Linia kolejowa Orsza – Lepel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Linia kolejowa
Orsza – Lepel
Dane podstawowe
Zarządca

Biełaruskaja czyhunka

Długość

131,858 km

Rozstaw szyn

1520 mm

Historia
Lata budowy

1924-1925

Rok otwarcia

7 listopada 1925

Linia kolejowa Orsza – Lepel – linia kolejowa na Białorusi łącząca stację Orsza Centralna ze stacją Lepel.

Znajduje się w obwodzie witebskim. Linia na całej długości jest niezelektryfikowana i jednotorowa.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W okresie międzywojennym obszary pomiędzy Mińskiem a Połockiem, przez które przebiegła linia kolejowa Orsza – Lepel, były dogodnymi terenami dla wojsk atakujących Związek Sowiecki od strony Polski, stanowiąc najkrótszą drogę na Smoleńsk i dalej na Moskwę. Dodatkowym strategicznym atutem Polski była położona wzdłuż granicy, po jej polskiej stronie, linia kolejowa Mołodeczno – Zahacie, podczas gdy po radzieckiej stronie granicy nie było kolei, ani dróg, mogących być arterią transportową tego odcinka granicy. Z powodu tych uwarunkowań w 1923 podjęto decyzję o budowie linii kolejowej z Orszy do Lepla[1].

Prace przygotowawcze przeprowadzono zimą 1924/1925. Budowa ruszyła w maju 1925 i prowadzona była przez wojska kolejowe Armii Czerwonej. Ukończona została na VIII rocznicę rewolucji październikowej. 7 listopada 1925 została uroczyście otwarta. Na pokładzie pierwszego pociągu, który tego dnia przejechał linię, znajdował się dowódca Zachodniego Okręgu Wojskowego Michaił Tuchaczewski[1][2].

Budowa była przeprowadzana w ramach współzawodnictwa pracy. CKW Białoruskiej SRR ustanowił pamiątkową odznakę 1925. Orsza-Lepel, dla pracowników wyróżniających się na placu budowy[1].

W latach 60. XX w. powstała elektrownia w Nowołukomlu, do której wybudowano odgałęzienie linii[3].

Od 1991 linia położona jest na Białorusi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Нагрудный знак «1925. Орша-Лепель». [dostęp 2022-06-26]. (ros.).
  2. История. Rejon lepelski. [dostęp 2022-06-26]. (ros.).
  3. Лукомская ДРЭС. Rejon czaśnicki. [dostęp 2022-06-26]. (biał.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]