Lila Budżurowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lila Budżurowa
Ліля Рустемівна Буджурова
Ilustracja
Lila Budżurowa (2018)
Pełne imię i nazwisko

Lila Rustemiwna Budżurowa

Data i miejsce urodzenia

1958
Angren

Zawód, zajęcie

dziennikarka, poetka

Odznaczenia
Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina)
Multimedia w Wikimedia Commons

Lila Rustemiwna Budżurowa[1] (ukr. Ліля Рустемівна Буджурова, ur. 1958[2] w Angrenie[2]) – ukraińska dziennikarka i poetka pochodzenia krymskotatarskiego, Zasłużony Dziennikarz Ukrainy(inne języki).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła studia na wydziale filologicznym[3] Taszkenckiego Instytutu Pedagogicznego[2]. W 1989 roku, kiedy umożliwiono Tatarom repatriację, przeniosła się na Krym[2]. W 1991 roku była delegatką na II Kurułtaj Tatarów krymskich(inne języki)[4]. Dwukrotnie była członkinią Medżlisu Tatarów Krymskich[2]. W 1995 roku została deputowaną Rady Najwyższej Republiki Autonomicznej Krymu[2].

Była redaktorką naczelną czasopisma „Awdet” w latach 1991–1997[2] oraz czasopisma „Pierwaja Krymskaja”[2] od 2002 roku[3]. Publikowała m.in. w „Ukraińskiej prawdzie”[5], współpracowała ze stacją STB[2] w latach 1994–2003[3], była redaktorką i prezenterką agencji Krym(inne języki)[2]. Od 1994 roku pracowała dla Agence France-Presse jako korespondentka[3]. Była prezeską Stowarzyszenia Niezależnych Dziennikarzy Krymu w 2001 roku[6].

Pozostawała na Krymie podczas jego aneksji przez Rosję[1]. Koordynowała prace społecznej inicjatywy Бизим балалар (trl. Bizim balalar, pol. Nasze dzieci), która powstała w 2017 roku[7] i zajmowała się pomocą dzieciom aresztowanych Tatarów krymskich[8]. Organizacja została jednak zamknięta przez rząd rosyjski, a uczestnicy akcji zostali ukarani[8]. Od 2013 roku[3] była wicedyrektorką prywatnej, niezależnej krymskotatarskiej stacji telewizyjnej ATR[4], którą zajęli i zamknęli[9] Rosjanie[4] (stacja została przeniesiona do Kijowa[7]). Po tym wydarzeniu pozostała na Krymie współtworzyła platformę informacyjną dla Tatarów Krymskich[7] i studio produkcyjne QaraDeniz[9].

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Opublikowała dwa zbiory wierszy (samizdaty[3]):

  • Некупленный билет trb. Nekupłennыj byłet trl. Nekuplennыj bilet (1989)[3]
  • Когда мы вернемся… trb. Kohda mы wernemsia… trl. Kogda mы vernemsâ… (1989)[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Wirtualna Polska Media S.A, Dziennikarka na Krymie: to prawdziwa rosyjska okupacja [online], wiadomosci.wp.pl, 28 lutego 2014 [dostęp 2022-05-06] (pol.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k Лиля Буджурова [online], graniru.org, 3 listopada 2015 [dostęp 2022-05-06].
  3. ↑ a b c d e f g h i j k Лиля Буджурова [online], www.kianews.com.ua [dostęp 2022-05-06] (ros.).
  4. ↑ a b c Rewizja i rekwizycja w niezależnej stacji tv na Krymie - Wiadomości [online], wiadomosci.onet.pl [dostęp 2022-05-06].
  5. ↑ Ліля Буджурова [online], Українська правда [dostęp 2022-05-06] (ukr.).
  6. ↑ Лиля Буджурова: «Работать, не портя себе репутацию, можно не только в Интернете» [online], detector.media, 25 września 2001 [dostęp 2022-05-06] (ukr.).
  7. ↑ a b c Анастасія Магазова, Кримськотатарська журналістка Ліля Буджурова: Нам не заборонять плакати | DW | 18.05.2018 [online], DW.COM, 18 maja 2018 [dostęp 2022-05-06] (ukr.).
  8. ↑ a b Микола Семена, Кримська журналістка Ліля Буджурова рятує дітей засуджених кримських татар — Високий Замок [online], wz.lviv.ua, 22 września 2021 [dostęp 2022-05-06] (ukr.).
  9. ↑ a b Меджлисовская журналистка – пропагандистка в нарушение всех украинских законов демонстративно летает в Москву [online], politika-crimea.ru [dostęp 2022-05-06].
  10. ↑ Президент нагородив орденами 29 медійників (СПИСОК) [online], detector.media, 5 czerwca 2015 [dostęp 2022-05-06] (ukr.).
  11. ↑ Оголошено довгий список премії «Високі стандарти журналістики-2020» [online], detector.media, 28 września 2020 [dostęp 2022-05-06] (ukr.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lila_Budżurowa&oldid=71801003”