Lee Huan
Lee Huan (chiń. 李煥; pinyin Lǐ Huàn; ur. 24 września 1917, zm. 2 grudnia 2010[1]) – tajwański polityk, premier Republiki Chińskiej w latach 1989-1990.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z Hankou w prowincji Hubei[2]. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Fudan w Szanghaju, następnie kontynuował edukację w USA na Columbia University. Po przejęciu władzy w Chinach przez komunistów w 1949 roku uciekł na Tajwan[3]. Wieloletni współpracownik Chiang Ching-kuo[4]. Jako szef Departamentu Organizacyjnego Kuomintangu w latach 1972-1977 doprowadził do otwarcia wysokich stanowisk partyjnych dla rdzennych Tajwańczyków; odwołany został z tego stanowiska po antyrządowych zamieszkach w Zhongli w 1977 roku[2][3].
Wieloletni wykładowca Narodowego Uniwersytetu Chengchi. Doprowadził także do utworzenia Narodowego Uniwersytetu im. Sun Jat-sena, którego był pierwszym rektorem[2][3]. W latach 1984-1987 pełnił funkcję ministra edukacji. Od 1987 do 1989 roku był sekretarzem generalnym Kuomintangu[4]. W 1989 roku został powołany na stanowisko premiera[2]. Rok później został odwołany z urzędu na skutek narastających nieporozumień z prezydentem Lee Teng-huiem[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ma praises Lee Huan for role in political reforms. Taipei Times, 2012-12-20. [dostęp 2015-01-22]. (ang.).
- ↑ a b c d Heads of States and Governments. New York: Routledge, 2013, s. 178-179.
- ↑ a b c Lee Huan obituary. The Guardian, 2012-12-12. [dostęp 2015-01-22]. (ang.).
- ↑ a b c John F. Copper: The A to Z of Taiwan (Republic of China). Lanham: Scarecrow Press, 2007, s. 174.
| Premierzy Rządu Cesarskiego |
|
|---|---|
| Premierzy Republiki Chińskiej |
|
| Sekretarze stanu Republiki Chińskiej |
|
| Premierzy Republiki Chińskiej |
|
| Premier Rządu Cesarskiego |
|
| Premierzy Republiki Chińskiej |
|
| Premierzy Republiki Chińskiej (rezydujący na Tajwanie) |
|
- kursywa – tymczasowo