Leon Grochowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Grochowski
Biskup
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 października 1886
Skupie, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

17 lipca 1969
Warszawa, Polska

Pierwszy Biskup Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego w USA i Kanadzie
Okres sprawowania

1953–1969

Wyznanie

starokatolickie

Kościół

Polski Narodowy Kościół Katolicki

Nominacja biskupia

15 lipca 1924

Sakra biskupia

17 września 1924

Leon Grochowski (ur. 11 października 1886 r. w Skupie, zm. 17 lipca 1969 r. w Warszawie) – w latach 19281933 biskup i ordynariusz diecezji polskiej Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego, w latach 1953-1969 pierwszy biskup Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego w USA i Kanadzie (PNKK), następca Franciszka Hodura w roli kierowniczej kościoła.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Leon Grochowski urodził się w 1886 r. na Podlasiu, po zdaniu matury był studentem Politechniki Warszawskiej. W 1905 roku aby uniknąć aresztowania przez rząd carski za zorganizowanie strajku studenckiego emigrował do Stanów Zjednoczonych. W Ameryce poznał bpa Franiszka Hodura i w 1910 roku przyjął święcenia kapłańskie – pracował w kilku parafiach[1]. Ks. Leon Grochowski został wybrany na biskupa 15 lipca 1924 roku przez II Nadzwyczajny Synod PNKK. Święcenia L. Grochowskiego odbyły się 17 sierpnia 1924 roku w Katedrze PNKK w Scranton[2]. W 1928 bp Leon Grochowski został wybrany jednogłośnie na stanowisko Biskupa Kościoła Narodowego w Polsce[3]. VIII Synod PNKK (1948) w Scranton wybrał następcę ks. bpa Franciszka Hodura, w osobie właśnie ks. bpa Leona Grochowskiego – mimo że ks. bp Franciszek Hodur piastował ten urząd faktycznie do 1953 roku[4]. Jako nowy zwierzchnik kościoła w latach sześćdziesiątych XX wieku propagator dialogu pomiędzy PNKK, a Kościołem rzymskokatolickim. Leon Grochowski był również zaangażowany w sprawy wewnętrzne Kościoła Polskokatolickiego, m.in. wspierał bpa Juliana Pękalę, gdy ten chciał ponownie (1965) objąć funkcję zwierzchnika Kościoła Polskokatolickiego.

W 1966 otrzymał tytuł doktora honoris causa Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rodzina, 7/1690/2004, str. 4,5
  2. Wiktor Wysoczański, Polski Nurt Starokatolicyzmu, Warszawa 1977 - str. 84
  3. Pierwszy Synod w Polsce
  4. Niezależny ośrodek kościelny w Chicago - diecezja starokatolicka
  5. 50 lat Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej 1954–2004, red. Marek Ambroży, Warszawa 2005 ISBN 83-917541-5-4, s. 109.