Nibylis drobnozębny

Nibylis drobnozębny
	Lycalopex sechurae
	(Thomas, 1900)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Podrząd	psokształtne
Rodzina	psowate
Rodzaj	nibylis
Gatunek	nibylis drobnozębny
Synonimy
	Canis sechurae Thomas, 1900; Dusicyon sechurae (Thomas, 1900); Pseudalopex sechurae (Thomas, 1900);
	Canis sechurae Thomas, 1900; Dusicyon sechurae (Thomas, 1900); Pseudalopex sechurae (Thomas, 1900);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; bliski zagrożenia
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Nibylis drobnozębny^[3], sechura, lis sechura (Lycalopex sechurae) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych.

Występuje w południowym Ekwadorze i północnym Peru^[4]. Preferuje obszary rolnicze, półpustynne i pustynne (zamieszkuje głównie pustynię Sechura) tereny na obszarze swego występowania.

Żywi się głównie chrząszczami, gryzoniami, mniejszymi ptakami oraz strąkami nasion i padliną.

Ubarwienie zmienne od kremowo szaro-beżowego po granatowo-szary z odcieniami rudości. Lis sechura jest bardzo odporny na brak wody. Może nie pić jej godzinami, a często czerpie ją z porannej rosy pojawiającej się nad pustynią.

Prowadzi nocny tryb życia. Dzień spędza ukryty wśród roślinności, bądź w norach.

Przypomina nibylisa argentyńskiego i waży 4–5 kg. Długość ciała 60 cm, ogona ok. 25 cm.

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii NT (podwyższonego ryzyka) pod nazwą Pseudalopex sechurae^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Lycalopex sechurae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b D.D. Cossios D.D., Lycalopex sechurae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 [dostęp 2015-07-12] (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 149. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Lycalopex sechurae. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 22 października 2009]

[itis-1] Lycalopex sechurae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] D.D. Cossios D.D., Lycalopex sechurae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 [dostęp 2015-07-12] (ang.).

[miiz-3] Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 149. ISBN 978-83-88147-15-9.

[4] Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Lycalopex sechurae. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 22 października 2009]

[1]

[2]

[3]

[4]