Leon Miękina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Leon Miękina (ur. 5 lipca 1930 w Cieszynie, zm. 4 listopada 2013) – polski nauczyciel, poeta, publicysta i działacz społeczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Liceum Administracyjno-Gospodarczego w Cieszynie i filologii polskiej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Po studiach podjął pracę jako nauczyciel w cieszyńskich szkołach średnich. Członek Macierzy Ziemi Cieszyńskiej, w latach 1981–1996 jej prezes. W 1982 roku doprowadził do powstania Klubu Literackiego „Nadolzie”. Jeden z inicjatorów powstania Książnicy Cieszyńskiej. W 1997 otrzymał Nagrodę im. Karola Miarki[1].

Pochowany na cmentarzu w Cieszynie-Bobrku[2].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Szukając do-pełnienia (1980, tomik wierszy)
  • W cieniu Beskidów (1982, zbiór opowiadań)
  • Przez pryzmat trioletu (1983, tomik wierszy)
  • Światłocienie (1985, zbiór opowiadań)
  • Karola Miarki związki z Cieszynem (1985)
  • Prekursorzy (1988)
  • Znów minie wiek... Antologia literatury nadolziańskiej (2001)
  • Po bobreckich śladach... : w stulecie powstania cmentarza, kościoła, seminarium nauczycielskiego w Bobrku koło Cieszyna (2010)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Urząd Marszałkowski Województwa Śląskiego, Wyróżnieni Nagrodą im. Karola Miarki [online] [dostęp 2016-11-01] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-03].
  2. Józef Golec, Stefania Bojda: Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej. Suplement. Cieszyn 2014, s. 185.