Lista członków Alice in Chains

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skład zespołu Alice in Chains od 2006 (u góry po lewej Jerry Cantrell, po prawej William DuVall. U dołu po lewej Mike Inez, po prawej Sean Kinney)
Skład zespołu od 1987 do 1993. Od lewej: Cantrell, Kinney, Mike Starr i Layne Staley
Skład grupy Alice in Chains w latach 1993–2002. Od lewej: Staley, Cantrell, Inez i Kinney

Alice in Chains (wym. [ˈælɪs ɪn ʧeɪnz]) – amerykański zespół muzyczny utworzony jesienią 1987 w Seattle w stanie Waszyngton z inicjatywy wokalisty i gitarzysty Jerry’ego Cantrella oraz perkusisty Seana Kinneya[1]. W pierwszym składzie grupy znaleźli się również wokalista Layne Staley i basista Mike Starr[2].

Przed założeniem Alice in Chains, Cantrell udzielał się w amatorskim trio Raze[3]. Następnie grał na gitarze w formacji Phoenix, która – za jego sugestią – przemianowała się na Diamond Lie[3][4]. Został on frontmanem i głównym kompozytorem zespołu[5]. Prócz własnych kompozycji, grupa grała covery z repertuaru Kiss i Sweet[3]. Członkowie Diamond Lie zarejestrowali w London Bridge Studio w Seattle demo z czterema utworami[6]. Po rozpadzie zespołu Cantrell dołączył do glammetalowej formacji Tima Branoma, Gypsy Rose, grając w niej, według źródeł, przez tydzień lub od trzech do czterech tygodni[7]. Kinney w dzieciństwie występował ze swoim dziadkiem w zespole The Cross Cats, prezentującym muzykę country i swing[8], a następnie w grupie Cyprus, której współzałożycielem był Starr[9]. Kolejnymi zespołami basisty były Sato i Gypsy Rose[10][11]. W ostatnim z nich Starr grał krótko z Cantrellem[11][12]. Staley, przed dołączeniem do Alice in Chains, od 1984 występował w kapeli Sleze, która po dwóch latach zmieniła nazwę na Alice N’ Chains[13]. Na początku 1987 muzycy wydali demo z trzema utworami[14]. Po rozwiązaniu Alice N’ Chains w drugiej połowie 1987[15], Staley udzielał się w efemerycznym projekcie Rona Holta – 40 Years of Hate[a][17]. Gdy jesienią Cantrell i Kinney zdecydowali się uformować zespół, zaprosili Starra i Staleya do nowego projektu (wokalista znał Kinneya od 1985, a Cantrella od 1987; drugiemu z nich zaoferował mieszkanie w kompleksie sal prób Music Bank, którym zarządzał)[b][21].

Oryginalny skład Alice in Chains utrzymał się do stycznia 1993[22], kiedy to w ramach trasy promującej drugi album studyjny Dirt (1992), miejsce Starra (zmagającego się z uzależnieniem od heroiny) zajął współpracujący w owym czasie z Ozzym Osbourne’em Mike Inez[c][24]. Na początku kwietnia 2002, w wyniku przedawkowania narkotyków (speedball), zmarł Staley[25]. Zespół na okres trzech lat zawiesił działalność[d][30]. Reaktywacja nastąpiła w 2005[31]. Od marca 2006 nowym wokalistą jest William DuVall[32], były członek m.in. Neon Christ i Comes with the Fall[e][34].

Jedynymi stałymi członkami zespołu pozostają Cantrell i Kinney[35]. Poniższa lista przedstawia kompletny zbiór obecnych, jak i byłych członków grupy, spis producentów muzycznych z jakimi kwartet współpracował na przestrzeni lat, oraz listę muzyków, którzy nagrywali z zespołem w studiu w charakterze gościnnym i sesyjnym.

Członkowie[edytuj | edytuj kod]

Obecni[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcie Imię i nazwisko Lata aktywności w zespole Instrument Instrumenty okazjonalne Informacje Źr
William DuVall William DuVall od 2006 śpiewgitara rytmicznawokal wspierający gitara prowadząca wszystkie wydawnictwa zespołu od Black Gives Way to Blue (2009) [35]
Jerry Cantrell Jerry Cantrell 1987–2002, od 2005 śpiew • gitara rytmiczna • gitara prowadząca • wokal wspierający gitara basowatalk box wszystkie wydawnictwa zespołu
Mike Inez Mike Inez 1993–2002, od 2005 gitara basowa akustyczna gitara basowa • wokal wspierający wszystkie wydawnictwa zespołu od Jar of Flies (1994)[f]
Sean Kinney Sean Kinney 1987–2002, od 2005 perkusjainstrument perkusyjny fortepiantamburyn wszystkie wydawnictwa zespołu

Byli[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcie Imię i nazwisko Lata aktywności w zespole Instrument Instrumenty okazjonalne Informacje Źr
Layne Staley Layne Staley 1987–2002 śpiew • wokal wspierający perkusja • gitara rytmiczna wszystkie wydawnictwa zespołu do The Essential Alice in Chains (2006) [35]
Mike Starr Mike Starr 1987–1993 gitara basowa gitara elektryczna • wokal wspierający wszystkie wydawnictwa zespołu do Dirt (1992), albumy kompilacyjne (1999–2006) i kompilacyjno-koncertowy Live (2000)

Oś czasu[edytuj | edytuj kod]

  • W latach 2002–2005 działalność zespołu była zawieszona[30].

Personel studia[edytuj | edytuj kod]

Producenci[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcie Imię i nazwisko Lata współpracy z zespołem Wyprodukowane albumy / utwory Źr
Dave Jerden Dave Jerden 1990–1992, 1998 We Die Young (EP; 1990), Facelift (1990), Dirt (1992), utwory „Get Born Again” i „Died” (1998) [37]
Rick Parashar Rick Parashar 1988–1989, 1992 demo (1988), dwa dema do albumu studyjnego Facelift (1989), Sap (EP; 1992), utwór „Would?” (1992) [38][39]
Toby Wright 1995–1996, 1998 Alice in Chains (1995), Unplugged (1996), utwory „Get Born Again” i „Died” (1998) [40]
Nick Raskulinecz od 2009 Black Gives Way to Blue (2009), The Devil Put Dinosaurs Here (2013), Rainier Fog (2018) [41]

Muzycy sesyjni[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcie Imię i nazwisko Lata aktywności Instrument Informacje Źr
Kevin Shuss 1990 wokal wspierający dodatkowy wokal wspierający na albumie studyjnym Facelift [42]
Ann Wilson Ann Wilson 1992 śpiew • wokal wspierający partie śpiewu i wokalu wspierającego na minialbumie Sap w utworach „Brother”, „Am I Inside” i „Love Song” [43]
Chris Cornell Chris Cornell śpiew partie śpiewu na minialbumie Sap w utworze „Right Turn [44]
Mark Arm Mark Arm
Tom Araya Tom Araya partie głosu na albumie studyjnym Dirt w utworze „Untitled” [45]
April Acevez 1994 altówka altówka na minialbumie Jar of Flies w utworze „I Stay Away [46]
Darrell Peters dodatkowy wokal wspierający partie wokalu wspierającego na minialbumie Jar of Flies w utworze „Don’t Follow [47]
David Atkinson harmonijka ustna harmonijka ustna na minialbumie Jar of Flies w utworze „Don’t Follow”
Justine Foy wiolonczela wiolonczela na minialbumie Jar of Flies w utworach „I Stay Away” i „Whale & Wasp” [46]
Matthew Weiss altówka altówka na minialbumie Jar of Flies w utworze „I Stay Away”
Randy Biro dodatkowy wokal wspierający partie wokalu wspierającego na minialbumie Jar of Flies w utworze „Don’t Follow” [47]
Rebecca Clemons-Smith wiolonczela wiolonczela na minialbumie Jar of Flies w utworach „I Stay Away” i „Whale & Wasp” [46]
Scott Olson 1996 gitara akustyczna • akustyczna gitara basowa drugi gitarzysta na albumie koncertowym Unplugged, zarejestrowanym w ramach cyklu MTV Unplugged [48]
Chris Armstrong 2009 tabla tabla na albumie studyjnym Black Gives Way to Blue w utworze „When the Sun Rose Again” [49]
Elton John Elton John fortepian fortepian na albumie studyjnym Black Gives Way to Blue w utworze „Black Gives Way to Blue [50]
Lisa Coleman Lisa Coleman wibrafon wibrafon na albumie Black Gives Way to Blue w utworze „Black Gives Way to Blue” [51]
Chris DeGarmo 2018 gitara akustyczna gitara akustyczna na albumie studyjnym Rainier Fog w utworze „Drone” [52]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Na mocy wypracowanego porozumienia Staley, będąc zaangażowanym w działalność 40 Years of Hate, jammował z nowym projektem Cantrella, który z kolei grał na gitarze we wspomnianej formacji[16].
  2. W 1994 Staley dołączył do supergrupy Mad Season[18], z którą nagrał album studyjny Above (1995)[19][20]. Z kolei Inez zrealizował z supergrupą Slash’s Snakepit debiutancki album studyjny It’s Five O’Clock Somewhere (1995)[19].
  3. Opuściwszy Alice in Chains, Starr w 1993 dołączył na krótko do formacji Sun Red Sun[23].
  4. W latach 1998 i 2002 Cantrell wydał dwa albumy solowe – Boggy Depot oraz Degradation Trip[26][27]. Kinney w 2001, wraz z Chrisem DeGarmo, utworzył supergrupę Spys4Darwin. Opublikowała ona minialbum Microfish (2001). W składzie znalazł się również Inez[28], który był jednym z kandydatów na nowego basistę Metalliki w 2001. W latach 2001–2004 muzyk współpracował m.in. z Black Label Society i Heart. Cantrell w 2004 udzielał się w cover bandzie Cardboard Vampyres[29].
  5. W 2016 DuVall został członkiem supergrupy Giraffe Tongue Orchestra, z którą nagrał album studyjny Broken Lines (2016)[33].
  6. W kwietniu 1993 Inez nagrał z zespołem dwa premierowe utwory – „A Little Bitter” i „What the Hell Have I”, wykorzystane na ścieżce dźwiękowej do filmu Bohater ostatniej akcji (1993, reż. John McTiernan)[19][36].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. de Sola 2015 ↓, s. 2, 68–69.
  2. Prato 2009 ↓, s. 217–219; de Sola 2015 ↓, s. 68–69, 72–73; Yarm 2019 ↓, s. 171–172.
  3. a b c de Sola 2015 ↓, s. 57.
  4. Prato 2009 ↓, s. 215.
  5. de Sola 2015 ↓, s. 57–58.
  6. de Sola 2015 ↓, s. 59.
  7. de Sola 2015 ↓, s. 63, 65–66.
  8. de Sola 2015 ↓, s. 26.
  9. de Sola 2015 ↓, s. 64; Yarm 2019 ↓, s. 168–169.
  10. de Sola 2015 ↓, s. 63–65.
  11. a b Yarm 2019 ↓, s. 169.
  12. Prato 2009 ↓, s. 217; de Sola 2015 ↓, s. 66.
  13. Prato 2009 ↓, s. 214–216; de Sola 2015 ↓, s. 18–19, 45–47; Yarm 2019 ↓, s. 165–166.
  14. de Sola 2015 ↓, s. 38, 39, 48.
  15. de Sola 2015 ↓, s. 67, 68; Yarm 2019 ↓, s. 171.
  16. de Sola 2015 ↓, s. 69, 70.
  17. de Sola 2015 ↓, s. 67–68, 71.
  18. Prato 2009 ↓, s. 407–408; de Sola 2015 ↓, s. 220–221; Yarm 2019 ↓, s. 448–449; Thompson 2021 ↓, s. 286.
  19. a b c Koziczyński 2006 ↓, s. 69.
  20. Prato 2009 ↓, s. 408; de Sola 2015 ↓, s. 221–222; Yarm 2019 ↓, s. 449.
  21. Prato 2009 ↓, s. 218–219; de Sola 2015 ↓, s. 26, 66–67, 68–69, 72–73; Yarm 2019 ↓, s. 170, 171–172.
  22. de Sola 2015 ↓, s. 191–192.
  23. de Sola 2015 ↓, s. 308.
  24. Koziczyński 2006 ↓, s. 68–69; Prato 2009 ↓, s. 344–345; de Sola 2015 ↓, s. 191–195; Yarm 2019 ↓, s. 374–375, 394; Thompson 2021 ↓, s. 189.
  25. Koziczyński 2006 ↓, s. 71–72; Anderson 2007 ↓, s. 96; de Sola 2015 ↓, s. 292, 296; Yarm 2019 ↓, s. 500–501; Reiff 2020 ↓, s. 251; Henderson 2021 ↓, s. 101.
  26. de Sola 2015 ↓, s. 272, 283.
  27. Bartek Koziczyński. Jerry Cantrell. Samotny wilk. „Teraz Rock”, s. 76, czerwiec 2006. ISSN 1730-394X. 
  28. de Sola 2015 ↓, s. 323.
  29. Koziczyński 2006 ↓, s. 72.
  30. a b de Sola 2015 ↓, s. 303, 322, 324.
  31. de Sola 2015 ↓, s. 324–325.
  32. Koziczyński 2006 ↓, s. 74; Anderson 2007 ↓, s. 178; de Sola 2015 ↓, s. 325; Filipowski 2018 ↓, s. 51.
  33. Filipowski 2018 ↓, s. 53–54.
  34. de Sola 2015 ↓, s. 322.
  35. a b c Alice in Chains – Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives. Encyclopaedia Metallum. [dostęp 2014-07-10]. (ang.).
  36. de Sola 2015 ↓, s. 197; Henderson 2021 ↓, s. 84.
  37. de Sola 2015 ↓, s. 113–114, 167–168, 272–273; Babula 2018 ↓, s. 53; Yarm 2019 ↓, s. 262, 355, 497; Henderson 2021 ↓, s. 66.
  38. de Sola 2015 ↓, s. 96, 114, 159.
  39. Poligrafia dołączona do singla Would?; wyd. Columbia, nr kat. CSK 4484.
  40. de Sola 2015 ↓, s. 228, 241, 276–277; Babula 2018 ↓, s. 55–56; Yarm 2019 ↓, s. 450, 497–498.
  41. de Sola 2015 ↓, s. 327, 329; Babula 2018 ↓, s. 58; Filipowski 2018 ↓, s. 54–55.
  42. Poligrafia dołączona do albumu Facelift; wyd. Columbia, nr kat. CK 46075.
  43. Jake Brown: Alice in Chains: In the Studio. Rock N’ Roll Books, 2010. ISBN 0-9726142-6-5. (ang.).
  44. Prato 2009 ↓, s. 340; de Sola 2015 ↓, s. 162; Reiff 2020 ↓, s. 151.
  45. Jordan Babula. Alice in Chains – Dirt. „Teraz Rock”, s. 72, czerwiec 2006. ISSN 1730-394X. 
  46. a b c Poligrafia dołączona do minialbumu Jar of Flies; wyd. Columbia, nr kat. CK 57628.
  47. a b de Sola 2015 ↓, s. 209.
  48. de Sola 2015 ↓, s. 241; Yarm 2019 ↓, s. 451.
  49. Poligrafia dołączona do albumu Black Gives Way to Blue; wyd. Virgin/EMI, nr kat. 509999 67159 25.
  50. de Sola 2015 ↓, s. 327–328; Filipowski 2018 ↓, s. 52; Henderson 2021 ↓, s. 112.
  51. The Revolution’s Lisa Coleman to Release First Solo Album. BroadwayWorld. [dostęp 2020-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-23)]. (ang.).
  52. Steve Appleford. Alice in Chains Talk Honoring Seattle Comrades with New Album ‘Rainier Fog’. „Rolling Stone”. ISSN 0035-791X. [dostęp 2018-08-01]. [zarchiwizowane z adresu 2018-06-29]. (ang.). 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]