Przejdź do zawartości

Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 – dziesięciobój mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912
Lekkoatletyka
Dziesięciobój mężczyzn
Złoty medal

Stany Zjednoczone Jim Thorpe

Srebrny medal

Szwecja Hugo Wieslander
Szwecja Charles Lomberg

Brązowy medal

Szwecja Gösta Holmér

Hugo Wieslander - zdobywca srebrnego medalu.

Dziesięciobój mężczyzn była jedną z konkurencji lekkoatletycznych rozgrywanych podczas V Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie.

Przed 1911, wieloboje atletyczne kładły nacisk na konkurencje siłowe. Lecz na igrzyska w Sztokholmie przygotowano specjalny, złożony z dziesięciu konkurencji, wielobój lekkoatletyczny, który kładł nacisk głównie na szybkość i skoczność zawodników. Pierwsze znane zawody w dziesięcioboju lekkoatletycznym zostały rozegrane 15 października 1911 roku w Munster, w Cesarstwie Niemieckim (wygrana Karla von Halta) oraz w Göteborgu, w Szwecji (wygrana Hugo Wieslandera). W czerwcu 1912 roku, Wieslander wygrał także dwa dziesięcioboje przygotowawcze do startu na igrzyskach. Był faworytem gospodarzy do złota.

Rywalizację rozpoczęto 13 lipca biegiem na 100 metrów. Tego samego dnia rozegrano jeszcze skok w dal i pchnięcie kulą. 14 lipca miały miejsce: skok wzwyż, bieg na 400 metrów, rzut dyskiem i bieg na 110 metrów przez płotki. Ostatniego dnia, 15 lipca, rozegrano skok o tyczce, rzut oszczepem, a cały dziesięciobój zakończono biegiem na 1500 metrów.

Tydzień po zdobyciu złota Jim Thorpe zdobył kolejne, tym razem w pięcioboju. W dziesięcioboju pokonał Wieslandera prawie 700 punktami. Thorpe zwyciężył w trzech konkurencjach, w jednej zajął drugie miejsce, w czterech - trzecie, a w dwóch - czwarte.

W styczniu 1913 roku ogłoszono, że Thorpe w latach 1909-1910 grał w lidze baseballowej i przyjmował za to pieniądze, co wiązało się obowiązującą zasadą amatorstwa. MKOL zareagował szybko, odebrał mu wszystkie tytuły i zażądał zwrotu wszystkich zdobytych trofeów. Złoto i tytuł mistrzowski przyznane zostały Wieslanderowi.

W 1982 roku Thorpe został zrehabilitowany i ogłoszony współmistrzem razem z Wieslanderem. W 2022 Międzynarodowy Komitet Olimpijski ogłosił, że w porozumieniu ze Szwedzkim Komitetem Olimpijskim uznaje Thorpe’a za jedynego złotego medalistę w tej konkurencji[1].

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]

Bieg na 100 metrów

[edytuj | edytuj kod]
Konkurencja I
Miejsce Zawodnik Czas Punkty
1 Szwecja Skotte Jacobsson 11.0 952.4
Stany Zjednoczone Eugene Mercer 11.0 952.4
3 Kanada Francis Lukeman 11.2 904.8
Stany Zjednoczone Jim Thorpe 11.2 904.8
5 Francja Pierre Failliot 11.3 881.0
Cesarstwo Niemieckie Otto Röhr 11.3 881.0
7 Szwecja Gösta Holmér 11.4 857.2
8 Szwecja Einar Nilsson 11.5 833.4
Julius Wickholm 11.5 833.4
10 Francja Géo André 11.6 809.6
Stany Zjednoczone Harry Babcock 11.6 809.6
12 Norwegia Ferdinand Bie 11.7 785.8
13 Stany Zjednoczone James Donahue 11.8 762.0
Szwecja Charles Lomberg 11.8 762.0
Szwecja Hugo Wieslander 11.8 762.0
16 Cesarstwo Niemieckie Alexander Abraham 12.0 714.4
Dania Svend Langkjær 12.0 714.4
18 Cesarstwo Niemieckie Karl von Halt 12.1 690.6
Manlio Legat 12.1 690.6
20 Imperium Rosyjskie Alfreds Alslēbens 12.2 666.8
Stany Zjednoczone Avery Brundage 12.2 666.8
22 Szwecja Erik Kugelberg 12.3 643.0
Szwecja Gunnar Rönström 12.3 643.0
Cesarstwo Austrii Josef Schäffer 12.3 643.0
Imperium Rosyjskie Aleksandr Schultz 12.3 643.0
26 Alfredo Pagani 12.4 619.2
Stany Zjednoczone George Philbrook 12.4 619.2
28 Szwecja Viktor Hackberg 12.5 595.4
29 Imperium Osmańskie Mıgırdiç Mıgıryan 13.3 405.0

Skok w dal

[edytuj | edytuj kod]

Pchnięcie kulą

[edytuj | edytuj kod]

Skok wzwyż

[edytuj | edytuj kod]

Sześciu zawodników z 29 startujących nie pojawiło się na starcie czwartej konkurencji.

Bieg na 400 metrów

[edytuj | edytuj kod]

Kolejnych pięciu zawodników, wliczając zajmującego szósta pozycję po skoku wzwyż Nilssona, nie pojawiło się na starcie. W zawodach pozostało 18 uczestników.

Rzut dyskiem

[edytuj | edytuj kod]

Bieg na 110 metrów przez płotki

[edytuj | edytuj kod]

Skok o tyczce

[edytuj | edytuj kod]

Dwóch zawodników nie pojawiło się na starcie ósmej konkurencji. W zawodach pozostało szesnastu zawodników.

Rzut oszczepem

[edytuj | edytuj kod]

Kolejnych dwóch zawodników nie pojawiło się na starcie, zmniejszając tym samym do czternastu liczbę zawodników pozostających w zawodach.

Bieg na 1500 metrów

[edytuj | edytuj kod]

W zawodach pozostało jedynie dwunastu zawodników. Złoto zdobył Thorpe.

Hugo Wieslander - skok w dal
Eugene Mercer - skok w dal
Hugo Wieslander - skok o tyczce
Jim Thorpe - skok o tyczce

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]