Linia Hajnala

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przybliżony przebieg linii Hajnala (czerwona linia). Linie niebieskie zaznaczają pozostałe obszary z niskim udziałem osób bez małżonka

Linia Hajnala – koncepcja historycznej odrębności zachodnio- i wschodnioeuropejskiego modelu rodziny opisana przez Johna Hajnala[1]. Obszary dominacji obu modeli miała w przybliżeniu rozdzielać linia prowadząca od dzisiejszego Petersburga po Triest[1].

Zgodnie z koncepcją, na typowy wzorzec zachodnioeuropejski składa się późne zawieranie małżeństw, wysoki udział osób bez małżonka oraz niższy współczynnik urodzeń. We wzorcu wschodnioeuropejskim wiek zawierania małżeństw jest niski, a udział osób nie wstępujących w związki małżeńskie bardzo niski[1]. Różnica dotyczyć ma zwłaszcza kobiet[1]. Według Hajnala ów wzorzec wykazuje historyczną trwałość, sięgając przynamniej XVIII w.[1] Sugerował on również związaną z tym odrębność ekonomiczną i kulturową Europy Zachodniej[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Idea różnicy między zachodnią i wschodnią Europą pod względem modelu rodziny i małżeństw była wielokrotnie formułowana już w XIX w., w szczególności w pracach Frédérica Le Play’a[2]. Według francuskiego uczonego wschodni Europejczycy wyróżniali się patriarchalnymi, patrylokalnymi i wielopokoleniowymi gospodarstwami domowymi[2]. Granica zachodnia tego wzorca rodzinnego przebiegać miała od Petersburga po Triest i półwysep Apeniński[2].

Koncepcja linii Hajnala weszła po 1965 do obiegu naukowego, chociaż przebieg granicy między wschodem i zachodem był w różnych pracach przesuwany lub rozszerzany o „strefę przejściową”[2][3].

Krytyka[edytuj | edytuj kod]

Podział Europy na wschodnią i zachodnią pod względem wzorców małżeństw i rodziny jest krytykowany za zbyt uproszczony – tak wzorce zachodnio- jak i wschodnioeuropejskie wykazują znaczne zróżnicowanie[2]. Uogólnienia dokonywane przez zachodnich badaczy oparte były często na niedostatecznej bazie źródłowej i z pominięciem wyników badaczy wschodnioeuropejskich[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f J. Hajnal, European marriage patterns in perspective, [w:] D.V. Glass, D.E.C. Eversley, Population in History. Essays in Historical Demography, Londyn: Edward Arnold, 1965, s. 449–494 (ang.).
  2. a b c d e f Mikołaj Szołtysek, Spatial construction of European family and household systems: A promising path or a blind alley? An Eastern European perspective, „Continuity and Change”, 27 (1), Cambridge University Press, 2012, s. 11–52, DOI10.1017/S0268416012000057 (ang.).
  3. Mikołaj Szołtysek, Barbara Zuber-Goldstein, Historical family systems and the great European divide: the invention of the Slavic East, „Demográfia”, 52 (5), 2009, s. 5–47 (ang.).