Przejdź do zawartości

Lipienica (województwo dolnośląskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lipienica
wieś
Ilustracja
Lipienica widziana z Góry Świętej Anny (sierpień 2016)
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

kamiennogórski

Gmina

Kamienna Góra

Wysokość

470–540 m n.p.m.

Liczba ludności (2017)

158[2]

Strefa numeracyjna

75

Kod pocztowy

58-400[3]

Tablice rejestracyjne

DKA

SIMC

0189948

Położenie na mapie gminy wiejskiej Kamienna Góra
Mapa konturowa gminy wiejskiej Kamienna Góra, na dole znajduje się punkt z opisem „Lipienica”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Lipienica”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Lipienica”
Położenie na mapie powiatu kamiennogórskiego
Mapa konturowa powiatu kamiennogórskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Lipienica”
Ziemia50°43′09″N 16°02′40″E/50,719167 16,044444[1]

Lipienica (niem. Lindenau, łac. Lindinowe) – wieś w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Kamienna Góra. Leży częściowo u podnóża Gór Kruczych (zachodnia część), częściowo w Kotlinie Krzeszowskiej (wschodnia część). Jest to wieś łańcuchowa o charakterze rolniczym. Leży nieopodal turystycznego Krzeszowa. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1292 roku. Do 1810 roku należała do cystersów z Krzeszowa. Najwięcej mieszkańców, ponad pół tysiąca, liczyła w drugiej połowie XIX wieku. Na początku XXI wieku zamieszkała przez sto kilkadziesiąt osób.

Podział administracyjny

[edytuj | edytuj kod]

Wieś jest położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Kamienna Góra[4].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.

Toponimia

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia nazwy

[edytuj | edytuj kod]

Niemiecka nazwa wsi to połączenie Linden (lipa) oraz Aue (podmokła łąka, zagłębienie, teren nisko położony nad wodą) – Lindenau(e)[5].

Polska nazwa to tłumaczenie nazwy niemieckiej.

Wcześniejsze nazwy

[edytuj | edytuj kod]

Historyczne nazwy Lipienicy:

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Lipienica leży częściowo u podnóża Gór Kruczych (zachodnia część), częściowo w Kotlinie Krzeszowskiej (wschodnia część)[11]. Jest to wieś łańcuchowa. Ciągnie się ok. 2,5 km luźno rozrzuconymi zabudowaniami na wysokości około 470–540 m n.p.m. W stronę Krzeszowa dochodzi do dawnej linii kolejowej, a od południowego zachodu wciska się w dolinę pomiędzy Lipowcem na północnym zachodzie a Drążoną na południowym zachodzie. Przebiega tędy droga lokalna łącząca Krzeszów z Lubawką[7][8].

Struktura użytkowania gruntów

[edytuj | edytuj kod]

Struktura użytkowania gruntów w obrębie miejscowości[7][8]:

Rodzaj użytkowania Powierzchnia [ha] Udział w ogólnej
powierzchni wsi [%]
Użytki rolne 370 71,16
Lasy 122 23,46
Obszar zabudowany 28 5,38
Razem: 520 100,00

Budowa geologiczna

[edytuj | edytuj kod]

Grzbiet Gór Kruczych jest zbudowany z trachitów, zaś Kotlina Krzeszowska ze zlepieńców i piaskowców czerwonego spągowca oraz górnokredowych piaskowców i mułowców, w większości nakrytych grubą warstwą osadów czwartorzędowych. Lekko falisty teren rozcinają płytkie dolinki małych potoków należących do dorzecza Zadrny[7][8].

Ochrona środowiska

[edytuj | edytuj kod]

Natura 2000

[edytuj | edytuj kod]

W granicach Lipienicy znajdują się obszary Natura 2000[12]:

Rodzaj obszaru Nazwa obszaru Kod obszaru
Specjalny obszar ochrony siedlisk SSO Góry Kamienne PLH020038
Obszar specjalnej ochrony ptaków „Natura 2000” Sudety Wałbrzysko-Kamiennogórskie PLB020010

Inne obszary

[edytuj | edytuj kod]

Pozostałe obszary ochrony środowiska w granicach Lipienicy[12]:

Rodzaj obszaru Nazwa obszaru Kod obszaru
Obszar najwyższej ochrony głównego zbiornika wód podziemnych „Niecka Wewnątrzsudecka” GZWP ONO nr 342

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Kapliczka słupowa w Lipienicy (marzec 2015)

W posiadaniu cystersów

[edytuj | edytuj kod]

Jest to jedna z najstarszych wsi w rejonie Krzeszowa. Została po raz pierwszy wzmiankowana w 1292 roku, w dokumencie w którym książę Bolko I Surowy nadaje cystersom przybyłym z Henrykowa ziemie wcześniej należące do benedyktynów, w tym Lipienicę, wspomnianą jako Lindinowe[6]. W XIV wieku wieś objął przywilej górniczy, lecz nie wiadomo, czy były prowadzone tu jakiekolwiek roboty górnicze. Była to niewielka osada, która się nie rozwijała[7][8]. Prawdopodobnie w 1427 roku Lipienica została doszczętnie zniszczona przez husytów, którzy pustoszyli dobra klasztorne[7][8]. Lepiej zaczęła się rozwijać dopiero w 1 połowie XVII wieku; istniały tu wówczas stawy rybne[7][8]. W 1747 roku we wsi istniała cegielnia, a mieszkało w niej 10 kmieci, 9 zagrodników oraz 45 chałupników, wśród nich 6 rzemieślników[7][8]. W 1765 roku wartość Lipienicy wynosiła 2832 talary[7][8]. Wzmianka z 1785 roku wspominała 1 folwark, 10 kmieci, 9 zagrodników oraz 45 chałupników[13]. W 1810 roku sekularyzowano dobra klasztorne i Lipienica (wraz z całymi włościami opactwa) stała się własnością królestwa[7][8].

Okres od sekularyzacji do końca II wojny światowej

[edytuj | edytuj kod]

Ze wzmianki z 1830 roku wynika, że była to spora wieś, licząca 66 domów, folwark oraz sołectwo z gorzelnią i cegielnią. Pracowały 43 krosna tkające płótno[13]. Było to w okresie rozkwitu tego rzemiosła na ziemi kamiennogórskiej[7][8]. W 1845 roku istniały szkoła z nauczycielem i 2 gospody, a liczba krosien wzrosła do 66. Było też 8 innych rzemieślników. Wynika z tego, że większość mieszkańców utrzymywała się z tkactwa[13]. Upadek tego rzemiosła w 2 połowie XIX wieku wpłynął na wyraźny odpływ ludności, a wieś egzystowała już tylko jako osada rolnicza[7][8]. W 1911 roku we wsi po raz kolejny wzmiankowano cegielnię oraz szkołę (jako katolicką). Ponadto działały tu Stowarzyszenie Rolników oraz Klub Rowerzystów[14]. W 1939 roku została wspomniana placówka pocztowa, szkoła podstawowa oraz fakt o tym, że wieś była zelektryfikowana[15]. Pod koniec II wojny światowej więźniarki filii obozu Gross-Rosen w Lubawce budowały lotnisko polowe w Lipienicy[16].

Po II wojnie światowej

[edytuj | edytuj kod]

Po 1945 r. Lipienica pozostawała wyludniającą się wsią rolniczą. Położenie poza głównymi trasami komunikacyjnymi, brak przemysłu w pobliżu i trudne warunki glebowo-klimatyczne nie sprzyjały jej rozwojowi. W 1994 r. zmodernizowano drogę z Lipienicy do Lubawki, tworząc asfaltową szosę[7][8]. W roku 2016 został przeprowadzony remont drogi[17].

Najważniejsze daty

[edytuj | edytuj kod]
  • 1292 – pierwsza wzmianka, początek przynależności do cystersów z Krzeszowa.
  • 1810 – kasata dóbr klasztornych; odtąd Lipienica przestała należeć do cystersów.
  • 1945 – Lipienica jest polska; zmiana nazwy na Lipowo, a później na Lipienica[9][10].
Pomnik pamięci niemieckich żołnierzy pochodzących z Lindenau (Lipienicy) i poległych w trakcie I wojny światowej (kwiecień 2017)

Architektura i zabytki

[edytuj | edytuj kod]
Kapliczka domkowa w Lipienicy (marzec 2015)
Krzyż przydrożny w Lipienicy (marzec 2015)
 Osobny artykuł: Architektura Lipienicy.

We wsi zachowało się wiele domów stanowiących interesujące przykłady budynków ludowych regionu, szczególnie w górze wsi parterowe chaty drewniane lub drewniano-murowane, niektóre o konstrukcji zrębowej. Niektóre pod jednym dachem łączą część mieszkalną i gospodarczą. Posiadają dwuspadowe dachy ze szczytami oszalowanymi deskami. Pochodzą w większości z XIX wieku.

Zabytki w Lipienicy według Narodowego Instytutu Dziedzictwa[12][18]:

  • kaplice kalwarii, nr rej.: A/5488/589 z 26.08.1959 (na terenie miejscowości znajduje się jedna kaplica; jest częścią pomnika historii Opactwo Cystersów w Krzeszowie[19]).

Obszary w Lipienicy w rejestrze Dolnośląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków[20]:

  • Lipienica, historyczny układ ruralistyczny wsi, strefa obserwacji archeologicznej miejscowości o wczesnej metryce.

Do cenniejszych obiektów zabytkowych ujętych w gminnej ewidencji zabytków należą m.in.[7][8][21][22]:

  • kapliczka murowana, z 3 ćwierci XIX wieku,
  • nr 13 – dom mieszkalny, murowany, z 3. ćw. XIX w.,
  • nr 22 – dom mieszkalno-gospodarczy, murowany, z 4. ćw. XIX w.,
  • nr 24 – dom mieszkalny, murowany, z około 1920 r.,
  • nr 26 – dom mieszkalny, z około 1920 r.,
  • nr 39 – dom mieszkalno-gospodarczy, murowany, z 3. ćw. XIX w.,
  • nr 55 – dom mieszkalny, murowany, z końca XIX w.,
  • nr 59 – dom mieszkalny, murowany, z końca XIX w.,
  • nr 61 – dom mieszkalny, drewniany, z 3. ćw. XIX w.

Ponadto wyróżniają się nieobjęte gminną ewidencją zabytków[7][8]:

  • nr 57 – dom mieszkalny, murowany, z 3. ćw. XIX w.,
  • nr 60 – dom mieszkalny, murowany, z końca XIX w.

We wsi znajduje się wiele kapliczek, co jest świadectwem wielowiekowej przynależności wsi do cystersów.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Liczba ludności Lipienicy w latach 1785–2016[2][7][8][23][24][25][26][27][28][15][29]:

Budynek byłej szkoły podstawowej (sierpień 2016)

Edukacja

[edytuj | edytuj kod]

We wsi znajdowała się szkoła podstawowa. Wzmiankowana jest ona w 1840 roku jako „szkoła z nauczycielem”[7][8]. Na dzień 1 grudnia 1945 w szkole uczyło się 36 dzieci, a nauczali w niej Maria Musiał i J. Złobikowska[30].

Po zlikwidowaniu szkoły w Lipienicy wieś leży w obrębie obwodu szkoły podstawowej w Krzeszowie[31].

Religia

[edytuj | edytuj kod]

Katolicy z Lipienicy należą do parafii Wniebowzięcia NMP w Krzeszowie.

Wcześniej zachodnia część wsi należała do parafii w Lubawce[32][33]. W latach powojennych odstąpiono od dzielenia miejscowości i cała Lipienica została oddana do parafii w Krzeszowie[33].

Liczba ewangelików oraz katolików w Lipienicy w latach 1830–1925[13][25][34][29]:

Rok Katolicy Ewangelicy Żydzi
1830 407 - -
1845 476 8 -
1885 438 32 -
1895 355 27 -
1910 313 17 -
1925 318 30 1

Infrastruktura

[edytuj | edytuj kod]

Gospodarka wodno-ściekowa

[edytuj | edytuj kod]

Wieś jest wyposażona w sieć wodociągową, która prowadzi z ujęcia wody w Krzeszówku. Lipienica nie posiada sieci kanalizacyjnej[35].

Transport

[edytuj | edytuj kod]
Rozmieszczenie przystanków autobusowych w Lipienicy

Komunikacja autobusowa

[edytuj | edytuj kod]

We wsi znajdują się trzy przystanki autobusowe:

Jedynym przewoźnikiem obsługującym regularne połączenia autobusowe w Lipienicy jest Przedsiębiorstwo PKS w Kamiennej Górze[39].

Trasa drogi w Lipienicy

Transport drogowy

[edytuj | edytuj kod]

Przez wieś przechodzi droga powiatowa nr 3463D[17], prowadząca z Krzeszowa do Kamiennej Góry[7][8].

Byłe rozmieszczenie linii kolejowych w Lipienicy czerwony − Linia kolejowa nr 330 niebieski − bocznica do kopalni w Krzeszówku

Transport kolejowy

[edytuj | edytuj kod]

Przez Lipienicę przebiegały krótkie odcinki linii kolejowych[12]:

Poza przejazdem kolejowo-drogowym na terenie wsi nie znajdowały się żadne obiekty infrastruktury kolejowej (stacje, przystanki)[40].

W miejscu linii kolejowej od strony Kamiennej Góry planowane jest utworzenie ścieżki rowerowej. W Lipienicy ścieżka prowadziłaby do skrzyżowania z ulicą[41]. Istnieje również alternatywa, by ścieżka wiodła do Chełmska Śląskiego[42].

Górnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Wieś w XIV wieku została objęta przywilejem górniczym nadanym klasztorowi przez księcia świdnickiego Bolka II, lecz nie ma żadnych wzmianek o prowadzeniu robót górniczych w tamtym czasie[7][8]. W późniejszych latach we wsi działała cegielnia. Pierwsza wzmianka o niej pochodziła z 1830 roku[13]. W 1911 roku była ona już zelektryfikowana[14]. Obecnie wyrobiska byłej cegielni zalane są wodą[35].

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]
Krzyż w Lipienicy (marzec 2015)

Lipienica jest położona w miejscu korzystnym dla rozwoju turystyki. Przez wieś przechodzą szlaki turystyczne:

Boisko w Lipienicy (kwiecień 2017)

We wsi znajduje się klub sportowy piłki nożnej Orły Lipienica[44].

  1. a b Przystanek na żądanie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 68573
  2. a b Mieszkańcy gminy. [w:] Urząd Gminy Kamienna Góra [on-line]. bip.kamiennagora.pl. [dostęp 2016-08-13].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 663 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Sołectwa [online], Gmina Kamienna Góra [dostęp 2023-05-06] (pol.).
  5. Kazimierz Rymut, Nazwy miejscowe Polski, Urszula Bijak, t. 6 L-Ma, historia, pochodzenie, zmiany., Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, 2005, s. 131, ISBN 83-88866-26-5.
  6. a b Wiesław Długosz, dokument [online], dokumentyslaska.pl [dostęp 2017-04-17].
  7. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Staffa 1996 ↓, s. 133–135.
  8. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Staffa 1997 ↓, s. 200–203.
  9. a b Ivo Łaborewicz. Powojenne nazewnictwo w Jeleniogórskiem. „Karkonosze – kultura i turystyka”, s. 35, kwiecień/maj/czerwiec 1992. Janusz Cwen (red. nacz.). Jelenia Góra: Regionalne Centrum Kultury w Jeleniej Górze. Wydział Infrastruktury Społecznej Urzędu Wojewódzkiego w Jeleniej Górze. ISSN 1232-3535. [dostęp 2016-08-13]. 
  10. a b Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 9 września 1947 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości., „Monitor Polski”.
  11. Dz.U. z 2013 r. poz. 200, nr 29 z 13 lutego 2013 r., s. 1104 – Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części [dostęp 2016-08-13].
  12. a b c d Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego na obszarze gminy Kamienna Góra (dla miejscowości Lipienica). Urząd Gminy Kamienna Góra, 2013-08-14. [dostęp 2016-09-03].
  13. a b c d e Marian Gabrowski, Lipienica – informacje o wiosce [online], marian.gabrowski.eu [dostęp 2017-03-13].
  14. a b Adreßbuch der Stadt und des Kreises Landeshut, Landeschut in Schleisen: Armin Werner’s Buchdruckerei, 1911 (niem.).
  15. a b Amtliches Gemeindeverzeichnis für das Grossdeutsche Reich auf Grund der Volkszählung 1939, Berlin: Verlag für Sozialpolitik, Wirtschaft und Statistik, 1944.
  16. Marian Gabrowski, Śladami zapomnianego lotniska w Lipienicy, Polkowice 2018, ISBN 978-83-950215-0-3 (pol.).
  17. a b Starostwo Powiatowe w Kamiennej Górze [online], kamienna-gora.pl [dostęp 2017-04-17] (ang.).
  18. M. Stec: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków – stan na 31 marca 2016 r. – woj. dolnośląskie. [w:] Zestawienia zabytków nieruchomych w portalu Narodowego Instytutu Dziedzictwa. nid.pl > Zabytki w Polsce – Rejestr zabytków – Zestawienia zabytków nieruchomych > woj. dolnośląskie [on-line]. Narodowy Instytut Dziedzictwa, 2016-03-31. s. 58. [dostęp 2016-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-04)].
  19. Dz.U. z 2004 r. nr 102, poz. 1057 (Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii)
  20. Zmiana studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Kamienna Góra [online], Załącznik Nr 1 do uchwały XVIII/90/12 Rady Gminy Kamienna Góra z dnia 25 kwietnia 2012 r.
  21. B. Myśków: Wykaz obiektów ujętych w Gminnej Ewidencji Zabytków Gminy Kamienna Góra. D. Sowa – Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Gminy Kamienna Góra. bip.kamiennagora.tensoft.pl, 2016-06-28. s. 22–23 (poz. 354–361). [dostęp 2016-08-13].
  22. Rada Gminy Kamienna Góra, Uchwała nr XXIII/133/12 Rady Gminy Kamienna Góra z dnia 31 października 2012 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na obszarze gminy Kamienna Góra (dla miejscowości Lipienica).
  23. Wieś Lipienica w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-09-03], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  24. Bank Danych Lokalnych [online], stat.gov.pl [dostęp 2016-08-13].
  25. a b Ernst Kunick (red.), Heimatbuch des Kreises Landeshut in Schlesien, Kamienna Góra: Armin Werner’s Buchdruckerei,, 1929.
  26. Schlesisches Ortschaftsverzeichnis, wyd. 4, Wrocław: Wilh. Gottl. Korn, 1897.
  27. Schlesisches Ortschaftsverzeichnis, wyd. 5, Wrocław: Wilh. Gottl. Korn, 1901.
  28. Schlesisches Ortschaftsverzeichnis, wyd. 10, Wrocław: Wilh. Gottl. Korn, 1925.
  29. a b Gemeindelexikon für die Provinz Schlesien, Berlin: Königlichen Statistischen Bureau, 1898.
  30. Stanisław Michalkiewicz (red.), Kamienna Góra. Monografia geograficzno-historyczna miasta i okolic, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1985, ISBN 83-04-01818-7.
  31. Statut Zespołu Szkół Publicznych w Krzeszowie Załącznik do uchwały nr4 /2009/2010 Rady Pedagogicznej Zespołu Szkół Publicznych w Krzeszowie z dnia 14 czerwca 2010 r. Krzeszów, 14 czerwca 2010 r.
  32. Lindenau, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 237.
  33. a b ks. Stanisław Książek: Terytorialna organizacja kościelna Kotliny Kamiennogórskiej w XX wieku. Wyd. I. Kamienna Góra: Usługi Poligraficzne Bogdan Kokot vel Kokociński, 2000. ISBN 83-88842-04-8.
  34. Gemeindelexikon für die Provinz Schlesien, Berlin: Königlichen Statistischen Bureau, 1887.
  35. a b Program Ochrony Środowiska dla Gminy Kamienna Góra [online].
  36. OpenStreetMap | Węzeł: ‪Lipienica‬(‪3737720392‬) [online], OpenStreetMap [dostęp 2016-08-28].
  37. OpenStreetMap | Węzeł: ‪Lipienica szkoła nż‬(‪3737720391‬) [online], OpenStreetMap [dostęp 2016-08-28].
  38. OpenStreetMap | Węzeł: ‪Lipienica nż‬(‪3737720390‬) [online], OpenStreetMap [dostęp 2016-08-28].
  39. PKS Kamienna Góra, Rozkład odjazdów Lipienica, 1 lipca 2012.
  40. Marian Gabrowski, Linia kolejowa [online], marian.gabrowski.eu [dostęp 2016-08-28].
  41. Ścieżka rowerowa Kamienna Góra-Krzeszów, „czadrow.pl”, 15 września 2016 [dostęp 2017-04-24] (pol.).
  42. k, Szansa na ścieżkę rowerową - powiatowa.info - Kamienna Góra, Lubawka, Krzeszów, Chełmsko Śląskie - powiat kamiennogórski [online], powiatowa.info [dostęp 2017-04-24] (pol.).
  43. Sudety Środkowe 2005 ↓.
  44. [bez autora]: „Orły Lipienica”. [w:] Portal „Łączy nas piłka”. laczynaspilka.pl [on-line]. laczynaspilka.pl. [dostęp 2016-08-13].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]