Leszek Mądzik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód | |
| Lata aktywności |
od 1969 |
| Odznaczenia | |
      
| |
Leszek Józef Mądzik (ur. 5 lutego 1945 w Bartoszowinach) – polski scenograf i reżyser teatralny, malarz, fotograf, profesor sztuk plastycznych (2010)[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył Liceum Plastyczne w Kielcach (jest honorowym obywatelem Kielc), bez powodzenia próbował dostać się do Akademii Sztuk Pięknych trzykrotnie, studiował historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a także reżyserię na Wydziale Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku, filii warszawskiej Akademii Teatralnej. W 1969 roku założył Scenę Plastyczną KUL, gdzie po roku zaczął wystawiać przedstawienia (pierwszym była oparta na scenariuszu Mądzika sztuka Ecce Homo wystawiona 24 marca 1970 roku).
W przedstawieniach Mądzika dominuje ruch, obraz, a nadrzędną rolę pełni według twórcy światło. Jego interpretacjom towarzyszy także warstwa dźwiękowa, nie ma natomiast słowa. Sztuki prezentowane na deskach Sceny Plastycznej KUL prezentują filozoficzną refleksję o życiu i przemijaniu. Ta refleksja bardzo często bierze się z konkretnych przeżyć artysty. Źródłem inspiracji dla Mądzika są m.in. przemyślenia świętego Jana od Krzyża i świętej Teresy z Ávili, fascynuje go dorobek Leonarda da Vinci i artystów współczesnych: Aliny Szapocznikow, Tadeusza Kantora i Jerzego Nowosielskiego.
Leszek Mądzik współpracował m.in. z Ireną Byrską, Mieczysławem Kotlarczykiem, Jerzym Zawieyskim, czy Teatrem Gong 2.
Tworzył także w teatrach dramatycznych w Lublinie (Teatr im. Juliusza Osterwy), Łodzi i Warszawie (Teatr Studio) oraz z Teatrem Lalki i Aktora im. Hansa Christiana Andersena w Lublinie.
Jest bohaterem filmu dokumentalnego „A touch of passing. Leszek Mądzik” (2003) w reżyserii Doroty Nowakowskiej, gdzie opowiada o swojej wizji sztuki.
Obecnie współpracuje z wieloma uczelniami teatralnymi w Polsce i na świecie, jest wykładowcą w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. W 1997 roku wyreżyserował swoją własną sztukę Pętanie na potrzeby Teatru Telewizji. Był tam też autorem scenariusza i scenografii.
Od 2006 roku stale publikuje na łamach kwartalnika literackiego „Akcent” felietony, które zostały zebrane w książce Obrazy bez tytułu (Lublin 2012).
Najważniejsze przedstawienia[edytuj | edytuj kod]
- Dokąd pędzisz koniku? Rady Moskowej, scenografia, Teatr Lalki i Aktora im. H.Ch. Andersena w Lublinie, 1978
- Iwanow Antoniego Czechowa, scenografia, Teatr im. J. Osterwy w Lublinie, 1981
- Pornografia Witolda Gombrowicza, dekoracje, Teatr Nowy w Warszawie, 1985
- Tchnienie, przedstawienie autorskie, reżyseria, Scena Plastyczna KUL, 1992
- Antygona Sofoklesa, scenografia, Teatr im. J. Osterwy w Lublinie, 1995
- Kir, przedstawienie autorskie, reżyseria, Scena Plastyczna KUL, 1997
- Skrzydło anioła, przedstawienie autorskie, reżyseria i scenografia, Teatr Lalki i Aktora im. H.Ch. Andersena w Lublinie, 1999
- Powłoki, przedstawienie autorskie, reżyseria, Teatr Studyjny Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, 2004
- Źródło, przedstawienie autorskie, scenariusz, scenografia i reżyseria, Wrocławski Teatr Lalek, 2005
- Makbet, scenografia, Teatr Narodowy w Lizbonie, 2007
- Przejście, przedstawienie autorskie, reżyseria, scenografia, Scena Plastyczna KUL
- Lustro, przedstawienie autorskie, scenografia, reżyseria, Scena Plastyczna KUL, 2013
Książki[edytuj | edytuj kod]
- „Życie ku śmierci. Scena Plastyczna Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego”, opieka redakcyjna Piotr Zieliński, wydawca: Scena Plastyczna KUL, Lublin 1991
- „Scena Plastyczna KUL”, redakcja: Piotr Zieliński, wydawca: Scena Plastyczna KUL, Lublin 1995
- „Mój teatr”, współautor tekstu Waldemar Sulisz, Wydawnictwo Idea Media, Lublin 2000
- „Fotografia, faktura – czas – sacrum – postać”, wstęp Andrzej Wajda, Wydawnictwo Jedność, Kielce 2002
- „Fotografia”, Wydawnictwo Drukarnia L-Print, Lublin (bez daty wydania)
- współautorzy Ignacy Karpowicz i Jerzy Maksymiuk, „Polska na cztery ręce”, Wydawnictwo Charaktery, Kielce 2012
- „Majdanek w fotografii Leszka Mądzika”, opracowanie Danuta Olesiuk, Wydawnictwo Państwowego Muzeum na Majdanku, Lublin 2012
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2008)[2]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2001)[3]
- Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2021)[4]
- Medal „Pro Ecclesia et Pontifice” (2014)
- Złoty Krzyż Zasługi (1995)[5]
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[6]
- Honorowy Obywatel Kielc (1998)[7]
- Laureat złotego Feniksa – IV 2016 rok.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 96, poz. 1111
- ↑ M.P. z 2009 r. nr 25, poz. 347
- ↑ M.P. z 2001 r. nr 18, poz. 308
- ↑ Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej / Aktualności / Ordery i odznaczenia / Odznaczenia państwowe dla zasłużonych pracowników KUL, prezydent.pl [dostęp 2021-06-12].
- ↑ M.P. z 1995 r. nr 30, poz. 350
- ↑ Iwona Boratyn: Medale dla artystów. Wartość kultury. slowo.com.pl, 21 września 2005. [dostęp 2013-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-05)].
- ↑ Honorowi Obywatele Kielc. um.kielce.pl. [dostęp 2014-06-27].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Janusz R. Kowalczyk: Leszek Mądzik (pol.). 2010-03, aktualizacja 2013-07. s. culture.pl. [dostęp 2013-09-14].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Prof. dr Leszek Józef Mądzik, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2011-08-01].
- Absolwenci Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza
- Absolwenci Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
- Honorowi obywatele Kielc
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości
- Polacy odznaczeni Krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Polscy reżyserzy teatralni
- Polscy scenografowie teatralni
- Reżyserzy teatralni związani z Białymstokiem
- Urodzeni w 1945