Przejdź do zawartości

Latawiec złotogrzbiety

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Latawiec złotogrzbiety
Cicinnurus magnificus[1]
(J. R. Forster, 1781)
Ilustracja
Samiec
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

cudowronki

Rodzaj

Cicinnurus

Gatunek

latawiec złotogrzbiety

Synonimy
  • Paradisea Magnifica J. R. Forster, 1781[2]
  • Diphyllodes magnificus (J. R. Forster, 1781)[1]
Podgatunki
  • C. m. magnificus (J. R. Forster, 1781)
  • C. m. chrysopterus (Elliot, 1873)
  • C. m. hunsteini (A. B. Meyer, 1885)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Latawiec złotogrzbiety[4] (Cicinnurus magnificus) – gatunek ptaka z rodziny cudowronek (Paradisaeidae), zamieszkujący Nową Gwineę i dwie przyległe wyspy. Nie jest zagrożony.

Podgatunki

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżniono trzy podgatunki C. magnificus[5][2][6]:

  • C. magnificus magnificus – północno-zachodnia Nowa Gwinea i Salawati.
  • C. magnificus chrysopterus – zachodnia i środkowa Nowa Gwinea i Yapen.
  • C. magnificus hunsteini – wschodnia Nowa Gwinea.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Samiec z widocznymi wydłużonymi sterówkami

Długość ciała samca – około 19 cm (26 cm wliczając wydłużone środkowe sterówki), masa ciała 75–119 g. Samica mierzy około 19 cm, a waży 52–60 g[6].

Samiec mały i krępy, ze złotym płaszczem na wierzchu ciała. Dziób i kreska nad okiem niebieskie, w krótkim ogonie dwie sterówki, długie i cienkie, zawijające się. Samica brązowa, od spodu prążkowana; dziób, nogi oraz naga skóra za okiem niebieskie.

Zasięg, środowisko

[edytuj | edytuj kod]

Zalesione wzgórza, niższe zbocza na Nowej Gwinei oraz sąsiednich wyspach.

Zachowanie

[edytuj | edytuj kod]

Samiec śpiewa z przygotowanego i uprzątniętego miejsca w zaroślach. Przy samicy tokuje strosząc pióra na szyi i tańcząc, czasami wspina się niewysoko na pnie.

Jego pożywienie stanowią głównie owoce, w tym muszkatołowca korzennego. Żywi się też różnorodnymi owadami i pająkami, być może także kwiatami lub nektarem[6].

Status

[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje latawca złotogrzbietego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity i szeroko rozpowszechniony. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Cicinnurus magnificus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2012-07-15] (ang.).
  2. a b Magnificent Bird-of-paradise (Cicinnurus magnificus). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-08)]. (ang.).
  3. a b Cicinnurus magnificus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Paradisaeidae Vigors, 1825 - cudowronki - Birds of paradise (wersja: 2020-09-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-17].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Crows, mudnesters, birds-of-paradise. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-17]. (ang.).
  6. a b c Frith, C. & Frith, D.: Magnificent Bird-of-paradise (Cicinnurus magnificus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona [on-line]. 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-27)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]