Leclerc (czołg)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leclerc
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Francja

Producent

GIAT Industries
Nexter

Typ pojazdu

czołg podstawowy

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

3 (dowódca, kierowca, celowniczy)

Historia
Prototypy

1986

Produkcja

1992–2007

Egzemplarze

796 (do 2007 roku)

Dane techniczne
Silnik

8-cylindrowy silnik samoczynny SAEM UDU V8X 1500 T9 Hyperbar o mocy 1500 KM (1103 kW)

Poj. zb. paliwa

1300 l
1700 l (z dodatkowym zbiornikiem)

Długość

9,87 m (całkowita)
6,88 m (kadłuba)

Szerokość

3,71 m

Wysokość

2,46 m

Masa

62 000 kg (bojowa)
54 500 kg (własna)

Osiągi
Prędkość

71 km/h (po drodze)
55 km/h (w terenie)
38 km/h (na wstecznym biegu)

Zasięg pojazdu

550 km (po drodze)

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

do 1 m

Rowy (szer.)

do 3 m

Ściany (wys.)

do 1,25 m

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 armata czołgowa GIAT CN120-26/52 kal. 120 mm (zapas amunicji – 40 szt.)
1 wkm M2 kal. 12,7 mm (sprzężony z armatą, zapas amunicji – 1100 szt.)
1 przeciwlotniczy karabin maszynowy AA NF-1 kal. 7,62 mm (na wieży, zapas amunicji – 3000 szt.)
Użytkownicy
Francja – 406 + 20 WZT,
Zjednoczone Emiraty Arabskie – 388 + 46 WZT,
Jordania – 80[1]

Leclercfrancuski współczesny czołg podstawowy, produkowany od 1992 roku we francuskiej firmie GIAT Industries (następnie Nexter) w Wersalu. Nazwa pochodzi od nazwiska marszałka Philippe’a Marie Leclerca.

Historia konstrukcji[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 1982 roku parlament francuski zatwierdził plan budowy nowego czołgu, który miał być następcą czołgów podstawowych AMX-30 i AMX-30 B2 znajdujących się na uzbrojeniu armii francuskiej. W dniu 30 stycznia 1986 roku ustalono, że czołg będzie oznaczony nazwą Leclerc.

Czołg Leclerc ma klasyczny układ – kierowca siedzi z przodu, niska wieża zajmuje centralną część kadłuba, z tyłu umieszczony jest silnik. Dowódca siedzi w wieży z lewej strony, celowniczy z prawej. W wieży przechowywane są 22 naboje do 120 mm armaty, dodatkowo 18 nabojów znajduje się w kadłubie. Do armaty można używać różnych pocisków. Armata ładowana jest automatycznie.

System kierowania ogniem może śledzić jednocześnie pięć ruchomych celów. Dla zwiększenia skuteczności strzelania wykorzystywany jest laser, termiczne kamery, komputer pokładowy przeliczający parametry poruszającego się czołgu względem ruchomego celu, wiatr, temperaturę powietrza itp. Prawdopodobieństwo trafienia wynosi 95%. Szybkostrzelność wynosi do 12 pocisków na minutę. Komputer ponadto podaje dane dotyczące liczby pozostałych pocisków, paliwa, położenia czołgu.

Produkcję seryjną rozpoczęto w 1992 roku i do chwili obecnej (2017) wyprodukowano 876 czołgów Leclerc.

29 lipca 2015 w Paryżu została podpisana umowa tworząca joint venture z równym podziałem pomiędzy KMW i Nexter Systems. Połączenie producentów oznacza początek prac nad nowym czołgiem podstawowym, następcą czołgów Leopard 2 i Leclerc[2].

Użycie czołgu[edytuj | edytuj kod]

Leclerc
Leclerc należący do ZEA

Leclerc wszedł do służby w armii francuskiej w 1995. Dostarczono 406 egzemplarzy, ale 51 sztuk najstarszych serii zostało wycofanych ze służby. Czołg używany jest w wojskach lądowych Francji (254 sztuki), w wojskach lądowych Zjednoczonych Emiratów Arabskich (436 sztuk) z tego 388 znajduje się w oddziałach liniowych, 46 znajduje się w rezerwie, a 2 używane są w szkole wojskowej. 80 egzemplarzy zostało przekazanych przez ZEA do Jordańskich Sił Zbrojnych. Pierwsze maszyny weszły do służby w październiku 2020[3][4].

15 czołgów Leclerc wzięło udział w akcji sił pokojowych w Kosowie.

W 2006 13 czołgów zostało skierowanych do południowego Libanu, w ramach misji pokojowej oddziałów UNIFIL. Pozostały tam do grudnia 2010[5].

Czołgi Leclerc wojsk lądowych Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sierpniu 2015 roku rozpoczęły udział w wojnie domowej w Jemenie. W następnym miesiącu pod Marib w ataku na czołg tego typu za pomocą przeciwpancernego pocisku kierowanego zginął jego kierowca, a dowódca został ranny[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. https://www.defence24.pl/czolgi-leclerc-zmienily-wlasciciela-juz-w-sluzbie.
  2. Artur Marciniak, Nowy zbrojeniowy gigant w Europie. Połączenie Krauss-Maffei Wegmann i Nexter Systems, defence24.pl, 29 lipca 2015 [zarchiwizowane z adresu 2015-08-01].
  3. Bartłomiej Kucharski-17 września 2020, Jordania przejmie 80 francuskich czołgów Leclerc od ZAE, Radar, 17 września 2020 [dostęp 2020-10-26] (pol.).
  4. Czołgi Leclerc zmieniły właściciela. Już w służbie – Defence24, www.defence24.pl [dostęp 2020-10-26].
  5. a b Andrzej Pawłowski, Leclerc. W służbie dwóch narodów, Konflikty.pl, 1 maja 2020 [dostęp 2020-05-02] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Pawłowski, Leclerc. W służbie dwóch narodów. Konflikty.pl, 1 maja 2020 [dostęp 2020-05-02].
  • Philip Trewhitt: Opancerzone Wozy Bojowe. Warszawa, Dom Wydawniczy Bellona, 2000, s. 83, ISBN 978-83-11-11491-3.
  • Dariusz Użycki. Leclerc – pół generacji przed Abramsem i Leopardem. „Raport-wto”. 2001. nr 5. s. 30–37. ISSN 1479-270X. 
  • Dariusz Użycki, Tomasz Begier, Stanisław Sobala: Współczesne gąsienicowe wozy bojowe. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1996, s. 119–125. ISBN 83-86776-09-9.