Leyton House CG901

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leyton House CG901
Ilustracja
Kategoria

Formuła 1

Konstruktor

Leyton House

Projektant

Adrian Newey

Dane techniczne
Nadwozie

monocoque z włókna węglowego

Silnik

Judd EV 3.5 V8

Skrzynia biegów

March, manualna, 6 biegów + wsteczny

Paliwo

BP

Opony

Goodyear

Historia
Debiut

Grand Prix USA 1990

Kierowcy

15. Maurício Gugelmin
16. Ivan Capelli

Używany

1990

Wyścigi

16

Wygrane

0

Pole position

0

Najszybsze okrążenie

0

Leyton House CG911

Leyton House CG901 – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Adriana Neweya dla zespołu Leyton House na sezon 1990. Od Grand Prix Francji ścigała się wersja B samochodu, przystosowana do silników Ilmor 2175A, których zespół miał używać w sezonie 1991. Kierowcami samochodu byli Maurício Gugelmin oraz Ivan Capelli.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Model CG901 był trzecim samochodem zaprojektowanym przez Neweya. Samochód był bardzo wąski i niewygodny dla kierowców, ponieważ Newey twierdził, że niedostatki silnika Judd należy nadrabiać aerodynamiką. Ponadto, nie posiadając wspomagania układu kierowniczego i kierownicę o średnicy 25 centymetrów, źle się nim skręcało. Nadwozie nie było wystarczająco sztywne, a samochód posiadał bardzo twarde zawieszenie, wskutek czego był bardzo czuły na wyboje. Innowacyjnym pomysłem zastosowanym w modelu był podniesiony nos, mający poprawić przepływ powietrza, co miało zwiększyć przyczepność.

Pierwsza wersja samochodu była nieudana, z uwagi na złą konstrukcję podłogi samochodu oraz dyfuzora. W Grand Prix Francji wprowadzono wersję B modelu, z nową podłogą i dyfuzorem. Wersja ta była znacznie bardziej udana, a Ivan Capelli prawie wygrał wyścig we Francji.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Sezon Zespół Silnik Opony Kierowcy 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Pkt. Msc.
1990 Leyton House Judd G USA BRA SMR MCO CND MEX FRA GBR DEU HUN BEL ITA POR ESP JPN AUS 7 7
Brazylia Maurício Gugelmin 14 NZ NU NZ NZ NZ NU NW NU 8 6 NU 12 8 NU NU
Włochy Ivan Capelli NU NZ NU NU 10 NZ 2 NU 7 NU 7 NU NU NU NU NU

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stuart Colding. Ewolucja bolidu F1 - Leyton House CG901. „F1 Racing (wersja polska)”, s. 68, luty 2010. Łódź: Westa-Druk. ISSN 1732-7032.