Lepidokrokit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Lepidokrokit
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

wodorotlenek (hydroksytlenek) żelaza, uwodniony (FeO(OH))

Twardość w skali Mohsa

5

Łupliwość

doskonała wyraźna, jednokierunkowa

Pokrój kryształu

kryształy tabliczkowe, promieniste, blaszkowe

Układ krystalograficzny

rombowy

Gęstość minerału

4 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

ciemnoczerwony do czerwonobrunatnego, okruchy rubinowoczerwone do żółtoczerwonych

Rysa

brunatnożółta, pomarańczowobrunatna

Połysk

diamentowy

Lepidokrokit minerał z gromady wodorotlenków. Stosunkowo pospolity, lecz słabiej rozpowszechniony od goethytu. Nazwa pochodzi z greckiego od słów gr.lepis (łuska listek) i gr.chrochis (włókno, nić) i nawiązuje do pokroju kryształów tego minerału.

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Ma identyczny jak goethyt skład chemiczny, lecz nieco odmienną strukturę i obok niego stanowi ważny składnik limonitu. Jest kruchy, przeświecający. Zazwyczaj wykształca niewielkie kryształy, występujące najczęściej w formie szczotek krystalicznych. Często tworzy pseudomorfozy po pirycie, hematycie i magnetycie. Współwystępuje z barytem, kwarcem, syderytem, magnetytem.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Występuje w pęcherzach pogazowych skał wulkanicznych w strefie utleniania. Gromadzi się w utworach osadowych, tworząc złoża rudne pochodzenia morskiego, jeziornego lub bagiennego. Tworzy się jako produkt procesów hydrotermalnych oraz przeobrażeń wietrzeniowych. Spotykany jest w niektórych żyłach kruszcowych, druzach i geodach.

Miejsca występowania: Rosja, Niemcy – (Westfalia), Słowacja, Czechy, Wielka Brytania, Hiszpania, Ukraina, USA, Meksyk.

W Polsce – na Dolnym Śląsku – ok. Stanisławowa k. Jawora, w Górach Kaczawskich, w Tarnowskich Górach. Ładne okazy lepidokrokitów spotykane są w okolicach Brudzowic k. Siewierza.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

  • sporadycznie wykorzystywany w przemyśle hutniczym jako ruda żelaza o niewielkim znaczeniu

Informacje dodatkowe[edytuj | edytuj kod]

  • W ostatnich latach zaliczony do minerałów rakotwórczych i szkodliwych biologicznie, czynnie oddziałujących na żywe tkanki, powodując włóknienie płuc.
  • W glebach lepidokrokit stanowi jedną z głównych substancji barwiących, mającą postać submikroskopowych ziarn, równomiernie rozłożonych w całej masie glebowej.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]