Lekcjonarz 7
| Data powstania |
1204 |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
ℓ 7 |
| Zawartość |
Ewangelistarion |
| Język | |
| Rozmiary |
30,9 × 23,2 cm |
| Miejsce przechowywania |
Lekcjonarz 7 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany przy pomocy siglum ℓ 7 – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XIII wieku. Służył do czytań liturgicznych[1].
Opis rękopisu[edytuj | edytuj kod]
Kodeks zawiera wybór lekcji z Ewangelii do czytań liturgicznych, na 199 pergaminowych kartach (30,9 cm na 23,2 cm)[1]. Stosuje noty muzyczne (neumy). Niektóre karty kodeksu zostały utracone[2][3].
Tekst rękopisu pisany jest dwoma kolumnami na stronę, 23 linijek w kolumnie[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Według kolofonu rękopis został sporządzony w roku 1204 [1]. Rękopis badał Bernard de Montfaucon, Johann Jakob Wettstein, Scholz, Paulin Martin[4] oraz Henri Omont[5].
Obecnie przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej (Gr. 301) w Paryżu [1].
Jest rzadko cytowany w naukowych wydaniach greckiego Novum Testamentum Nestle-Alanda (UBS3). NA27 nie cytuje go.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 219.
- ↑ F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 212.
- ↑ C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J. C. Hinrichs, 1900, s. 387-388.
- ↑ Jean-Pierre-Paul Martin, Description technique des manuscrits grecs relatifs au Nouveau Testament, conservés dans les bibliothès de Paris (Paris 1883), p. 138
- ↑ Henri Omont, Fac-similés des plus anciens mss. grecs de la Bibliothèque Nationale du IVe au XIVe siècle (Paris, 1892), 18.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Henri Omont, Fac-similés des plus anciens mss. grecs de la Bibliothèque Nationale du IVe et XIII siècle, (Paris, 1892), p. 18.