Leszek Drewniak

Leszek Drewniak
	podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	1951 ; Kowary
Data i miejsce śmierci	10 lutego 2007 ; Warszawa
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Biuro Ochrony Rządu; Siły Zbrojne RP
Stanowiska	Zastępca Dowódcy Wojskowej Formacji Specjalnej GROM ds. Szkolenia
Główne wojny i bitwy	misja stabilizacyjna na Haiti
	Odznaczenia

Leszek Drewniak (ur. 1951, zm. 10 lutego 2007) – polski żołnierz, dyplomowany trener karate i judo, podpułkownik WP.

Działalność sportowa

Leszek Drewniak był absolwentem Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Jeden z członków założycieli Polskiego Związku Karate, w latach 1981–1984 był kierownikiem wyszkolenia Związku. Był również trenerem Kadry Polski Seniorów (1981–1991), trenerem akademickiego Klubu Karate Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 2001–2007 był trenerem Akademickiej Kadry Polski AZS w karate. Leszek Drewniak posiadał stopnie mistrzowskie: VII dan w karate i IV dan w jujitsu. Wychował około 5 tysięcy zawodników. Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej. Jeszcze za życia Leszka Drewniaka Józef Sikora zebrał na seminarium z Sensei Kenethem Funakoshi ponad 150 podpisów „czarnych pasów” na wniosku o nadanie stopnia 6 Dan. Polski Związek Karate wniosku nie rozpatrzył i nie zatwierdził. Po śmierci Leszka Drewniaka Józef Sikora wystąpił do Sensei Giuseppe Beghetto z wnioskiem o nadanie stopnia 7 dan. Stopień został zatwierdzony.

Działalność wojskowa

Był funkcjonariuszem Grupy Wsparcia Taktycznego Biura Ochrony Rządu. Ukończył The Special Training Group Counterterrorist Tactical Unit Course – dwuletni kurs działań antyterrorystycznych prowadzony przez operatorów ze Stanów Zjednoczonych. W 1990 roku pomagał w tworzeniu polskiej jednostki specjalnej GROM (Grupa Reagowania Operacyjno-Manewrowego). Pełnił funkcję zastępcy dowódcy Wojskowej Formacji Specjalnej GROM ds. Szkolenia.

W czasie służby odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Zasługi za Dzielność i Srebrnym Krzyżem Zasługi.

We wrześniu 1999 roku wraz z generałem Sławomirem Petelickim (ówczesnym dowódcą GROM) Leszek Drewniak został odwołany z funkcji decyzją ministra Janusza Pałubickiego. Pałubicki zarzucał dowódcom złamanie ustawy o zamówieniach publicznych, co miało wynikać z kontroli przeprowadzonej przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji. Zarzuty te zostały następnie zakwestionowane w wyniku kontroli Kancelarii Premiera. Minister Pałubicki przeprosił wówczas byłych dowódców GROM za zarzuty dotyczące naruszenia prawa, jednak nie przywrócił ich na stanowiska. Zdymisjonowani dowódcy pozostawali w gestii MSWiA. W tym czasie (w październiku 1999 roku GROM został podporządkowany Ministerstwu Obrony Narodowej. W marcu 2000 roku byli dowódcy GROM (gen. Petelicki oraz jego trzech zastępców, w tym ppłk Leszek Drewniak) dostali wypowiedzenia „kontraktu na służbę”.

W maju 2000 roku wraz z gen. Sławomirem Petelickim ppłk Drewniak zarzucili ministrowi Januszowi Pałubickiemu, koordynatorowi służb specjalnych, i Markowi Biernackiemu, szefowi MSWiA, nadużycie władzy. Zapowiedzieli złożenie do prokuratury zawiadomienia o popełnieniu przez nich przestępstwa oraz zaskarżenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego ministerialnej decyzji o zwolnieniu ich ze służby^{[potrzebny przypis]}.

Działalność publiczna

Jako podpułkownik rezerwy pełnił funkcję prezesa zarządu Fundacji Byłych Żołnierzy Jednostek Specjalnych GROM oraz dyrektora Ośrodka Szkolenia Fundacji „GROM”.Prowadził zajęcia z ochrony osób i taktyki interwencji w Centrum Szkoleń VIP i Policealnych Szkołach Ochrony VIP. Był wykładowcą akademickim m.in.w Nadbużańskiej Szkole Wyższej w Siemiatyczach.

Działalność przeciwko opozycji demokratycznej

W 1979 r. brał udział w rozbijaniu spotkań opozycji demokratycznej w mieszkaniu Jacka Kuronia, z których jedno skończyło się brutalnym pobiciem Henryka Wujca, Macieja Kuronia, Grażyny Kuroń, Adama Michnika i innych działaczy^[1]^[2].

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera FII-3-5)^[3].

Linki zewnętrzne

Przypisy

↑ Jacek Kuroń, Gwiezdny czas, w: Jacek Kuroń Autobiografia, Warszawa 2009, str 478
↑ Henryk Wujec, Krzysztof Łoziński, Kim był Leszek Drewniak, Rzeczpospolita, 14.02.07 Nr 038, http://archiwum.rp.pl/artykul/665230_Kim_byl_Leszek_Drewniak.html
↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online] [dostęp 2019-11-14] (pol.).

[1] Jacek Kuroń, Gwiezdny czas, w: Jacek Kuroń Autobiografia, Warszawa 2009, str 478

[2] Henryk Wujec, Krzysztof Łoziński, Kim był Leszek Drewniak, Rzeczpospolita, 14.02.07 Nr 038, http://archiwum.rp.pl/artykul/665230_Kim_byl_Leszek_Drewniak.html

[3] Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online] [dostęp 2019-11-14] (pol.).

[1]

[2]

[3]