Lew Dodin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lew Dodin
Ilustracja
Lew Dodin, listopad 2011
Prawdziwe imię i nazwisko

Lew Abramowicz Dodin

Data i miejsce urodzenia

14 maja 1944
Stalińsk

Zawód

reżyser

Lata aktywności

od 1966

Odznaczenia
Państwowa Nagroda Federacji Rosyjskiej w dziedzinie literatury i sztuki Państwowa Nagroda Federacji Rosyjskiej w dziedzinie literatury i sztuki Ludowy Artysta Federacji Rosyjskiej Nagroda Państwowa ZSRR
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order Honoru Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja) Komandor Orderu Gwiazdy Włoch
Strona internetowa

Lew Abramowicz Dodin (ros. Лев Абрамович Додин, ur. 14 maja 1944 w Stalińsku) – radziecki i rosyjski reżyser teatralny. Współpracował z teatrami w Leningradzie i Moskwie. Od 1983 roku dyrektor artystyczny Małego Teatru Dramatycznego w Leningradzie[1]. Wykładowca LGITMiK (SPGATI).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1965 roku Państwowy Leningradzki Instytut Teatru, Muzyki i Kinematografii (LGITMiK). Wyreżyserował przedstawienia na podstawie utworów: „Dom”, „Bracia i siostry” F. Abramowa, „Władca much” W. Goldinga, „Gaudeamus” S. Kaledina, „Biesy” F. Dostojewskiego, „Pożądanie w cieniu wiązów”, „Długa podróż w noc” E. O’Neilla, „Wiśniowy sad”, „Sztuka bez tytułu”, „Czajka”, „Wujaszek Wania” A. Czechowa, „Czewengur” A. Płatonowa, „Molly Sweeney” B. Friela, „Moskiewski chór” L. Pietruszewskiej, „Król Lear”, „Stracone zachody miłości” W. Szekspira, „Życie i los” W. Grossmana, „Trzy siostry”. Wyreżyserował również spektakle: „Krotkaja” w Teatrze Dramatycznym im. Towstonogowa oraz w MChT, „Państwo Gołowlewowie” w MChT; opery „Elektra” R. Straussa na festiwalu w Salzburgu, „Lady Makbet mceńskiego powiatuD. Szostakowicza, „Otello” G. Verdiego na festiwalu Florencki Muzyczny Maj, „Dama pikowa” P. Czajkowskiego w Operze Holenderskiej i Operze Paryskiej, „Mazepa” P. Czajkowskiego w teatrze La Scala, „Demon” A. Rubinsteina w Teatrze Châtelet, „Salomea” R. Straussa w Opéra Bastille[2].

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dodin Lew A., [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2015-02-06].
  2. Lew Dodin, culture.pl