Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1964 – sztafeta 4 × 100 m mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1964
Lekkoatletyka
Sztafeta 4 × 100 m mężczyzn
Złoty medal Złoty medal

 Stany Zjednoczone

Srebrny medal Srebrny medal

 Polska

Brązowy medal Brązowy medal

 Francja

Sztafetę 4 × 100 metrów mężczyzn podczas XVIII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Tokio rozegrano 20 (eliminacje i półfinały) i 21 października 1964 (finał) na Stadionie Olimpijskim w Tokio. Zwycięzcą została sztafeta Stanów Zjednoczonych, która biegła w składzie: Paul Drayton, Gerald Ashworth, Richard Stebbins i Bob Hayes. Ustanowiła ona w finale rekord świata wynikiem 39,0 s[1].

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

reprezentacja zawodnicy czas data miejsce
Rekord świata  Stany Zjednoczone Hayes Jones, Frank Budd, Charley Frazier, Paul Drayton 39,1 1961-07-15 15 lipca 1961(dts) Moskwa[1]
Rekord olimpijski  Stany Zjednoczone Ira Murchison, Leamon King, Thane Baker, Bobby Joe Morrow 39,5 1956-12-01T00:00:00.001 1 grudnia 1956(dts) Melbourne
 Niemcy Bernd Cullmann, Armin Hary, Walter Mahlendorf, Martin Lauer 1960-09-07 7 września 1960(dts) Rzym[2]
1960-09-08 8 września 1960(dts)

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Poz. - pozycja
WR – rekord świata | NR – rekord krajowy | PB – rekord życiowy | =PB – wyrównany rekord życiowy |
SB – najlepszy wynik w sezonie | =SB – wyrównany najlepszy wynik w sezonie | OR – rekord olimpijski
Fn – falstart | DNF – nie ukończył | DNS – nie wystartował | DSQ – zdyskwalifikowany

Eliminacje[edytuj | edytuj kod]

21 sztafet przystąpiło do biegów eliminacyjnych. Rozegrano trzy biegi. Do półfinałów awansowały po cztery najlepsze sztafety w każdym biegu (Q), oraz cztery z najlepszymi czasami spośród pozostałych (q).

Bieg 1[edytuj | edytuj kod]

Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1  Włochy Livio Berruti, Ennio Preatoni, Sergio Ottolina, Pasquale Giannattasio 39,7 Q
2  Polska Andrzej Zieliński, Wiesław Maniak, Marian Foik, Marian Dudziak 39,9 Q
3  Wielka Brytania Peter Radford, Ron Jones, Menzies Campbell, Lynn Davies 40,1 Q
4  Węgry Huba Rozsnyai, Csaba Csutorás, László Mihályfi, Gyula Rábai 40,3 Q
5  Nigeria Sydney Asiodu, Folu Erinle, Jimmy Omagbemi, Abdul Amu 40,4 q
6  Malezja Mazlan Hamzah, John Daukom, Canagasabai Kunalan, Mani Jegathesan 41,4
 Irak Jassim Karim Kuraishi, Samir Vincent, Khalid Tawfik Lazim, Khudhir Zalata DNF

Bieg 2[edytuj | edytuj kod]

Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1  Stany Zjednoczone Paul Drayton, Gerald Ashworth, Richard Stebbins, Bob Hayes 39,8 Q
2  Wenezuela Arquímedes Herrera, Lloyd Murad, Rafael Romero, Hortensio Fucil 40,1 Q
3  Niemcy Heinz Erbstößer, Rainer Berger, Peter Wallach, Volker Löffler 40,2 Q
4  Senegal Malang Mané, Bassirou Doumbia, Malick Diop, Alioune Sow 40,5 Q
5  Indie Anthony Coutinho, Makhan Singh, Kenneth Powell, Rajasekaran Pichaya 40,6 q
6  Japonia Hideo Iijima, Masaru Kamata, Kiyoshi Asai, Yōjirō Muro 41,0 q
7  Tajlandia Taweesit Arjtaweekul, Suthi Manyakass, Maitri Vilaikit, Chalit Kanitasut 41,8

Bieg 3[edytuj | edytuj kod]

Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1  Francja Paul Genevay, Bernard Laidebeur, Claude Piquemal, Jocelyn Delecour 39,8 Q
2  Jamajka Pablo McNeil, Patrick Robinson, Lynn Headley, Dennis Johnson 40,1 Q
3  ZSRR Edwin Ozolin, Boris Zubow, Gusman Kosanow, Borys Sawczuk 40,1 Q
4  Australia Bob Lay, Eric Bigby, William Earle, Gary Holdsworth 40,6 Q
5  Ghana Michael Okantey, Michael Ahey, Ebenezer Addy, Stanley Allotey 40,8 q
6  Uganda Aggrey Awori, Sam Amukun, James Odongo, Amos Omolo 41,4
7  Filipiny Arnulfo Valles, Miguel Ebreo, Claro Pellosis, Rogelio Onofre 41,7

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

Rozegrano dwa biegi półfinałowe. Do finału awansowały po cztery najlepsze zespoły z każdego biegu.

Bieg 1[edytuj | edytuj kod]

Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1  Stany Zjednoczone Paul Drayton, Gerald Ashworth, Richard Stebbins, Bob Hayes 39,5 Q =OR
2  Francja Paul Genevay, Bernard Laidebeur, Claude Piquemal, Jocelyn Delecour 39,6 Q
3  Jamajka Pablo McNeil, Patrick Robinson, Lynn Headley, Dennis Johnson 39,6 Q NR[3]
4  Wielka Brytania Peter Radford, Ron Jones, Menzies Campbell, Lynn Davies 40,1 Q
5  Australia Bob Lay, Eric Bigby, William Earle, Gary Holdsworth 40,1
6  Nigeria Sydney Asiodu, Folu Erinle, Jimmy Omagbemi, Lawrence Okoroafor 40,1
7  Węgry Huba Rozsnyai, Csaba Csutorás, László Mihályfi, Gyula Rábai 40,3
8  Ghana Michael Okantey, Michael Ahey, Ebenezer Addy, Stanley Allotey 40,7

Bieg 2[edytuj | edytuj kod]

Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1  Włochy Livio Berruti, Ennio Preatoni, Sergio Ottolina, Pasquale Giannattasio 39,6 Q
2  Polska Andrzej Zieliński, Wiesław Maniak, Marian Foik, Marian Dudziak 39,6 Q
3  Wenezuela Arquímedes Herrera, Lloyd Murad, Rafael Romero, Hortensio Fucil 39,6 Q
4  ZSRR Edwin Ozolin, Boris Zubow, Gusman Kosanow, Borys Sawczuk 39,7 Q
5  Niemcy Heinz Erbstößer, Rainer Berger, Peter Wallach, Volker Löffler 40,1
6  Senegal Malang Mané, Bassirou Doumbia, Malick Diop, Alioune Sow 40,2
7  Indie Anthony Coutinho, Makhan Singh, Kenneth Powell, Rajasekaran Pichaya 40,5
8  Japonia Hideo Iijima, Masaru Kamata, Kiyoshi Asai, Yōjirō Muro 40,6

Finał[edytuj | edytuj kod]

Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1  Stany Zjednoczone Paul Drayton, Gerald Ashworth, Richard Stebbins, Bob Hayes 39,0 WR[1]
2  Polska Andrzej Zieliński, Wiesław Maniak, Marian Foik, Marian Dudziak 39,3 NR[4]
3  Francja Paul Genevay, Bernard Laidebeur, Claude Piquemal, Jocelyn Delecour 39,3
4  Jamajka Pablo McNeil, Patrick Robinson, Lynn Headley, Dennis Johnson 39,4 NR[3]
5  ZSRR Edwin Ozolin, Boris Zubow, Gusman Kosanow, Borys Sawczuk 39,4 =NR[5]
6  Wenezuela Arquímedes Herrera, Lloyd Murad, Rafael Romero, Hortensio Fucil 39,5
7  Włochy Livio Berruti, Ennio Preatoni, Sergio Ottolina, Pasquale Giannattasio 39,5
8  Wielka Brytania Peter Radford, Ron Jones, Menzies Campbell, Lynn Davies 39,6 NR[6]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, 2015, s. 134 [dostęp 2020-08-26] (ang.).
  2. Mark Butler (red.): IAAF Statistics Handbook Special Edition. Games of the XXXI Olympiad Rio 2016. IAAF, 2016, s. 211–212. [dostęp 2020-08-26]. (ang.).
  3. a b Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 191. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  4. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 193. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  5. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 194. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  6. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 189. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]