Leszek Mądzik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Leszek Mądzik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 5 lutego 1945
Bartoszowiny
Zawód scenograf, reżyser, malarz, fotograf
Lata aktywności od 1969
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach

Leszek Józef Mądzik (ur. 5 lutego 1945 w Bartoszowinach na Kielecczyźnie) – polski scenograf i reżyser teatralny, malarz, fotograf, profesor sztuk plastycznych (2010)[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Liceum Plastyczne w Kielcach (jest honorowym obywatelem Kielc), bez powodzenia próbował dostać się do Akademii Sztuk Pięknych trzykrotnie, studiował historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a także reżyserię na Wydziale Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku, filii warszawskiej Akademii Teatralnej. W 1969 roku założył Scenę Plastyczną KUL, gdzie po roku zaczął wystawiać przedstawienia (pierwszym była oparta na scenariuszu Mądzika sztuka Ecce Homo wystawiona 24 marca 1970 roku).

W przedstawieniach Mądzika dominuje ruch, obraz, a nadrzędną rolę pełni według twórcy światło. Jego interpretacjom towarzyszy także warstwa dźwiękowa, nie ma natomiast słowa. Sztuki prezentowane na deskach Sceny Plastycznej KUL prezentują filozoficzną refleksję o życiu i przemijaniu. Ta refleksja bardzo często bierze się z konkretnych przeżyć artysty. Źródłem inspiracji dla Mądzika są m.in. przemyślenia świętego Jana od Krzyża i świętej Teresy z Ávili, fascynuje go dorobek Leonarda da Vinci i artystów współczesnych: Aliny Szapocznikow, Tadeusza Kantora i Jerzego Nowosielskiego.

Leszek Mądzik współpracował m.in. z Ireną Byrską, Mieczysławem Kotlarczykiem, Jerzym Zawieyskim, czy Teatrem Gong 2.

Tworzył także w teatrach dramatycznych w Lublinie (Teatr im. Juliusza Osterwy), Łodzi i Warszawie (Teatr Studio) oraz z Teatrem Lalki i Aktora im. Hansa Christiana Andersena w Lublinie.

Obecnie współpracuje z wieloma uczelniami teatralnymi w Polsce i na świecie, jest wykładowcą w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. W 1997 roku wyreżyserował swoją własną sztukę Pętanie na potrzeby Teatru Telewizji. Był tam też autorem scenariusza i scenografii.

Od 2006 roku stale publikuje na łamach kwartalnika literackiego „Akcent” felietony, które zostały zebrane w książce Obrazy bez tytułu (Lublin 2012).

Najważniejsze przedstawienia[edytuj | edytuj kod]

  • Dokąd pędzisz koniku? Rady Moskowej, scenografia, Teatr Lalki i Aktora im. H.Ch. Andersena w Lublinie, 1978
  • Iwanow Antoniego Czechowa, scenografia, Teatr im. J. Osterwy w Lublinie, 1981
  • Pornografia Witolda Gombrowicza, dekoracje, Teatr Nowy w Warszawie, 1985
  • Tchnienie, przedstawienie autorskie, reżyseria, Scena Plastyczna KUL, 1992
  • Antygona Sofoklesa, scenografia, Teatr im. J. Osterwy w Lublinie, 1995
  • Kir, przedstawienie autorskie, reżyseria, Scena Plastyczna KUL, 1997
  • Skrzydło anioła, przedstawienie autorskie, reżyseria i scenografia, Teatr Lalki i Aktora im. H.Ch. Andersena w Lublinie, 1999
  • Powłoki, przedstawienie autorskie, reżyseria, Teatr Studyjny Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, 2004
  • Źródło, przedstawienie autorskie, scenariusz, scenografia i reżyseria, Wrocławski Teatr Lalek, 2005
  • Makbet, scenografia, Teatr Narodowy w Lizbonie, 2007
  • Przejście, przedstawienie autorskie, reżyseria, scenografia, Scena Plastyczna KUL
  • Lustro, przedstawienie autorskie, scenografia, reżyseria, Scena Plastyczna KUL, 2013

Książki[edytuj | edytuj kod]

  • „Życie ku śmierci. Scena Plastyczna Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego”, opieka redakcyjna Piotr Zieliński, wydawca: Scena Plastyczna KUL, Lublin 1991
  • „Scena Plastyczna KUL”, redakcja: Piotr Zieliński, wydawca: Scena Plastyczna KUL, Lublin 1995
  • „Mój teatr”, współautor tekstu Waldemar Sulisz, Wydawnictwo Idea Media, Lublin 2000
  • „Fotografia, faktura – czas – sacrum – postać”, wstęp Andrzej Wajda, Wydawnictwo Jedność, Kielce 2002
  • „Fotografia”, Wydawnictwo Drukarnia L-Print, Lublin (bez daty wydania)
  • współautorzy Ignacy Karpowicz i Jerzy Maksymiuk, „Polska na cztery ręce”, Wydawnictwo Charaktery, Kielce 2012
  • „Majdanek w fotografii Leszka Mądzika”, opracowanie Danuta Olesiuk, Wydawnictwo Państwowego Muzeum na Majdanku, Lublin 2012

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ M.P. z 2010 r. nr 96, poz. 1111
  2. ↑ M.P. z 2009 r. nr 25, poz. 347
  3. ↑ M.P. z 2001 r. nr 18, poz. 308
  4. ↑ M.P. z 1995 r. nr 30, poz. 350
  5. ↑ Iwona Boratyn: Medale dla artystów. Wartość kultury. slowo.com.pl, 21 września 2005. [dostęp 2013-05-10].
  6. ↑ Honorowi Obywatele Kielc. um.kielce.pl. [dostęp 2014-06-27].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Janusz R. Kowalczyk: Leszek Mądzik (pol.). 2010-03, aktualizacja 2013-07. s. culture.pl. [dostęp 2013-09-14].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leszek_Mądzik&oldid=51589364”