Linia opóźniająca
Linia opóźniająca (nazywana też nieprawidłowo pętlą opóźniającą) – układ elektryczny lub elektroniczny wprowadzający opóźnienie przechodzącego przez niego sygnału elektrycznego. Opóźnienie może być realizowane na drodze elektrycznej lub akustycznej.
Zastosowania[edytuj | edytuj kod]
- Formowanie impulsów napięciowych[1].
- Synchronizowanie sygnałów z głośników umieszczonych w różnej odległości[2].
- W telewizorach analogowych służyły do dekodowania obrazu – w systemie SECAM część informacji o kolorze była kopiowana z poprzedniej linii obrazu. W roli pamięci przechowującej te informacje występowały szklane linie opóźniające. Pozwalały one też poprawić jakość obrazu w systemie PAL.
- Pamięć rtęciowa będąca odmianą linii opóźniającej, stosowana była jako RAM niektórych wczesnych komputerów.
- Jako efekt gitarowy, z niewielkim opóźnieniem (rzędu ułamka sekundy) symulujący jednoczesną grę na wielu instrumentach (tzw. efekt chorus), a także efekty flanger, delay i vibrato[3].
- Jako „cenzura” w przypadku stacji radiowych[4][5] i telewizyjnych nadających na żywo, umożliwia wycięcie lub edycję na bieżąco emitowanego nagrania.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Linia długa (opóźniająca).
- ↑ Digital delay. Przewodnik po cyfrowych liniach opóźniających.
- ↑ Opis gitarowej przystawki opóźniającej Deluxe Memory Man. [dostęp 2010-09-03].
- ↑ Pete Wilby, Andy Conroy: The radio handbook. Routledge, 1994, s. 253. ISBN 0-415-09467-4. [dostęp 2010-09-11]. (ang.).
- ↑ Brian Regal: Radio: the life story of a technology. Greenwood Publishing Group, 2005, s. 116. ISBN 0-313-33167-7. [dostęp 2010-09-11]. (ang.).