Przejdź do zawartości

Lech Polkowski

Dodaj linki
Brak wersji przejrzanej
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lech Tadeusz Polkowski
Ilustracja
Państwo działania
profesor nauk technicznych
Specjalność: sztuczna inteligencja, wnioskowanie aproksymatywne, zbiory przybliżone, robotyka inteligentna, teoretyczne podstawy informatyki, topologia, logika matematyczna
Alma Mater

Politechnika Warszawska, Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1982 – matematyka
Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego

Habilitacja

1994 – zastosowania matematyki
Wydział Matematyki i Nauk Informacyjnych Politechniki Warszawskiej

Profesura

2000

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Warszawska

Okres zatrudn.

1973-2002

Uczelnia

Polsko-Japońska Akademia Technik Komputerowych

Okres zatrudn.

1994-2017

Uczelnia

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

Okres zatrudn.

od 2002

Kierownik
Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej
Strona internetowa

Lech Tadeusz Polkowski — polski matematyk i informatyk, profesor nauk technicznych. Specjalizuje się w sztucznej inteligencji, metodach wnioskowania aproksymatywnego, zbiorach przybliżonych, eksploracji danych, robotyce inteligentnej, teoretycznych podstawach informatyki oraz w logice i topologii matematycznej. Twórca i kierownik Katedry Metod Matematycznych Informatyki na Wydziale Matematyki i Informatyki Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie[1], a także Katedry Robotyki i Systemów Wieloagentowych na Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych[2].

Życiorys naukowy

[edytuj | edytuj kod]

W 1969 roku ukończył studia chemiczne w zakresie inżynierii chemicznej na Politechnice Warszawskiej, po których rozpoczął studia doktoranckie z zakresu chemii fizycznej w Polskiej Akademii Nauk. Studia magisterskie w zakresie matematyki teoretycznej ukończył w 1977 roku na Wydziale Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego[3]. Wyniki pochodzące jego pracy magisterskiej cytowane są w monografiach dotyczących topologii teoriomnogościowej. W lutym 1982 r. uzyskał stopień doktora nauk matematycznych na podstawie rozprawy w tematyce teorii topologicznego wymiaru nieskończonego, promotorem obu prac był profesor Ryszard Engelking[3]. Wyniki pochodzące z rozprawy cytowane są w monografii Dimension Theory Ryszarda Engelkinga[4]. W 1994 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie cyklu artykułów zatytułowanego Morfologia matematyczna zbiorów przybliżonych w którym stworzył topologiczną teorię przestrzeni zbiorów przybliżonych[5][6]. W 2000 roku otrzymał tytuł profesora nauk technicznych[5][6].

Zawodowo związany z Wydziałem Matematyki i Nauk informacyjnych Politechniki Warszawskiej od roku 1973, od 1994 roku z Polsko-Japońską Akademią Technik Komputerowych, oraz od 2002 roku z Uniwersytetem Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. W latach 1985-1987 oraz 1990-1991 pełnił funkcję profesora wizytującego na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Ohio[3]. W latach 1988-1989 pracował jako Guest Scholar w Vakgroep Informatika w Technische Universiteit w Delft w Holandii[3]. Na Uniwersytecie Ohio współpracował z profesorem Robertem Blairem badając topologie dodatnio wymiarowe zawarte pomiędzy topologiami zerowymiarowymi. W Technische Universiteit w Delft pracował z profesor Marią Semeniuk-Polkowską nad modelami rezolwenty anaforycznej oraz gramatykami Montague, których wyniki w formie preprint są dostępne w Koninklijke Bibliotheek den Haag.

W 1992 roku, dołączył do seminarium logicznego profesor Heleny Rasiowej i został przyjęty do grupy profesora Zdzisława Pawlaka z którym, oraz z profesorem Andrzejem Skowronem, pracował nad rozwojem teorii zbiorów przybliżonych, zaproponowanych jako paradygmat wiedzy niepewnej przez Zdzisława Pawlaka[3]. Zaproponował teorię mereologii przybliżonej[7], którą rozwijał we współpracy z Andrzejem Skowronem. W ramach pracy w Katedrze Robotyki na Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych rozwinął teorię wnioskowania przestrzennego i sterowania zespołami robotów w ramach paradygmatu mereologii przybliżonej[8]. W wykładzie plenarnym na Uniwersytecie Tsinghua w Pekinie w 2005 roku zaproponował ideę granulacji wiedzy w ramach mereologii przybliżonej[9]. Prace nad nią są kontynuowane.

Autor 290 prac naukowych, w tym 11 pozycji monograficznych[10] (stan na wrzesień 2024). Liczba cytowań jego prac naukowych wynosi blisko 8000[10] (stan na wrzesień 2024). Corocznie obecny na liście top 2% najczęściej cytowanych naukowców, opracowywanej przez Uniwersytet Stanforda, wydawnictwo Elsevier i firmę SciTech[11][12][13].

W latach 1996-2011 zastępca redaktora naczelnego czasopisma naukowego Fundamenta Informaticae[3]. Był członkiem Editorial Boards periodyku Grammars publikowanego przez wydawnictwo Kluwer oraz subserii Transactions on Rough Sets w ramach serii Lecture Notes in Computer Science wydawnictwa Springer. Pełni funkcję Honorary Editor czasopisma naukowego Paladyn. Journal of Behavioral Robotics[14] (wydawnictwo de Gruyter). Brał udział w ponad 60 międzynarodowych konferencjach naukowych w większości był członkiem Program Committee lub Advisory Board. Był organizatorem konferencji naukowych, w tym RSCTC’98[15] oraz IJCRS’17[16][17].

Wypromował siedmiu doktorów informatyki, którzy pozostają aktywni zarówno w sferze naukowej, jak i gospodarczej, w tym: Ibrahim Tentush (1997), Adam Szmigielski (2003), Piotr Artiemjew (2009, habilitacja w 2016), Paweł Ośmiałowski (2010), Urszula Gałązka (2012), Krzysztof Sopyła (2014) oraz Tomasz Krzywicki (2024).

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Otrzymał złoty Krzyż Zasługi (po Srebrnym i Brązowym), Złoty Laur Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego[18], Medal Komisji Edukacji Narodowej[19] oraz Nagrodę w kategorii Nauki jako Człowiek Roku 2022 Warmińsko-Mazurskiego Klubu Biznesu[20].

W roku 2023 został laureatem nagrody im. Zdzisława Pawlaka za najlepszą monografię autora polskiego o tematyce informatycznej wydaną w Polsce w latach 2021-2023 za monografię Logics for Computer and Data Sciences, and, Artificial Intelligence (wydawnictwo Springer Verlag)[13].

Publikacje monograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Wśród monografii które opublikował profesor Lech Polkowski znajdują się następujące pozycje:

  • Elementy matematyki dla studentów kierunków informatycznych (z: M. Szczuka, wyd. PJWSTK, 1994)[21],
  • Rough Sets. Mathematical Foundations (Physica/ Springer-Verlag, 2002)[22],
  • Approximate Reasoning by Parts. An Introduction to Rough Mereology (Springer-Verlag, 2011)[23],
  • Granular Computing in Decision Approximation (z: P. Artiemjew. Springer-Verlag, 2015)[24],
  • Logics for Computer and Data Sciences, and Artificial Intelligence (Springer Verlag, 2022)[25],
  • Logic. Reference Book for Computer Scientists (Springer-Verlag, 2023)[26].

Profesor Lech Polkowski ko-edytował także między innymi następujące monografie wielo-autorskie:

  • Rough Sets in Knowledge Discovery vols. 1,2 (z: Andrzej Skowron. Physica Verlag, 1998)[27][28],
  • Rough Set Methods and Applications (z: TY Lin, S. Tsumoto, Springer-Verlag, 2000)[29],
  • Rough-Neuro-Computing: Techniques for Computing with Words (z: S.K. Pal, A. Skowron, Springer-Verlag, 2003)[30],
  • Elementy Robotyki Humanoidalnej. Projekt Głowy Humanoidalnej Paladyn (z: P. Kaźmierczak, K. Luks, wyd. PJATK, 2005)[31],
  • Thriving Rough Sets.10th Anniversary-Honoring Professor Zdzisław Pawlak’s Life and Legacy & 35 Years of Rough Sets (z: G. Wang, A. Skowron, YiYU Yao, D. Ślęzak. Springer-Verlag, 2017)[32].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Katedra Metod Matematycznych Informatyki [online], wmii.uwm.edu.pl [dostęp 2024-09-14].
  2. ↑ [1] Katalog roku 2013 wydawnictwa PJWSTK
  3. ↑ a b c d e f Lech Polkowski Homepage - Biography [online], pracownicy.uwm.edu.pl [dostęp 2024-09-14].
  4. ↑ Ryszard Engelking, Dimension Theory, 1978 [dostęp 2024-09-14].
  5. ↑ a b Prof. dr hab. Lech Tadeusz Polkowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-09-14].
  6. ↑ a b Ludzie Nauki [online], ludzie.nauka.gov.pl [dostęp 2024-09-14].
  7. ↑ Lech Polkowski, Andrzej Skowron, Rough mereology: A new paradigm for approximate reasoning, 1996 [dostęp 2024-09-14].
  8. ↑ Lech Polkowski, Paweł Ośmiałowski, Navigation for mobile autonomous robots and their formations: An application of spatial reasoning induced from rough mereological geometry, 2010 [dostęp 2024-09-14].
  9. ↑ Lech Polkowski, Formal granular calculi based on rough inclusions, 2005 [dostęp 2024-09-14].
  10. ↑ a b Lech Polkowski [online], scholar.google.pl [dostęp 2024-09-14].
  11. ↑ John P.A. Ioannidis, October 2023 data-update for "Updated science-wide author databases of standardized citation indicators", t. 6, 4 października 2023, DOI: 10.17632/btchxktzyw.6 [dostęp 2024-09-14] (ang.).
  12. ↑ Gratulacje dla Pana prof. dr. hab. Lecha Polkowskiego [online], wmii.uwm.edu.pl [dostęp 2024-09-14].
  13. ↑ a b Naukowiec z UWM z prestiżową nagrodą im. prof. Pawlaka - Forum Akademickie [online], 31 stycznia 2023 [dostęp 2024-09-14] (pol.).
  14. ↑ Paladyn [online], De Gruyter [dostęp 2024-09-14] (ang.).
  15. ↑ Lech Polkowski, Andrzej Skowron, Rough Sets and Current Trends in Computing. First International Conference, RSCTC’98 Warsaw, Poland, June 22–26, 1998 Proceedings, t. 1424, Springer, 1998, DOI: 10.1007/3-540-69115-4, ISBN 978-3-540-64655-6 [dostęp 2024-09-14] (ang.).
  16. ↑ Conference committees and chairs – International Joint Conference on Rough Sets [online] [dostęp 2024-09-14] (ang.).
  17. ↑ Rough Sets, DOI: 10.1007/978-3-319-60837-2 [dostęp 2024-09-14] (ang.).
  18. ↑ UCHWAŁA Nr 885 Senatu Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie z dnia 26 kwietnia 2016 roku w sprawie przyznania Złotego, Srebrnego i Brązowego Lauru Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie oraz odznaki „Zasłużony dla Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie”
  19. ↑ UCHWAŁA Nr 855 Senatu Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie z dnia 24 lutego 2012 roku w sprawie opinii o przyznaniu Medalu Komisji Edukacji Narodowej
  20. ↑ Stowarzyszenie "Warmińsko-Mazurski Klub Biznesu" – Głównym celem naszej organizacji jest integracja środowiska lokalnego biznesu, wymiana doświadczeń, a także inicjowanie i wspieranie przedsięwzięć na rzecz pobudzenia przedsiębiorczości oraz prezentacja najlepszych praktyk biznesowych. [online] [dostęp 2024-09-14] (pol.).
  21. ↑ Lech Tadeusz Polkowski, Lech Tadeusz Polkowski, Marcin Szczuka, Elementy matematyki dla studentów kierunków informatycznych, Problemy Współczesnej Nauki i Techniki, Teoria i Zastosowania. Informatyka, Warszawa: Akademicka Oficyna Wydawnicza PLJ, 1995, ISBN 978-83-7101-289-1 [dostęp 2024-09-14].
  22. ↑ Lech Polkowski, Rough Sets, Heidelberg: Physica-Verlag HD, 2002, DOI: 10.1007/978-3-7908-1776-8, ISBN 978-3-7908-1510-8 [dostęp 2024-09-14].
  23. ↑ Lech Polkowski, Approximate Reasoning by Parts, t. 20, Intelligent Systems Reference Library, Berlin, Heidelberg: Springer Berlin Heidelberg, 2011, DOI: 10.1007/978-3-642-22279-5, ISBN 978-3-642-22278-8 [dostęp 2024-09-14].
  24. ↑ Lech Polkowski, Piotr Artiemjew, Granular Computing in Decision Approximation: An Application of Rough Mereology, t. 77, Intelligent Systems Reference Library, Cham: Springer International Publishing, 2015, DOI: 10.1007/978-3-319-12880-1, ISBN 978-3-319-12879-5 [dostęp 2024-09-14] (ang.).
  25. ↑ Lech T. Polkowski, Logics for Computer and Data Sciences, and Artificial Intelligence, t. 992, Studies in Computational Intelligence, Cham: Springer International Publishing, 2022, DOI: 10.1007/978-3-030-91680-0, ISBN 978-3-030-91679-4 [dostęp 2024-09-14] (ang.).
  26. ↑ Lech T. Polkowski, Logic: Reference Book for Computer Scientists: The 2nd Revised, Modified, and Enlarged Edition of “Logics for Computer and Data Sciences, and Artificial Intelligence”, t. 245, Intelligent Systems Reference Library, Cham: Springer Nature Switzerland, 2023, DOI: 10.1007/978-3-031-42034-4, ISBN 978-3-031-42033-7 [dostęp 2024-09-14] (ang.).
  27. ↑ Rough sets in knowledge discovery. 1: Methodology and applications, Studies in fuzziness and soft computing, Heidelberg: Physica, 1998, ISBN 978-3-7908-1119-3 [dostęp 2024-09-14].
  28. ↑ Lech Polkowski, Andrzej Skowron (red.), Rough Sets in Knowledge Discovery 2: Applications, Case Studies and Software Systems, t. 19, Studies in Fuzziness and Soft Computing, Heidelberg: Physica-Verlag HD, 1998, DOI: 10.1007/978-3-7908-1883-3, ISBN 978-3-7908-2459-9 [dostęp 2024-09-14] (ang.).
  29. ↑ Lech Polkowski, Shusaku Tsumoto, Tsau Y. Lin (red.), Rough Set Methods and Applications: New Developments in Knowledge Discovery in Information Systems, t. 56, Studies in Fuzziness and Soft Computing, Heidelberg: Physica-Verlag HD, 2000, DOI: 10.1007/978-3-7908-1840-6, ISBN 978-3-662-00376-3 [dostęp 2024-09-14] (ang.).
  30. ↑ Sankar K. Pal, Lech Polkowski, Andrzej Skowron (red.), Rough-Neural Computing: Techniques for Computing with Words, Cognitive Technologies, Berlin, Heidelberg: Springer Berlin Heidelberg, 2004, DOI: 10.1007/978-3-642-18859-6, ISBN 978-3-642-62328-8 [dostęp 2024-09-14] (ang.).
  31. ↑ Piotr Kaźmierczak, Krzysztof Luks, Lech Tadeusz Polkowski (red.), Elementy robotyki humanoidalnej: projekt głowy humanoidalnej PALADYN, Podręczniki Akademickie / Polsko-Japońska Wyższa Szkoła Technik Komputerowych, Warszawa: Wydawnictwo Polsko-Japońskiej Wyższej Szkoły Technik Komputerowych, 2005, ISBN 978-83-89244-41-3 [dostęp 2024-09-14].
  32. ↑ Guoyin Wang i inni red., Thriving Rough Sets, t. 708, Studies in Computational Intelligence, Cham: Springer International Publishing, 2017, DOI: 10.1007/978-3-319-54966-8, ISBN 978-3-319-54965-1 [dostęp 2024-09-14].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Lech_Polkowski”