Legnicka bomba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Widok w przekroju
Opakowanie bomby

Legnicka bomba (niem. Liegnitzer Bombe) – rodzaj piernikowych ciastek w polewie czekoladowej, charakterystycznych dla Legnicy. Nazwa pochodzi prawdopodobnie od kształtu wypieków[1].

Po raz pierwszy ciastka upiekli bracia Müller w 1853 i początkowo przygotowywano je na Boże Narodzenie. Z czasem bomby produkowały trzy legnickie przedsiębiorstwa, w tym piekarnia Fiedlerów (po 1945 działająca w Gerolzhofen), która w 1919 wykupiła zakład Müllerów[2]. Bomby wytwarzała też firma Fritza Rahnenführera (od 1950 w Herfordzie) i zakład Erharda Pohla, od 1950 działający w Berlinie[1].

W 1945 przepis wywieźli ze sobą Niemcy i był on zastrzeżony. Recepturę, po okresie zastrzeżenia ujawnił m.in. na Targach Chleba w Jaworze Juergen Gretschel, przewodniczący mniejszości niemieckiej na terenie Legnicy[3]. Obecnie popularność bomb rośnie, choć po 1945 nie były one znane nawet dla części legniczan[3]. Znane są też na terenie Niemiec[2].

Legnickie bomby są wypiekiem wysokokalorycznym, zawierają miód, cukier, czekoladę, migdały i bakalie[1]. Typowymi nadzieniami są: marcepan, skórka pomarańczowa, cytrynowa i owoce, przede wszystkim porzeczki[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]