Laurenty II (metropolita kazański)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Laurenty
Metropolita kazański
ilustracja
Kraj działania

Carstwo Rosyjskie

Data śmierci

11 listopada 1672

Metropolita kazański
Okres sprawowania

1657–1672

Wyznanie

prawosławie

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

przed 1654

Prezbiterat

przed 1654

Chirotonia biskupia

16 kwietnia 1654

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

16 kwietnia 1654

Miejscowość

Moskwa

Konsekrator

Nikon (patriarcha Moskwy)

Laurenty, po złożeniu ślubów wielkiej schimy Leukiusz (zm. 1 listopada?/11 listopada 1672) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był mnichem w monasterze św. Jana Teologa nad Wagą. W czasie pobytu w tymże klasztorze poznał patriarchę moskiewskiego i całej Rusi Nikona. W 1654 brał udział w przeniesieniu relikwii św. Jakuba Borowickiego do Świętojezierskiego Wałdajskiego Monasteru Iwerskiej Ikony Matki Bożej. 16 kwietnia tego samego roku przyjął chirotonię biskupią i objął urząd biskupa twerskiego[1]. Rok później otrzymał godność arcybiskupią. Uczestniczył w soborach omawiających i sankcjonujących reformę liturgiczną patriarchy Nikona. W 1657, po śmierci metropolity kazańskiego Korneliusza, Nikon wyznaczył Laurentego na jego następcę[1]. Uzyskał on również prawo noszenia białego kłobuka oraz błogosławienia wiernych przy pomocy dikirionu i trikirionu[2].

Brał udział w soborze moskiewskim w latach 1666-1667, w czasie którego patriarcha Nikon został ostatecznie pozbawiony urzędu. Nie bronił patriarchy przed oskarżeniami o uzurpację władzy, jednak nie wystąpił również z jego krytyką. Staroobrzędowcy uważali go za jednego ze swoich największych wrogów[1].

Przed śmiercią złożył śluby mnisze wielkiej schimy, zmieniając imię na Leukiusz[2]. Został pochowany w soborze Zwiastowania w Kazaniu[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Sergiej Łobaczew: Patriarch Nikon. Petersburg: Isskustwo SPB, 2003, s. 177-178. ISBN 5-210-01561-0.
  2. a b Лаврентий. [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
  3. А.М. ЕЛДАШЕВ. Благовещенский собор