Liga Mistrzów piłkarzy ręcznych
| Liga Mistrzów EHF | |
 EHF Liga Mistrzów 2016/2017 |
|
| Państwo | 16 państw |
| Oficjalny skrót | ehfcl |
| Dyscyplina | Piłka ręczna |
| Organizator rozgrywek | EHF (poprzez EHF Marketing GmbH) |
| Data założenia | 1993 |
| Założyciel | EHF |
| Poprzednia nazwa | Puchar Europy Mistrzów Krajowych (1957-1993) Liga Mistrzów EHF (1994-obecnie) |
| Partner TV | 35 stacji |
| Rozgrywki | |
| Liczba drużyn | 41 (łącznie z eliminacjami) 28 (faza grupowa) |
| Zwycięzcy | |
| Pierwszy zwycięzca |  Teka Santander |
| Obecny zwycięzca |  Vive Tauron Kielce |
| Najwięcej zwycięstw | FC Barcelona (9) |
| Strona internetowa | |
Liga Mistrzów piłkarzy ręcznych (ang. EHF Champions League) – międzynarodowe, klubowe rozgrywki piłki ręcznej, utworzone z inicjatywy Europejskiej Federacji Piłki Ręcznej (EHF) w 1993 i regularnie (co sezon) prowadzone przez tę organizację od edycji 1993/1994 w ramach europejskich pucharów, przeznaczone dla najlepszych męskich drużyn klubowych (zajmujących czołowe miejsca w europejskich ligach krajowych). Najważniejsze oraz najbardziej prestiżowe klubowe zmagania piłki ręcznej na „starym kontynencie”, które zastąpiły – rozgrywany od sezonu 1956/1957 do 1992/1993 – Puchar Europy Mistrzów Krajowych (PEMK).
Spis treści
Historia[edytuj]
Reorganizacja rozgrywek PEMK – która doprowadziła do utworzenia Ligi Mistrzów – stała się możliwa na początku lat 90. XX wieku, po założeniu EHF. Gruntowną reformę rozpoczęto w 1993 i od sezonu 1993/1994 impreza nosi nazwę Ligi Mistrzów. System rozgrywek oraz liczba uczestniczących w nich drużyn ulegała – na przestrzeni lat – kilku zmianom, jednak najważniejszą cechą pozostaje do dziś ich cykliczność. Wcześniej zdarzało się, że zmagania w ramach Pucharu Mistrzów były zawieszane na czas Mistrzostw Świata (w latach 1958, 1961 i 1964). PEMK nieobce były również zawirowania polityczne, bowiem w 1969 federacje odmówiły współzawodnictwa z powodu wydarzeń praskiej wiosny. W latach 1993-2003 w rozgrywkach o Ligę Mistrzów uczestniczyło 32 zespołów. Od sezonu 2003-2010 do rozgrywek przystępowało łącznie 40 drużyn, z których do fazy grupowej przystępowały 32 drużyny. Od sezonu 2009/2010 nastąpiła reorganizacja rozgrywek i w fazie grupowej uczestniczyły 24 drużyny. Od sezonu 2015/2016 nastąpiła kolejna reorganizacja rozgrywek i udział bierze maksymalnie 41 drużyn (29 z rankingu EHF oraz do 12 drużyn, którym przyznawane są "dzikie karty"), w fazie grupowej uczestniczy 28 drużyn.
Edycje[edytuj]
Osiągnięcia według klubów[1][edytuj]
| Drużyna | Triumfator | Finalista | Lata wygranych | Lata przegranych |
|---|---|---|---|---|
| FC Barcelona |
9 | 4 | (1991, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2005, 2011, 2015) | (1990, 2001, 2010, 2013) |
 VfL Gummersbach |
5 | 1 | (1967, 1970, 1971, 1974, 1983) | (1972) |
| THW Kiel |
3 | 4 | (2007, 2010, 2012) | (2000, 2008, 2009, 2014) |
| BM Ciudad Real |
3 | 2 | (2006, 2008, 2009) | (2005, 2011) |
 SKA Mińsk |
3 | (1987, 1989, 1990) | ||
| SC Magdeburg |
3 | (1978, 1981, 2002) | ||
 RK Zagrzeb |
2 | 4 | (1992, 1993) | (1995, 1997, 1998, 1999) |
 HC Dukla Praga |
2 | 2 | (1963, 1984) | (1967, 1968) |
 CSA Steaua Bukareszt |
2 | 2 | (1968, 1977) | (1971, 1989) |
| Frisch Auf Göppingen |
2 | 1 | (1960, 1962) | (1959) |
| RK Metaloplastika |
2 | 1 | (1985, 1986) | (1984) |
| TV Großwallstadt |
2 | (1979, 1980) | ||
 RK Bjelovar |
1 | 2 | (1972) | (1962, 1973) |
 Czechowskije Miedwiedi[2] |
1 | 2 | (1988) | (1977, 1983) |
| SDC San Antonio |
1 | 2 | (2001) | (2003, 2006) |
| SG Flensburg-Handewitt |
1 | 2 | (2014) | (2004, 2007) |
| Dinamo Bukareszt |
1 | 1 | (1965) | (1963) |
 MAI Moskwa |
1 | 1 | (1973) | (1974) |
 RK Borac Banja Luka |
1 | 1 | (1976) | (1975) |
 Budapest Honvéd |
1 | 1 | (1982) | (1966) |
| Teka Cantabria |
1 | 1 | (1994) | (1992) |
| CD Bidasoa |
1 | 1 | (1995) | (1996) |
 Redbergslids IK |
1 | (1959) | ||
 SC Lipsk |
1 | (1966) | ||
| ASK Frankfurt nad Odrą |
1 | (1975) | ||
 Montpellier Handball |
1 | (2003) | ||
 Celje Pivovarna Laško |
1 | (2004) | ||
| HSV Hamburg |
1 | (2013) | ||
| Vive Tauron Kielce |
1 | (2016) | ||
| MVM Veszprém KC |
3 | (2002, 2015, 2016) | ||
| Wybrzeże Gdańsk |
2 | (1986, 1987) | ||
| Atlético Madryt |
2 | (1985, 2012) | ||
 Aarhus Håndbold |
1 | (1960) | ||
| RK Medveščak Zagrzeb |
1 | (1965) | ||
| Dynamo Berlin |
1 | (1970) | ||
| Fredericia KFUM |
1 | (1976) | ||
| Śląsk Wrocław |
1 | (1978) | ||
| Empor Rostock |
1 | (1979) | ||
 Valur Reykjavík |
1 | (1980) | ||
| RD Slovan |
1 | (1981) | ||
 TSV St. Otmar St. Gallen |
1 | (1982) | ||
| TUSEM Essen |
1 | (1988) | ||
| RK Proleter Zrenjanin |
1 | (1991) | ||
| SG Wallau/Massenheim |
1 | (1993) | ||
 ABC Braga |
1 | (1994) |
Osiągnięcia według krajów[edytuj]
| Drużyna | Triumfator | Finalista | Liczba finałów |
|---|---|---|---|
| Niemcy (także jako NRD) |
18 | 12 | 30 |
| Hiszpania |
14 | 10 | 24 |
| Chorwacja |
3 | 7 | 10 |
| Rumunia |
3 | 3 | 6 |
| Czechy |
3 | 2 | 5 |
| Białoruś |
3 | 0 | 3 |
| Rosja |
2 | 3 | 5 |
| Serbia |
2 | 2 | 4 |
| Węgry |
1 | 3 | 4 |
| Polska |
1 | 3 | 4 |
| Szwecja |
1 | 1 | 2 |
| Bośnia i Hercegowina |
1 | 1 | 2 |
| Słowenia |
1 | 1 | 2 |
| Francja |
1 | 0 | 1 |
| Dania |
0 | 2 | 2 |
| Islandia |
0 | 1 | 1 |
| Szwajcaria |
0 | 1 | 1 |
| Portugalia |
0 | 1 | 1 |
Występy polskich klubów w finale PEMK i Ligi Mistrzów[edytuj]
Polskie kluby czterokrotnie występowały w finale rozgrywek odnosząc jedno zwycięstwo.
- 1978 – Śląsk Wrocław przegrał z niemieckim SC Magdeburg 22:28
- 1986 – Wybrzeże Gdańsk przegrało w dwumeczu z jugosłowiańską drużyną Metaloplastica Šabac 29:24 i 23:30(52:54 w dwumeczu)
- 1987 – występując w finale drugi raz z rzędu Wybrzeże Gdańsk przegrało w dwumeczu z radziecką drużyną SKA Mińsk 24:32 i 25:30(49:62)
- 2016 – KS Vive Tauron Kielce zdobyło tytuł pokonując w Finale węgierski MVM Veszprem po rzutach karnych 4:3, po dogrywce był remis 35:35. Tym samym Vive zostało pierwszą polska drużyną, która zdobyła tytuł Klubowego Mistrza Europy
Przypisy
Linki zewnętrzne[edytuj]
|
|||||||
