Lesley-Anne Down

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lesley-Anne Down
Ilustracja
Lesley-Anne Down
Imię i nazwisko

Leslie Anne Down

Data i miejsce urodzenia

17 marca 1954
Londyn

Zawód

aktorka, piosenkarka, modelka

Współmałżonek

Enrique Gabriel
(1980–1981; rozwód)
William Friedkin
(1982–1985; rozwód)
Don E. FauntLeRoy
(od 1985)

Lata aktywności

od 1968

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Lesley–Anne Down, właśc. Leslie Anne Down (ur. 17 marca 1954 w Londynie) – brytyjska aktorka, piosenkarka i była modelka.

Odtwórczyni roli Madeline Fabray w miniserialu ABC Północ-Południe (North and South, 1985–1986), za którą była nominowana do Złotego Globu dla najlepszej aktorki drugoplanowej w serialu, miniserialu lub filmie telewizyjnym[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się i wychowała w Wandsworth[2] w Londynie w Anglii jako córka Isabelli (z domu Gordon–Young) Down i Jamesa Downa, dozorcy[3]. W 1964 w wieku dziesięciu lat rozpoczęła w Anglii karierę jako modelka[4], a jako nastolatka wygrała kilka konkursów piękności. Mając 15 lat została wybrana najpiękniejszą nastolatką Wielkiej Brytanii[5].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Zadebiutowała na dużym ekranie jako 15–latka w drugoplanowej roli Diany w dramacie kryminalnym Szkoła dla nie odebranych dziewcząt (School for Unclaimed Girls, 1969)[6]. Później wielokrotnie występowała w filmach takich jak Papież Joanna (Pope Joan, 1972) z Liv Ullmann, czy też debiut reżyserski Kirka Douglasa Nicpoń (Scalawag, 1973) z udziałem Danny’ego DeVito i Brannigan (1975)[7] z tytułową rolą Johna Wayne’a.

Rozpoznawalność przyszła wraz z rolą Lady Georginy Worsley w serialu PBS Schodami w górę, schodami w dół (Upstairs, Downstairs, 1973–1975)[8]. Po udziale w komedii Blake’a Edwardsa Różowa Pantera atakuje (The Pink Panther Strikes Again, 1976), komedii muzycznej Mała nocna muzyka (Little Night Music, 1977) z Elizabeth Taylor i dramacie Betsy (The Betsy, 1978) z Laurence’em Olivierem, Katharine Ross i Tommym Lee Jonesem, zagrała postać striptizerki Phyllis Dixey w dramacie telewizyjnym ITV Jedyna i niepowtarzalna Phyllis Dixey (Peek-a-Boo: The One and Only Phyllis Dixey, 1978)[9]. Nagrała płytę ścieżką dźwiękową A Little Night Music (1978)[10] z piosenkami z musicalu Stephena Sondheima.

W 1978 otrzymała brytyjską nagrodę filmową „Evening Standard” jako najbardziej obiecująca debiutantka[11]. Była ekranową partnerką Seana Connery’ego w sensacyjnym filmie przygodowym Wielki napad na pociąg (The First Great Train Robbery, 1979), Harrisona Forda w melodramacie wojennym Hanover Street (1979) i Burta Reynoldsa w melodramacie przygodowym Gruby szlif (Rough Cut, 1980).

Lesley-Anne Down


Występowała na scenie w przedstawieniach: Wielkie nadzieje, Hamlet, Markiz i Pigmalion[3]. Uznanie wśród telewidzów zapewniły jej role Esmeraldy w telewizyjnej ekranizacji powieści Victora Hugo CBS Dzwonnik z Notre Dame (The Hunchback of Notre Dame, 1982) z Anthonym Hopkinsem, starożytnej arystokratki Chloe w miniserialu ABC Ostatnie dni Pompejów (The Last Days of Pompeii, 1984), tajemniczej Joan Madou w telewizyjnej adaptacji książki Ericha Marii Remarque Łuk triumfalny (Arch of Triumph, 1985) u boku Anthony’ego Hopkinsa. Kreacja Kreolki Madeline Fabray LaMotte Main w ekranizacji książki Johna Jakesa Północ-Południe (North and South, 1985) oraz dwóch sequelach – Północ-Południe II (North and South, Book II, 1986) i Niebo i piekło (Heaven & Hell: North & South, Book III, 1994) przyniosła jej w 1986 nominację do nagrody Złotego Globu[11]. W 1987 była nominowana do statuetki Bravo Otto dla najlepszej gwiazdy telewizyjnej[11], przyznanej przez niemiecki dwutygodnik dla młodzieży „Bravo”.

W 11 odcinkach 13 sezonu opery mydlanej CBS Dallas (1990) została obsadzona w roli Stephanie Rogers, agentki public relations. Od 6 stycznia 1997 do 20 kwietnia 1999 grała postać Olivii Blake Richards w operze mydlanej NBC Sunset Beach. Pojawiła się potem w roli Lady Sheraton w pięciu odcinkach opery mydlanej NBC Dni naszego życia (Days of Our Lives, 2001). Od 1 kwietnia 2003 do 29 lutego 2012 występowała w roli Jacqueline „Jackie” (wcześniej Payne), byłej prostytutki i założycielki Jackie M Designs, ex–żony Massimo Marone’a (Joseph Mascolo) i żony Owena Knighta (Brandon Beemer) w operze mydlanej CBS Moda na sukces (The Bold and the Beautiful), za którą w 2005 została uhonorowana szwajcarską nagrodą Złotej Róży na festiwalu Rose d’Or Light Entertainment[11] w Lucernie i była nominowana do nagrody Soap Opera Digest w kategorii ulubiony powrót[11]. Śpiewała na albumie Ricka Springfielda The Day After Yesterday (2005)[10]. Powróciła do aktorstwa, grając brytyjską premier Margaret Thatcher w dramacie biograficznym Reagan (2020) z Dennisem Quaidem w roli tytułowej[12].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Była trzykrotnie zamężna i dwukrotnie rozwiedziona. W latach 1969–1979 była w nieformalnym związku z aktorem i scenarzystą Bruce’em Robinsonem, z którym mieszkała przez dziesięć lat po tym, jak poznała go w wieku 15 lat i kiedy opuściła szkołę[13]. 2 marca 1980 zawarła związek małżeński z argentyńskim reżyserem i scenarzystą Enrique Gabrielem[14]. Rozwiedli się w 1981[7]. W latach 1982–1985 jej drugim mężem był reżyser William Friedkin[15], z która ma syna Jacka Anthony’ego (ur. 30 sierpnia 1982)[16]. 27 września 1986 wyszła za mąż za operatora filmowego Dona Edwarda FauntLeRoya, z którym ma syna George’a-Edwarda (ur. 1998)[17].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

Filmy TV[edytuj | edytuj kod]

  • 1978: Jedyna i niepowtarzalna Phyllis Dixey (The One and Only Phyllis Dixey) jako Phyllis Dixey
  • 1982: Dzwonnik z Notre Dame (The Hunchback of Notre Dame) jako Esmeralda
  • 1982: Morduje się łatwo (Murder Is Easy) jako Bridget Conway
  • 1985: Łuk triumfalny (Arch of Triumph) jako Joan Madou
  • 1988: Ladykillers jako Morganna Ross
  • 1988: Indiscreet jako Anne Kingston
  • 1989: Night Walk jako Geneva
  • 1992: 1775 jako Annabelle Proctor
  • 1995: Rodem z policji (Family of Cops) jako Anna Novacek
  • 1994: Północ-Południe III (Heaven & Hell: North & South, Book III) jako Madeline Main
  • 1996: Władca zwierząt 3 (Beastmaster: The Eye of Braxus) jako Morgana
  • 1998: Młode serca nieograniczone (Young Hearts Unlimited) jako Barbara Young
  • 2001: Jesteś tylko moja (You Belong to Me) jako dr Susan Chandler
  • 2001: Żona doskonała (The Perfect Wife) jako Helen Coburn
  • 2001: Jesteś tylko moja (You Belong to Me) jako psycholog dr Susan Chancellor
  • 2016: Świąteczna dziewczyna (A Cinderella Christmas) jako Viktoria Karmichael

Seriale TV[edytuj | edytuj kod]

  • 1971: Six Dates with Barker jako Cheeky
  • 1971: Out of the Unknown jako Diana Carver
  • 1971: Publiczne oko (Public Eye) jako Anne Biddersloe
  • 1973-75: Schodami w górę, schodami w dół (Upstairs, Downstairs) jako Georgina Worsley
  • 1974: Bedtime Stories jako Monica
  • 1974: The Sweeney jako Caroline Selhurst
  • 1976: When the Boat Comes In jako Jane Cromer
  • 1977: Play of the Month jako Ellie Dunn
  • 1977: Supernatural jako Felizitas
  • 1981: BBC2 Playhouse jako Unity Mitford
  • 1984: Ostatnie dni Pompeii (The Last Days of Pompeii) jako Chloe
  • 1985: Północ – Południe (North and South) jako Madelaine laMotte
  • 1986: Północ – Południe (North and South, Book II) jako Madeline LaMotte Main
  • 1989: CBS Summer Playhouse jako Cassandra
  • 1989: Żabka (CBS Schoolbreak Special) jako spikerka
  • 1990: Dallas jako Stephanie Rogers
  • 1994: Niebio i Piekło : Północ Południe, księga III (North and South, Book III) jako Madeline Main
  • 1994: The Nanny jako Chloe Simpson (sezon 1 odcinek 13)
  • 1996: Diagnoza morderstwo (Diagnosis Murder) jako Catherine Windsor
  • 1997–1999: Sunset Beach jako Olivia Richards
  • 2001: Dni naszego życia (Days of Our Lives) jako lady Sheraton
  • 2003-2012:Moda na sukces (The Bold and the Beautiful) jako Jacqueline 'Jackie' Payne Marone

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Lesley–Anne Down Awards. AllMovie. [dostęp 2016-07-05]. (ang.).
  2. ↑ Anne Down Biography. „TV Guide”. [dostęp 2023-08-08]. (ang.).
  3. ↑ a b Lesley–Anne Down Biography (1954–). FilmReference.com. [dostęp 2023-08-07]. (ang.).
  4. ↑ Lesley-Anne Down Biography & TV / Movie Credits. TVRage.Com. [dostęp 2016-07-05]. (ang.).
  5. ↑ Deborah Ross: Interview: Life’s a Sunset Beach. „The Independent”, 1998-11-30. [dostęp 2023-08-08]. (ang.).
  6. ↑ School for Unclaimed Girls (1969). AllMovie. [dostęp 2023-08-08]. (ang.).
  7. ↑ a b Lesley-Anne Down. Rotten Tomatoes. [dostęp 2023-08-08]. (ang.).
  8. ↑ Lesley–Anne Down Biography. AllMovie. [dostęp 2016-07-05]. (ang.).
  9. ↑ 'Billy Wilder compared me to Marilyn Monroe...trouble is, he couldn't stand her'. The Lady. [dostęp 2023-08-08]. (ang.).
  10. ↑ a b Lesley–Anne Down. AllMovie. [dostęp 2023-08-10]. (ang.).
  11. ↑ a b c d e Lesley-Anne Down Awards. IMDb. [dostęp 2023-08-08]. (ang.).
  12. ↑ Peter Robertson: Lesley-Anne Down stars as Margaret Thatcher in biopic about Ronald Reagan. „Daily Mail”, 2020-12-31. [dostęp 2023-08-08]. (ang.).
  13. ↑ Lesley-Anne Down. Soap Opera Digest. [dostęp 2023-08-08]. (ang.).
  14. ↑ Enrique Gabriel w bazie IMDb (ang.)
  15. ↑ Richard Sanders: Director Billy Friedkin and Lesley-Anne Down Make a Home Movie-Divorce Hollywood Style. „People”, 1985-09-02. [dostęp 2023-08-07]. (ang.).
  16. ↑ Jackson Friedkin w bazie IMDb (ang.)
  17. ↑ Don E. FauntLeRoy w bazie IMDb (ang.)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lesley-Anne_Down&oldid=73037136”