Leduc 010
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot doświadczalny |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
21 października 1947 lot szybowcowy |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 x Silnik strumieniowy Leduc |
| Ciąg |
15,7 kN |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10,52 m |
| Długość |
10,25 m |
| Wysokość |
3,39 m |
| Powierzchnia nośna |
16 m² |
| Masa | |
| Własna |
1700 kg |
| Startowa |
2800 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
810 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
39 m/s |
| Pułap |
11 000 m |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Francja | |
Leduc 010 – francuski samolot doświadczalny zaprojektowany przez inżyniera René Leduca, będący pierwszą na świecie maszyną napędzaną silnikiem strumieniowym.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pracę nad samolotem napędzanym silnikiem strumieniowym Leduc rozpoczął w latach 20. XX wieku. W ich wyniku w 1936 roku podjęto decyzję o wybudowaniu samolotu z takim silnikiem. Pomocy w wybudowaniu maszyny udzieliła wytwórnia Breguet, w której Leduc pracował. Postęp prac został zatrzymany przez wybuch II wojny światowej i wkroczenie wojsk niemieckich do Francji. Plany techniczne, cała dokumentacja nowego samolotu, oznaczonego numerem 010 oraz gotowe elementy nie wpadły w ręce Niemców. Leduc wywiózł je potajemnie do Tuluzy, gdzie przeczekały wojnę. Po zakończeniu działań wojennych w 1945 roku dokończono budowę prototypu. W październiku 1947 gotowy samolot przeszedł próby w powietrzu w lotach szybowcowych. 21 kwietnia 1949 maszyna wykonała pierwszy lot z użyciem silnika. Za sterami samolotu siedział pilot doświadczalny Jean Gonord. Ponieważ silnik strumieniowy użyty do budowy 010 mógł pracować przy minimalnej prędkości 320 km/h, samolot został wyniesiony na odpowiedni pułap i rozpędzony do wymaganej prędkości, lecąc na grzbiecie maszyny SNCASE SE.161, od której po odłączeniu wykonano samodzielny płytki lot nurkowy, osiągając prędkość 680 km/h. Obydwa wybudowane prototypy uległy rozbiciu. Na bazie płatowca 010 wybudowano model 016, który na końcach skrzydeł miał zamontowane ułatwiające lądowanie oraz manewrowanie samolotem silniki odrzutowe Turbomeca Marboré I.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Model 010 był całkowicie metalowym, wolnonośnym średniopłatem. Główną cechą Leduc 010 było to, że był to praktycznie latający silnik, któremu dodano skrzydła, usterzenie i kabinę pilota. Silnik nie był odrębną częścią maszyny, jak to zwykle bywa, ale był jego integralną częścią. Kadłub zbudowany był z dwóch ścian, zewnętrznej, usztywniającej całą konstrukcję, i wewnętrznej, tworzącej kanał wlotowy dla powietrza i komorę spalania. Na dziobie maszyny zamontowana była kapsuła, w której swoje miejsce zajmował pilot. W przypadku awarii cała kapsuła oddzielała się od reszty kadłuba i opadała na spadochronie na ziemię. W ten sposób uratowali swoje życie obydwaj piloci biorący udział w awariach dwóch wybudowanych egzemplarzy. Skrzydła o obrysie trapezowym z lekkim wzniosem, w środku wbudowane były integralne zbiorniki paliwa. Podwozie główne służące tylko do lądowania, chowane do wnęk w skrzydle, z tyłu płoza ogonowa.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Świdziński, Leduc 010, "Skrzydlata Polska", nr 28 (1990), s. 11, ISSN 0137-866x.