Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1936 – sztafeta 4 × 400 m mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
 Główny artykuł: Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1936.
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1936
Lekkoatletyka
Bieg sztafetowy 4 × 400 metrów mężczyzn
Złoty medal

 Wielka Brytania
(Freddie Wolff, Godfrey Rampling, Bill Roberts, Godfrey Brown)

Srebrny medal

 Stany Zjednoczone
(Harold Cagle, Robert Young, Edward O’Brien, Alfred Fitch)

Brązowy medal

 III Rzesza
(Helmut Hamann, Friedrich von Stülpnagel, Harry Voigt, Rudolf Harbig)

Bieg sztafetowy 4 × 400 metrów mężczyzn był jedną z konkurencji rozgrywanych podczas XI Letnich Igrzysk Olimpijskich. Biegi zostały rozegrane w dniach 8 i 9 sierpnia 1936 roku na Stadionie Olimpijskim w Berlinie. Wystartowało 48 zawodników z 12 krajów. Sztafeta Wielkiej Brytanii ustanowiła w finale rekord Europy z czasem 3:09,0[1].

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy Wynik Miejsce Data
Rekord świata
Rekord olimpijski 		 Stany Zjednoczone (Ivan Fuqua, Edgar Ablowich, Karl Warner, Bill Carr) 3:08,2 Stany Zjednoczone Los Angeles 1932-08-07 7 sierpnia 1932(dts)[2]

Terminarz[edytuj | edytuj kod]

Data Godzina
8 sierpnia 1936 Eliminacje 16:30
9 sierpnia 1936 Finał 15:45

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Eliminacje[edytuj | edytuj kod]

Rozegrano trzy biegi eliminacyjne. Pierwsze dwa zespoły z każdego biegu awansowały do finału (Q).

Bieg 1[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Państwo Zawodnicy Czas Uwagi
1.  Stany Zjednoczone Harold Cagle, Robert Young, Edward O’Brien, Alfred Fitch 3:13,0 Q
2.  Węgry Tibor Ribényi, Zoltán Zsitva, József Vadas, József Kovács 3:17,0 Q
3.  Polska Tadeusz Śliwak, Antoni Maszewski, Kazimierz Kucharski, Klemens Biniakowski 3:17,6 NR[3]
4.  Japonia Toyoyi Aihara, Masao Ichihara, Seiken Cho, Hiroyoshi Kubota 3:18,4

Bieg 2[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Państwo Zawodnicy Czas Uwagi
1.  Wielka Brytania Freddie Wolff, Godfrey Rampling, Bill Roberts, Godfrey Brown 3:14,4 Q
2.  Szwecja Sven Strömberg, Per Edfeldt, Olle Danielsson, Bertil von Wachenfeldt 3:14,6 Q
3.  Francja Raymond Boisset, Georges Guillez, Georges Henry, Prudent Joye 3:15,2 NR[4]

Bieg 3[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Państwo Zawodnicy Czas Uwagi
1.  III Rzesza Helmut Hamann, Friedrich von Stülpnagel, Harry Voigt, Rudolf Harbig 3:15,0 Q
2.  Kanada Marshall Limon, Phil Edwards, William Fritz, John Loaring 3:15,0 Q
3.  Włochy Angelo Ferrario, Marsilio Rossi, Otello Spampani, Mario Lanzi 3:16,6 NR[5]
4.  Południowa Afryka Willie Botha, Frank Rushton, William Lindeque, Dennis Shore 3:17,8 NR[6]
5.  Czechosłowacja Heinz Lorenz, Evžen Rošický, Břetislav Krátký, Karel Kněnický 3:22,0 NR[7]

Finał[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Państwo Zawodnicy Czas Uwagi
1.  Wielka Brytania Freddie Wolff, Godfrey Rampling, Bill Roberts, Godfrey Brown 3:09,0 ER[1]
2.  Stany Zjednoczone Harold Cagle, Robert Young, Edward O’Brien, Alfred Fitch 3:11,0
3.  III Rzesza Helmut Hamann, Friedrich von Stülpnagel, Harry Voigt, Rudolf Harbig 3:11,8 NR[4]
4.  Kanada Marshall Limon, Phil Edwards, William Fritz, John Loaring 3:11,8 NR[8]
5.  Szwecja Sven Strömberg, Per Edfeldt, Olle Danielsson, Bertil von Wachenfeldt 3:13,0 NR[9]
6.  Węgry Tibor Ribényi, Zoltán Zsitva, József Vadas, József Kovács 3:14,8 NR[10]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b José María García, Progresión de los Récords de Europa al Aire Libre Progression of the European Outdoor Records (cerrado a / as at 31.10.2016) [online], rfea.es, s. 37 [dostęp 2022-03-05] (hiszp. • ang.).
  2. ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 142 [dostęp 2022-03-05] (ang.).
  3. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 206. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  4. ↑ a b Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 202. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  5. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 204. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  6. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 207. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  7. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 201. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  8. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 200. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  9. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 208. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  10. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 203. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich – Berlin 1936

III Rzesza

Mężczyźni
Kobiety

Mistrzowie olimpijscy w lekkoatletyce (sztafeta 4 × 400 metrów)

  1. ↑ Na IV Letnich Igrzyskach Olimpijskich rozegrano tzw. sztafetę olimpijską. Czterech zawodników biegło kolejno dystans 200, 200, 400 i 800 metrów
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lekkoatletyka_na_Letnich_Igrzyskach_Olimpijskich_1936_–_sztafeta_4_×_400_m_mężczyzn&oldid=66656580”