Leon Biegeleisen

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Biegeleisen
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 maja 1885
Lwów, Austro-Węgry

Data śmierci

1944

Zawód, zajęcie

ekonomista, docent Wolnej Wszechnicy Polskiej, profesor Wyższej Szkoły Dziennikarskiej w Warszawie

Multimedia w Wikimedia Commons

Leon Władysław Biegeleisen (ur. 24 maja 1885 we Lwowie, zm. 1944)[1][2] – major audytor Wojska Polskiego, doktor praw, ekonomista, nauczyciel akademicki, docent Wolnej Wszechnicy Polskiej oraz profesor Wyższej Szkoły Dziennikarskiej w Warszawie, autor wielu publikacji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 24 maja 1885[3] we Lwowie, w rodzinie Henryka (1855–1934) i Anny Debory z Lindenbaumów[4]. Był młodszym bratem Bronisława (1881–1963)[4]. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie. W 1914 był sędzią „bez oznaczonego miejsca przydziału” w c. k. Sądzie obwodowym w Sanoku[5].

12 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich[6]. 16 sierpnia 1915 został przydzielony z Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego do Stacji zborczej i transportowej Polskich Legionów w Krakowie[7]. 27 marca 1917 został zwolniony w celu poprowadzenia kursu ekonomiczno-handlowego dla inwalidów i superarbitrowanych legionistów[6].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 4. lokatą w korpusie oficerów sądowych[8]. W tym czasie służył w Biurze Prawnym Szefostwa Administracji i został powołany do Komitetu Organizacyjnego Centralnej Spółdzielni Wojskowej[9]. W 1923 pełnił służbę w Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr IX w Brześciu nad Bugiem na stanowisku sędziego śledczego do spraw szczególnej wagi[10]. W następnym roku został przeniesiony do rezerwy[11]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[12].

Uzyskał stopień naukowy doktora[13]. Został docentem Wolnej Wszechnicy Polskiej, w której wykładał politykę ekonomiczną[13]. Wykładał też przedmioty w Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie i był członkiem zwyczajnym Towarzystwa WSD[14][15][13]. Był redaktorem naczelnym czasopisma „Samorząd Miejski“[3].

Zmarł w 1944[2][1][16]. W 2022 roku Narodowy Bank Polski wybił srebrną monetę o nominale 10 zł z jego wizerunkiem w serii "Wielcy polscy ekonomiści"[17].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Leon Władysław Biegeleisen był żonaty ze Stafanią z Kołakowskich, z którą miał syna Jerzego Stefana Stawińskiego (1921–2010)[18][19].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Postępowanie spadkowe włościańskie na tle niezgodności ksiąg gruntowych z faktycznem posiadaniem: studjum prawno-agrarne: referat na 5. Zjazd prawników i ekonomistów polskich (1911)
  • Przewód spadkowo-opiekuńczy a ustrój własności chłopskiej: studyum z zakresu gospodarczo-prawnych stosunków ludności włościańskiej w Galicyi (1914)
  • Rozwój gospodarczy nowoczesnej wsi polskiej. T. 1 (1916)
  • Gospodarcze ustawodawstwo wojenne. Cz. 1 (1917)
  • Rozwój gospodarczy nowoczesnej wsi polskiej. T. 2 (1917)
  • Teorya małej i wielkiej własności: referat na 6 Zjazd Prawników i Ekonomistów Polskich w Warszawie (1918)
  • Stan ekonomiczny Małopolski na podstawie bilansu handlowego (1921)
  • Reforma rolna głównych państw europejskich. T. 1 (1924)
  • Reforma rolna głównych państw europejskich. T. 2 (1926)
  • Polityka aprowizacyjna samorządu miejskiego (1927)
  • Szkoła a gospodarstwo narodowe: zarys gospodarczej polityki szkolnej. T. 1 (1927)
  • Wstęp do studjów nad polityką gospodarczą (1927)
  • Zagadnienia ekonomiki komunalnej (1929)
  • Teorja i polityka przedsiębiorstw publicznych samorządu terytorialnego i państwa (1931)
  • Założenia teorii ekonomii a problemy "graniczne" (1937)
  • Polityka aprowizacyjna Czechosłowacji: studjum z zakresu interwencjonizmu gospodarczego (1928)
  • Szkoła a gospodarstwo narodowe: zarys gospodarczej polityki szkolnej. T. 2, (Polska polityka gospodarcza a szkolnictwo zawodowe) (1928)
  • Gospodarcze podstawy rozwoju przedsiębiorstw komunalnych: wstęp do monografji o przedsiębiorstwach komunalnych (1929)
  • Polityka gospodarcza Italji: rolnictwo, aprowizacja, obrót wewnętrzny, polityka cen (1929)
  • Stan i tendencje rozwoju polskich urządzeń miejskich (1919–1928) (1930)
  • Teorja i polityka przedsiębiorstw publicznych samorządu terytorjalnego i państwa (1931)
  • Reforma studjów ekonomicznych na wyższych uczelniach (1933)
  • Analiza rynku pracy ze stanowiska szkolnictwa zawodowego: górnictwo i hutnictwo. T. 1, (Kontyngenty zapotrzebowania, podstawy techniczno-wytwórcze i ekonomiczno-konjunkturalne) (1934)
  • Analiza rynku pracy ze stanowiska szkolnictwa zawodowego: górnictwo i hutnictwo. T. 2, (Kontyngenty zapotrzebowania, podstawy techniczno-wytwórcze i ekonomiczno-konjunkturalne) (1934)
  • Zofja Daszyńska-Golińska jako ekonomistka (1934)
  • Polityka gospodarczo-aprowizacyjna miast polskich (Warszawy i Lwowa): geneza, historja, stan faktyczny, tendencje, ocena i wnioski (1935)
  • Przedsiębiorstwa komunalne wywozu i utylizacji odpadków domowych: (stosunki polskie i wzory zachodnie): studjum z zakresu ekonomiki komunalnej (1935)
  • Wstęp do nauki ekonomii społecznej. T. 1, Teoria relatywizmu gospodarczego (1937)
  • Podstawy teoretyczno-poznawcze ekonomiki = Bases théoriques de la science économique (1938)
  • Teoretycznopoznawcze podstawy zasady gospodarczości (1938)
  • Wstęp do nauki ekonomii społecznej. T. 2, Teoria modeli ekonomicznych (1939)[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Biegeleisen, Leon Władysław (1885–1944). bn.org.pl. [dostęp 2019-01-25].
  2. ↑ a b Biegeleisen, Leon Władysław. baza-nazwisk.de. [dostęp 2019-01-25].
  3. ↑ a b Biegeleisen Leon. gutenberg.czyz.org. [dostęp 2019-01-25].
  4. ↑ a b Leon Wladyslaw Biegeleisen. geni.com. [dostęp 2019-01-25].
  5. ↑ Szematyzm 1914 ↓, s. 143.
  6. ↑ a b Żołnierze Niepodległości ↓.
  7. ↑ Rozkaz c. i k. Komendy Grupy Polskich Legionów nr 102. WBH. [dostęp 2021-03-04]..
  8. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 302.
  9. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 18 z 2 maja 1922 roku, poz. 282.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1085, 1090.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 989.
  12. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 197.
  13. ↑ a b c Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 41.
  14. ↑ Wyższa Szkoła Dziennikarska. „Kurier Warszawski”. Nr 213, s. 3, 1933. 
  15. ↑ Wyższa Szkoła Dziennikarska w Warszawie. Sprawozdanie za XXI Rok Szkolny 1937-1938 oraz Program na Rok 1938-1939. Warszawa: 1938, s. 45, 46.
  16. ↑ Straty ↓, tu podano, że w 1942 został aresztowany przez policję niemiecką i zaginął bez wieści..
  17. ↑ Narodowy Bank Polski - Internetowy Serwis Informacyjny [online], www.nbp.pl [dostęp 2022-07-03] (pol.).
  18. ↑ Straty ↓.
  19. ↑ Powstańcze biogramy ↓.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leon_Biegeleisen&oldid=71790185”