Leon Gradoń
| Data i miejsce urodzenia |
11 kwietnia 1947 |
|---|---|
| Profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: inżynieria biomedyczna, inżynieria chemiczna i procesowa | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1976 |
| Habilitacja |
1981 |
| Profesura |
15 czerwca 1990 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Politechnika Warszawska |
| Odznaczenia | |
  
| |
Leon Gradoń (ur. 11 kwietnia 1947 w Szczekocinach[1]) – polski naukowiec, profesor nauk technicznych, profesor zwyczajny Politechniki Warszawskiej, specjalista w zakresie inżynierii biomedycznej oraz inżynierii chemicznej i procesowej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent inżynierii chemicznej na Politechnice Warszawskiej (1969) oraz matematyki na Uniwersytecie Warszawskim (1975). W 1976 uzyskał stopień naukowy doktora na PW, habilitował się w 1981[1]. W 1990 otrzymał tytuł profesora nauk technicznych[2].
Zawodowo związany z Politechniką Warszawską, w 1996 został profesorem zwyczajnym na Wydziale Inżynierii Chemicznej i Procesowej. Od 1999 do 2005 pełnił funkcję dziekana tego wydziału[1]. Pracował także w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy. Specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu inżynierii chemicznej i procesowej oraz inżynierii biomedycznej[2]. Był stypendystą Programu Fulbrighta w Cincinnati, wykładał jako visiting professor na uczelniach w USA, Austrii i Japonii. Jest autorem lub współautorem licznych publikacji naukowych, w tym kilkunastu monografii i podręczników akademickich, a także kilkudziesięciu patentów[1].
Był wiceprzewodniczącym Komitetu Inżynierii Chemicznej i Procesowej Polskiej Akademii Nauk, powoływany w skład rad i komitetów doradczych różnych organizacji i instytucji (m.in. Narodowego Centrum Badań i Rozwoju) oraz czasopism naukowych[1][2].
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1993)[3], Krzyżem Kawalerskim (2001)[4] i Komandorskim (2014)[5] Orderu Odrodzenia Polski.
W 2006 otrzymał Nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej za „wyjaśnienie podstawowych procesów transportu w układach dwufazowych i ich wykorzystanie do opracowania nowych konstrukcji filtrów wgłębnych”[1]. W 2018 znalazł się na liście „wielkich wynalazców i konstruktorów 100-lecia” opracowanej przez tygodnik „Do Rzeczy”[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Prof. dr hab. inż. Leon Gradoń. fnp.org.pl, 2 października 2012. [dostęp 2017-10-26].
- ↑ a b c Prof. dr hab. inż. Leon Gradoń, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2014-12-28].[martwy link]
- ↑ M.P. z 1993 r. nr 47, poz. 450
- ↑ M.P. z 2001 r. nr 43, poz. 688
- ↑ M.P. z 2014 r. poz. 1111
- ↑ Bolesław Orłowski, Krzysztof Michalski. Wielcy polscy wynalazcy i konstruktorzy. „Do Rzeczy”. Nr 45, s. 82, 2018.
- Absolwenci Politechniki Warszawskiej
- Absolwenci Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Polscy chemicy
- Laureaci Nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej – nauki techniczne
- Wykładowcy Politechniki Warszawskiej
- Urodzeni w 1947
- Ludzie urodzeni w Szczekocinach
- Polscy stypendyści Fulbrighta