Lista posiadaczy WWE Intercontinental Championship

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Dwukrotny i obecny mistrz - Big E, pokazany tutaj z wersją pasa z lat 2011-2019

WWE Intercontinental Championship jest tytułem mistrzowskim profesjonalnego wrestlingu w federacji WWE, które jest bronione w brandzie SmackDown. Tytuł został wprowadzony do WWF w 1979, które było wtedy znane jako World Wrestling Federation (WWF). Pat Patterson, posiadacz WWF North American Heavyweight Championship, otrzymał ten tytuł (z powodu wygrania fikcyjnego turnieju w Rio de Janeiro)[1][2][3].

WWE określa to mistrzostwo jako drugie najważniejsze w federacji, tuż po WWE Championship[4]. W 2002 nazwa WWF została zmieniona na World Wrestling Entertainment (WWE), wskutek czego nazwa tytułu została zmieniona na WWE Intercontinental Championship[5].

W historii było 86 mistrzów. Chris Jericho posiadał najwięcej razy tytuł spośród wszystkich - 9 razy. Honky Tonk Man ma najdłuższe pojedyncze panowanie i wynosi 454 dni. Tylko czterech zawodników posiadało tytuł przynajmniej rok. Byli to: Pedro Morales, Don Muraco ,Randy Savage oraz Honky Tonk Man.

Obecnym mistrzem jest Big E, który jest w swoim drugim panowaniu. Pokonał on byłego mistrza, Sami'ego Zayn'a, w lumberjack matchu na odcinku SmackDown, 22 grudnia 2020 (wyemitowano 25 grudnia 2020)[6].

Historia tytułu[edytuj | edytuj kod]

Nazwy[edytuj | edytuj kod]

Nazwa[7] Lata[7]
WWF Intercontinental Championship 5 kwietnia 1992 – 6 maja 2002
WWE Intercontinental Championship 6 maja 2002 – 20 października 2002; od 18 maja 2003

Panowania[edytuj | edytuj kod]

Na stan z 8 marzec 2021

Panowanie Numer panowania przez danego mistrza w liście
Lokacja Miasto, w którym tytuł został zdobyty
Gala Gala, na której zawodnik zdobył tytuł
† Oznacza, że zmiana posiadacza nie została zatwierdzona przez WWE
+ Oznacza, że ilość dni w posiadaniu wzrasta z kolejnym dniem
Nr Mistrz Panowanie Data Dni Rozpoznawane dni[8] Lokacja Gala Notka Odn.
1 Pat Patterson 1 1979-09-011 września 1979 233 232 – – Patterson stał się pierwszym mistrzem, pokonując Teda DiBiasego zdobywając WWF North American Heavyweight Championship 19 czerwca 1979 w Allentown i pokonując Johnny’ego Rodza w finale fikcyjnego turnieju w Rio de Janeiro. [1][2][9]
2 Ken Patera 1 1980-04-2121 kwietnia 1980 231 230 Nowy Jork, NY House show [10]
3 Pedro Morales 1 1980-12-088 grudnia 1980 194 194 Nowy Jork, NY House show Poprzez wygraną, stał się pierwszym Triple Crown Championem. [11]
4 Don Muraco 1 1981-06-2020 czerwca 1981 156 155 Filadelfia, PA House show [12]
5 Pedro Morales 2 1981-11-2323 listopada 1981 425 424 Nowy Jork, NY House show [13]
6 Don Muraco 2 1983-01-2222 stycznia 1983 385 384 Nowy Jork, NY House show [14]
7 Tito Santana 1 1984-02-1111 lutego 1984 226 225 Boston, MA House show [15]
8 Greg Valentine 1 1984-09-2424 września 1984 285 284 London, ON Maple Leaf Wrestling Wyemitowano 13 października 1984. [16]
9 Tito Santana 2 1985-07-066 lipca 1985 217 216 Baltimore, MD House show Był to steel cage match. [17]
10 Randy Savage 1 1986-02-088 lutego 1986 414 413 Boston, MA House show [18]
11 Ricky Steamboat 1 1986-03-2929 marca 1986 65 64 Pontiac, MI WrestleMania III [19]
12 The Honky Tonk Man 1 1987-06-022 czerwca 1987 454 453 Buffalo, NY WWF Superstars of Wrestling Wyemitowano 13 czerwca 1987. Obecnie, jest to najdłuższe panowanie w historii. [20][21]
13 The Ultimate Warrior 1 1988-08-2929 sierpnia 1988 216 215 Nowy Jork, NY SummerSlam [22]
14 Rick Rude 1 1989-04-022 kwietnia 1989 148 147 Atlantic City, NJ WrestleMania V [23]
15 The Ultimate Warrior 2 1989-08-2828 sierpnia 1989 216 215 East Rutherford, NJ SummerSlam [24]
– Zwakowany – 1990-04-011 kwietnia 1990 – – Toronto, ON WrestleMania VI Tytuł został Zwakowany, kiedy to Warrior pokonał Hulka Hogana o WWF Championship. [24]
16 Mr. Perfect 1 1990-04-2323 kwietnia 1990 126 125 Austin, TX WWF Superstars of Wrestling Pokonał Tito Santanę w finale turnieju. Wyemitowano 19 maja 1990. [20][25]
17 Texas Tornado 1 1990-08-2727 sierpnia 1990 84 83 Filadelfia, PA SummerSlam [26]
18 Mr. Perfect 2 1990-11-1919 listopada 1990 280 279 Rochester, NY WWF Superstars of Wrestling Wyemitowano 15 grudnia 1990. [20][27]
19 Bret Hart 1 1991-08-2626 sierpnia 1991 144 143 Nowy Jork, NY SummerSlam [28]
20 The Mountie 1 1992-01-1717 stycznia 1992 2 1 Springfield, MA House show [29]
21 Roddy Piper 1 1992-01-1919 stycznia 1992 77 76 Albany, NY Royal Rumble [30]
22 Bret Hart 2 1992-04-055 kwietnia 1992 146 145 Indianapolis, IN WrestleMania VIII [31]
23 The British Bulldog 1 1992-08-2929 sierpnia 1992 59 58 Londyn, Anglia SummerSlam [32]
24 Shawn Michaels 1 1992-10-2727 października 1992 202 201 Terre Haute, IN Saturday Night's Main Event Wyemitowano 14 listopada 1992. [33][34]
25 Marty Jannetty 1 1993-05-1717 maja 1993 20 19 Nowy Jork, NY Raw [35]
26 Shawn Michaels 2 1993-06-066 czerwca 1993 113 112 Albany, NY House show [36]
– Zwakowany – 1993-09-2727 września 1993 – – – – Tytuł został odebrany po tym jak Michaels nie chciał bronić mistrzostwa w przeciągu 30 dni. [37]
27 Razor Ramon 1 1993-09-2727 września 1993 198 197 New Haven, CT Raw Ramon i Rick Martel byli dwoma ostatnimi uczestnikami battle royalu, w którym dwie ostatnie osoby zmierzą się za tydzień o tytuł; Ramon wygrał walkę, która została wyemitowana 11 października 1993.

Shawn Michaels powrócił w listopadzie 1993, oznajmiając, że jest on jedynym mistrzem (co nie zostało zatwierdzone przez WWF). Ramon pokonał Michealesa w ladder matchu na WrestleManii X zostając niekwestionowanym mistrzem.

[37][38]
28 Diesel 1 1994-04-1313 kwietnia 1994 138 137 Rochester, NY WWF Superstars of Wrestling Wyemitowano 30 kwietnia 1994. [39]
29 Razor Ramon 2 1994-08-2929 sierpnia 1994 146 145 Chicago, IL SummerSlam [40]
30 Jeff Jarrett 1 1995-01-2222 stycznia 1995 94 93 Tampa, FL Royal Rumble [41]
– Bob Holly † 1995-04-2626 kwietnia 1995 <1 – Moline, IL WWF Action Zone Pokonał Jarretta zdobywając tytuł. Tej samej nocy, sędzia ogłosił, że noga Jarretta trzymała się lin podczas przypięcia, więc Holly stracił tytuł. Panowanie nie było zatwierdzone przez WWE. [42]
– Zwakowany – 1995-04-2626 kwietnia 1995 – – Moline, IL WWF Action Zone Zwakowano po kontrowersyjnym zakończeniu walki Jarretta i Holly’ego. [43]
31 Jeff Jarrett 2 1995-04-2626 kwietnia 1995 23 22 Moline, IL WWF Action Zone Pokonał Boba Holly’ego w rewanżu o zwakowany tytuł. [43]
32 Razor Ramon 3 1995-05-1919 maja 1995 2 2 Montreal, QC House show Był to ladder match. [44]
33 Jeff Jarrett 3 1995-05-2121 maja 1995 63 61 Trois-Rivières, QC House show [45]
34 Shawn Michaels 3 1995-07-2323 lipca 1995 91 90 Nashville, TN In Your House 2 [46]
35 Dean Douglas 1 1995-10-2222 października 1995 <1 <1 Winnipeg, MB In Your House 4 Douglas zwyciężył tytuł przez rezygnację Michaelsa (który został zaatakowany w klubie nocnym w Nowym Jorku 14 października 1995). [47]
36 Razor Ramon 4 91 90 [48]
37 Goldust 1 1996-01-2121 stycznia 1996 71 63 Fresno, CA Royal Rumble [49]
– Zwakowany – 1996-04-011 kwietnia 1996[49] – – San Bernardino, CA Raw Zwakowano, gdy obrona tytułu przeciwko Savio Vedze zakończyła się przez no contest. Wyemitowano 15 kwietnia 1996. [50][51]
38 Goldust 2 1996-04-011 kwietnia 1996 83 82 San Bernardino, CA Raw Pokonał Savio Vegę w rewanżu. Wyemitowano 22 kwietnia 1996. [50][51]
39 Ahmed Johnson 1 1996-06-2323 czerwca 1996 50 57 Milwaukee, WI King of the Ring [52]
– Zwakowany – 1996-08-1212 sierpnia 1996 – – Seattle, WA Raw Johnson zwakował tytuł po tym jak został zaatakowany przez debiutującego Faarooqa po wygraniu 11-osobowego battle royalu. [52]
40 Marc Mero 1 1996-09-2323 września 1996 28 27 Hershey, PA Raw Pokonał Faarooqa w finale turnieju. [50][53]
41 Hunter Hearst Helmsley 1 1996-10-2121 października 1996 115 114 Fort Wayne, IN Raw [54]
42 Rocky Maivia 1 1997-02-1313 lutego 1997 74 73 Lowell, MA Raw [55]
43 Owen Hart 1 1997-04-2828 kwietnia 1997 97 96 Omaha, NE Raw is War [56]
44 Steve Austin 1 1997-08-033 sierpnia 1997 36 63 East Rutherford, NJ SummerSlam [57]
– Zwakowany – 1997-09-088 września 1997 – – – – Zwakował z powodu kontuzji karku podczas walki z Owenem Hartem na SummerSlam. [57][58]
45 Owen Hart 2 1997-10-055 października 1997 35 34 St. Louis, MO Bad Blood: In Your House Pokonał Faarooqa w finale turnieju. [59][60]
46 Steve Austin 2 1997-11-099 listopada 1997 29 28 Montreal, QC Survivor Series [61]
47 The Rock 2 1997-12-088 grudnia 1997 265 264 Portland, ME Raw is War Austin oddał tytuł Rockowi. [62]
48 Triple H 2 1998-08-3030 sierpnia 1998 40 43 Nowy Jork, NY SummerSlam Był to ladder match. [63]
– Zwakowany – 1998-10-099 października 1998 – – – – Zwakował z powodu kontuzji. [63]
49 Ken Shamrock 1 1998-10-1212 października 1998 125 124 Uniondale, NY Raw is War Pokonał X-Paca w finale turnieju. [64][65]
50 Val Venis 1 1999-02-1414 lutego 1999 29 28 Memphis, TN In Your House: St. Valentine's Day Massacre Billy Gunn był sędzią specjalnym. [66][67]
51 Road Dogg 1 1999-03-1515 marca 1999 14 13 San Jose, CA Raw is War [68]
52 Goldust 3 1999-03-2929 marca 1999 14 13 East Rutherford, NJ Raw is War [69]
53 The Godfather 1 1999-04-1212 kwietnia 1999 43 42 Detroit, MI Raw is War [70]
54 Jeff Jarrett 4 1999-05-2525 maja 1999 60 53 Moline, IL Raw is War Wyemitowano 31 maja 1999. Tydzień wcześniej, partner Jarretta Blue Blazer miał zdobyć tytuł na Over the Edge, lecz zmarł podczas wejścia do ringu. Tytuł zdobył przyjaciel i były partner, Jarrett, na cześć Harta. [71]
55 Edge 1 1999-07-2424 lipca 1999 1 <1 Toronto, ON House show [72]
56 Jeff Jarrett 5 1999-07-2525 lipca 1999 2 <1 Buffalo, NY Fully Loaded [73]
57 D'Lo Brown 1 1999-07-2727 lipca 1999 26 26 Columbus, OH Raw is War WWF European Championship należący do Browna był również na szali. Wyemitowano 2 sierpnia 1999. [74]
58 Jeff Jarrett 6 1999-08-2222 sierpnia 1999 56 55 Minneapolis, MN SummerSlam Jarrett wygrał również European Championship. [75]
59 Chyna 1 1999-10-1717 października 1999 56 55 Cleveland, OH No Mercy Był to Good Housekeeping match. [76][77]
60 Chris Jericho 1 1999-12-1212 grudnia 1999 22 21 Sunrise, FL Armageddon [78]
– Chris Jericho i Chyna 1† 2000-01-033 stycznia 2000 20 – Miami, FL Raw is War 28 grudnia 1999 (wyemitowano 30 grudnia 1999) na SmackDown, walka o tytuł pomiędzy Chyną i Jericho zakończyła się przez podwójne przypięcie; w rezultacie czego byli współ-mistrzami. WWE nie zalicza tego panowania i uznaje jako wakat. [9][79]
61 Chris Jericho 2 2000-01-2323 stycznia 2000 35 34 Nowy Jork, NY Royal Rumble Jericho pokonał Chynę i Hardcore Holly'ego w triple threat matchu stając się niekwestionowanym mistrzem. [79]
62 Kurt Angle 1 2000-02-2727 lutego 2000 35 34 Hartford, CT No Way Out Angle był również European Championem. [80]
63 Chris Benoit 1 2000-04-022 kwietnia 2000 30 49 Anaheim, CA WrestleMania 2000 Zwyciężył pierwszy z dwóch przypięć w triple threat matchu pomiędzy Chrisem Jericho i Kurtem Angle, gdzie oba tytuły były na szali, lecz przy pierwszym przypięciu można było wygrać Intercontinental Championship. [81]
64 Chris Jericho 3 2000-05-022 maja 2000 6 4 Richmond, VA SmackDown Wyemitowano 4 maja 2000. [82]
65 Chris Benoit 2 2000-05-088 maja 2000 43 412 Uniondale, NY Raw is War [83]
66 Rikishi 1 2000-06-2020 czerwca 2000 14 13 Memphis, TN SmackDown Wyemitowano 22 czerwca 2000. [84]
67 Val Venis 2 2000-04-044 kwietnia 2000 54 51 Fort Lauderdale, FL SmackDown Wyemitowano 6 lipca 2000. [85]
68 Chyna 2 2000-08-2727 sierpnia 2000 8 7 Raleigh, NC SummerSlam Wygrała tytuł w mixed tag team matchu, gdzie zmierzyli się Chyna i Eddie Guerrero vs. Venis i Trish Stratus, gdzie przypinający miał zdobyć tytuł; Chyna przypięła Trish. [86]
69 Eddie Guerrero 1 2000-09-044 września 2000 78 79 Lexington, KY Raw is War Był to triple threat match, w którym również brał udział Kurt Angle. [87]
70 Billy Gunn 1 2000-11-2121 listopada 2000 19 16 Sunrise, FL SmackDown Wyemitowano 23 listopada 2000. [88]
71 Chris Benoit 3 2000-12-1010 grudnia 2000 42 41 Birmingham, AL Armageddon [89]
72 Chris Jericho 4 2001-01-2121 stycznia 2001 72 73 Nowy Orlean, LA Royal Rumble Był to ladder match. [90]
73 Triple H 3 2001-04-033 kwietnia 2001 7 6 Oklahoma City, OK SmackDown Wyemitowano 5 kwietnia 2001. [91]
74 Jeff Hardy 1 2001-04-1010 kwietnia 2001 6 3 Filadelfia, PA SmackDown Wyemitowano 12 kwietnia 2001. [92]
75 Triple H 4 2001-04-1616 kwietnia 2001 34 33 Knoxville, TN Raw is War [93]
76 Kane 1 0020-05-2020 maja 2001 37 38 Sacramento, CA Judgment Day Był to chain match. [94][95]
77 Albert 1 2001-06-2626 czerwca 2001 27 24 Nowy Jork, NY SmackDown Był to no-disqualification match. Wyemitowano 28 czerwca 2001. [96]
78 Lance Storm 1 2001-07-2323 lipca 2001 27 26 Buffalo, NY Raw is War [97]
79 Edge 2 2001-08-1919 sierpnia 2001 35 34 San Jose, CA SummerSlam [98]
80 Christian 1 2001-09-2323 września 2001 28 27 Pittsburgh, PA Unforgiven [99]
81 Edge 3 2001-10-2121 października 2001 15 14 St. Louis, MO No Mercy Był to ladder match. [100]
82 Test 1 2001-11-055 listopada 2001 13 12 Uniondale, NY Raw [101]
83 Edge 4 2001-11-1818 listopada 2001 63 62 Greensboro, NC Survivor Series Stawką był również WCW United States Championship. Tytuły zostały zunifikowane po wygranej Edge’a. [102]
84 William Regal 1 2002-01-2020 stycznia 2002 56 55 Atlanta, GA Royal Rumble [103]
85 Rob Van Dam 1 2002-03-1717 marca 2002 35 34 Toronto, ON WrestleMania X8 25 marca, mistrzostwo stało się ekskluzywne dla Raw, kiedy to Van Dam został przeniesiony na Raw. [104]
86 Eddie Guerrero 2 2002-04-2121 kwietnia 2002 36 35 Kansas City, MO Backlash 6 maja 2002 nazwa tytułu została zmieniona na WWE Intercontinental Championship. [105][106]
87 Rob Van Dam 2 2002-05-2727 maja 2002 63 62 Edmonton, AB Raw Był to ladder match. [107]
88 Chris Benoit 4 2002-07-2929 lipca 2002 27 27 Greensboro, NC Raw Tytuł stał się ekskluzywny dla brandu SmackDown, kiedy to Benoit został przeniesiony do brandu SmackDown 30 lipca (wyemitowano 1 sierpnia). [108][109]
89 Rob Van Dam 3 2002-08-2525 sierpnia 2002 22 40 Uniondale, NY SummerSlam Tytuł powrócił do brandu Raw przez status Van Dama jako członka Raw. [109][110]
90 Chris Jericho 5 2002-09-1616 września 2002 14 13 Denver, CO Raw [111]
91 Kane 2 2002-09-3030 września 2002 20 19 Houston, TX Raw [112]
92 Triple H 5 2002-10-2020 października 2002 <1 <1 North Little Rock, AR No Mercy Była to walka unifikacyjna, gdzie Intercontinental Championship zunifikowano z World Heavyweight Championship. [113]
– Zunifikowany – 2002-10-2020 października 2002 – – North Little Rock, AR No Mercy Zunifikowano z World Heavyweight Championshipem. [113]
93 Christian 2 2003-05-1818 maja 2003 50 49 Charlotte, NC Judgment Day Wygrał battle royal, w którym brali również udziałBooker T, Val Venis, Chris Jericho, Goldust, Test, Lance Storm, Kane i Rob Van Dam, przywracając tytuł. [114]
94 Booker T 1 2003-07-077 lipca 2003 34 33 Montreal, QC Raw [115]
95 Christian 3 2003-08-1010 sierpnia 2003 50 49 Des Moines, IA House show [116]
96 Rob Van Dam 4 2003-09-2929 września 2003 28 27 Rosemont, IL Raw Był to ladder match. [117]
97 Chris Jericho 6 2003-10-2727 października 2003 <1 <1 Fayetteville, NC Raw [118]
98 Rob Van Dam 5 48 47 Był to steel cage match. [119]
99 Randy Orton 1 2003-12-1414 grudnia 2003 210 209 Orlando, FL Armageddon Mick Foley był sędzią specjalnym. [120]
100 Edge 5 2004-07-1111 lipca 2004 57 56 Hartford, CT Vengeance [121]
– Zwakowany – 2004-09-066 września 2004 – – Wichita Falls, TX Raw Zwakowano przez kontuzję. [121]
101 Chris Jericho 7 2004-09-1212 września 2004 37 36 Portland, OR Unforgiven Pokonał Christiana w ladder matchu. [122]
102 Shelton Benjamin 1 2004-10-1919 października 2004 244 244 Milwaukee, WI Taboo Tuesday Benjamin został przegłosowany przez widzów do stoczenia walki o tytuł. [123]
103 Carlito 1 2005-06-2020 czerwca 2005 90 90 Phoenix, AZ Raw [124]
104 Ric Flair 1 2005-09-1818 września 2005 155 153 Oklahoma City, OK Unforgiven [125]
105 Shelton Benjamin 2 2006-02-2020 lutego 2006 69 68 Trenton, NJ Raw [126]
106 Rob Van Dam 6 2006-04-3030 kwietnia 2006 15 14 Lexington, KY Backlash Kontrakt Money in the Bank Van Dama był również na szali. [127]
107 Shelton Benjamin 3 2006-05-1515 maja 2006 41 40 Lubbock, TX Raw Był to 3-on-2 Handicap Texas Tornado match, gdzie Benjamin, Chris Masters i Triple H zmierzyli się z WWE Championem Johnem Ceną i Rob Van Damem, gdzie ktokolwiek przypinający Cenę lub Van Dama zdobędzie jego tytuł; Benjamin przypiął Van Dama. [128]
108 Johnny Nitro 1 2006-06-2525 czerwca 2006 99 98 Charlotte, NC Vengeance Był to triple threat match, gdzie również brał udział Carlito. [129]
109 Jeff Hardy 2 2006-10-022 października 2006 35 34 Topeka, KS Raw [130]
110 Johnny Nitro 2 2006-11-066 listopada 2006 7 6 Columbus, OH Raw Był to no-disqualification match. [131]
111 Jeff Hardy 3 2006-11-1313 listopada 2006 98 97 Manchester, Anglia Raw [132]
112 Umaga 1 2007-02-1919 lutego 2007 56 55 Bakersfield, CA Raw [133]
113 Santino Marella 1 2007-04-1616 kwietnia 2007 77 76 Mediolan Raw Był to No Holds Barred match, gdzie Santino był „wybrany z publiczności” przez Vince McMahona. [134]
114 Umaga 2 2007-07-022 lipca 2007 62 62 Dallas, TX Raw [135]
115 Jeff Hardy 4 2007-09-022 września 2007 190 189 Columbus, OH Raw Wyemitowano 3 września 2007. [136]
116 Chris Jericho 8 2008-03-1010 marca 2008 111 110 Milwaukee, WI Raw [137]
117 Kofi Kingston 1 2008-06-2929 czerwca 2008 49 48 Dallas, TX Night of Champions [138]
118 Santino Marella 2 2008-08-1717 sierpnia 2008 85 84 Indianapolis, IN SummerSlam Zwyciężył tytuł w intergender tag team matchu, gdzie tytuły Intercontinental i Women’s były na szali. Tytuł został zdobyty, gdy Beth Phoenix przypięła Mickie James. [139]
119 William Regal 2 2008-11-1010 listopada 2008 70 69 Manchester, Anglia Raw [140]
120 CM Punk 1 2009-01-1919 stycznia 2009 49 48 Rosemont, IL Raw Był to no-disqualification match. [141]
121 John „Bradshaw” Layfield 1 2009-03-099 marca 2009 27 26 Jacksonville, FL Raw [142]
122 Rey Mysterio 1 2009-04-055 kwietnia 2009 63 62 Houston, TX WrestleMania XXV Tytuł stał się eksluzywny dla SmackDown, kiedy to Mysterio został przeniesiony do brandu SmackDown 13 kwietnia 2009. [143]
123 Chris Jericho 9 2009-06-077 czerwca 2009 21 20 Nowy Orlean, LA Extreme Rules Był to No Holds Barred match. [144]
124 Rey Mysterio 2 2009-06-2828 czerwca 2009 65 67 Sacramento, CA The Bash Był to Mask vs. Title match. [145]
125 John Morrison 3 2009-09-011 września 2009 103 99 Cleveland, OH SmackDown Wyemitowano 4 września 2009. [146]
126 Drew McIntyre 1 2009-12-1313 grudnia 2009 161 160 San Antonio, TX TLC: Tables, Ladders & Chairs 7 maja 2010, Theodore Long zawiesił McIntyrego i zwakował tytuł. Tydzień później, Kofi Kingston wygrał turniej zostając nowym mistrzem, lecz Mr. McMahon wycofał decyzję. Wakacja tytułu i panowanie Kofiego nie zostało zaliczone przez WWE, kontynuując panowanie McIntyrego. [147]
127 Kofi Kingston 2 2010-05-2323 maja 2010 66 74 Detroit, MI Over the Limit [148]
128 Dolph Ziggler 1 2010-07-2828 lipca 2010 160 153 Laredo, TX SmackDown Wyemitowano 6 sierpnia 2010. [149]
129 Kofi Kingston 3 2011-01-044 stycznia 2011 77 76 Tucson, AZ SmackDown Wyemitowano 7 stycznia 2011. [150]
130 Wade Barrett 1 2011-03-2222 marca 2011 89 85 Columbus, OH SmackDown Wyemitowano 25 marca 2011. [151]
131 Ezekiel Jackson 1 2011-06-1919 czerwca 2011 51 53 Waszyngton Capitol Punishment [152]
132 Cody Rhodes 1 2011-08-099 sierpnia 2011 236 233 Sacramento, CA SmackDown Wyemitowano 12 sierpnia 2011. [153]
133 Big Show 1 2012-04-011 kwietnia 2012 28 27 Miami Gardens, FL WrestleMania XXVIII [154]
134 Cody Rhodes 2 2012-04-2929 kwietnia 2012 21 21 Rosemont, IL Extreme Rules Był to tables match. [155]
135 Christian 4 2012-05-2020 maja 2012 64 63 Raleigh, NC Over the Limit [156]
136 The Miz 1 0023-07-2323 lipca 23 85 84 St. Louis, MO Raw 1000 [157]
137 Kofi Kingston 4 2012-10-1616 października 2012 74 74 Memphis, TN Main Event Wyemitowano 17 października 2012. [158]
138 Wade Barrett 2 2012-12-2929 grudnia 2012 99 98 Waszyngton Raw Wyemitowano 31 grudnia 2012. [159]
139 The Miz 2 2013-04-077 kwietnia 2013 1 1 East Rutherford, NJ WrestleMania 29 Mecz był nadawany na żywo na YouTube i WWE.com jako część pre-show WrestleManii 29. [160]
140 Wade Barrett 3 2013-04-088 kwietnia 2013 69 68 East Rutherford, NJ Raw [161]
141 Curtis Axel 1 2013-06-1616 czerwca 2013 155 155 Rosemont, IL Payback Był to triple threat match, w którym również brał udział The Miz. [162]
142 Big E Langston 1 2013-11-1818 listopada 2013 167 166 Nashville, TN Raw 12 lutego 2014, pseudonim Big E Langstona został skrócony do Big E. [163]
143 Bad News Barrett 4 2014-05-044 maja 2014 57 57 East Rutherford, NJ Extreme Rules [164]
– Zwakowany – 2014-06-3030 czerwca 2014 – – Hartford, CT Raw Tytuł został zwakowany przez kontuzję ramienia. [165]
144 The Miz 3 2014-07-2020 lipca 2014 28 27 Tampa, FL Battleground Był to 19-osobowy battle royal. Miz wyeliminował jako ostatniego Dolpha Zigglera i zdobył zwakowany tytuł. [166]
145 Dolph Ziggler 2 2014-08-1717 sierpnia 2014 35 35 Los Angeles, CA SummerSlam [167]
146 The Miz 4 2014-09-2121 września 2014 1 <1 Nashville, TN Night of Champions [168]
147 Dolph Ziggler 3 2014-09-2222 września 2014 56 56 Memphis, TN Raw [169]
148 Luke Harper 1 2014-11-1717 listopada 2014 27 26 Roanoke, VA Raw [170]
149 Dolph Ziggler 4 2014-12-1414 grudnia 2014 22 22 Cleveland, OH TLC: Tables, Ladders and Chairs Był to ladder match. [171]
150 Bad News Barrett 5 2015-01-055 stycznia 2015 83 82 Corpus Christi, TX Raw Był to 2-out-of-3 falls match. [172]
151 Daniel Bryan 1 2015-03-2929 marca 2015 43 43 Santa Clara, CA WrestleMania 31 Był to ladder match, w którym brali również udział Dean Ambrose, Dolph Ziggler, Luke Harper, R-Truth oraz Stardust. [173]
– Zwakowany – 2015-05-1111 maja 2015 – – Cincinnati, OH Raw Tytuł został zwakowany przez kontuzję. [174]
152 Ryback 1 2015-05-3131 maja 2015 112 111 Corpus Christi, TX Elimination Chamber Był to Elimination Chamber match, w którym brali również udział Sheamus, Dolph Ziggler, Mark Henry, R-Truth oraz King Barrett. Ryback przypiął Sheamusa i wygrał tytuł. [175]
153 Kevin Owens 1 2015-09-2020 września 2015 84 84 Houston, TX Night of Champions [176]
154 Dean Ambrose 1 2015-12-1313 grudnia 2015 64 63 Boston, MA TLC: Tables, Ladders and Chairs [177]
155 Kevin Owens 2 2016-02-1515 lutego 2016 48 47 Anaheim, Kalifornia Raw Był to Fatal 5-Way match, w którym brali również udział Tyler Breeze, Stardust i Dolph Ziggler. [178]
156 Zack Ryder 1 2016-04-033 kwietnia 2016 2 1 Dallas, Teksas WrestleMania 32 Był to 7-osobowy Ladder match, w którym brali też udział Dolph Ziggler, Sami Zayn, Stardust, The Miz i Sin Cara. [179]
157 The Miz 5 2016-04-044 kwietnia 2016 188 188 Dallas, Teksas Raw Po przywróceniu podziału na brandy i zorganizowania draftu, tytuł stał się ekskluzywny dla brandu SmackDown. [180]
158 Dolph Ziggler 5 2016-10-099 października 2016 37 36 Sacramento, Kalifornia No Mercy [181]
159 The Miz 6 2016-11-1515 listopada 2016 49 48 Wilkes-Barre, Pensylwania SmackDown Live [182]
160 Dean Ambrose 2 2017-01-033 stycznia 2017 152 151 Jacksonville, Floryda SmackDown Live Po zorganizowaniu „Superstar Shake-up”, tytuł stał się ekskluzywny dla brandu Raw. [183]
161 The Miz 7 2017-06-044 czerwca 2017 169 169 Baltimore, Maryland Extreme Rules Jeśli Dean Ambrose zostałby zdyskwalifikowany, straciłby tytuł. [184]
162 Roman Reigns 1 2017-11-2020 listopada 2017 63 62 Houston, Teksas Raw [185]
163 The Miz 8 2018-01-2222 stycznia 2018 76 75 Brooklyn, Nowy Jork Raw 25 [186]
164 Seth Rollins 1 8 kwietnia 2018 71 71 Nowy Orlean, LA WrestleMania 34 Był to Triple Threat match, w którym uczestniczył również Finn Balor [187]
165 Dolph Ziggler 6 18 czerwca 2018 62 61 Grand Rapids, Michigan Raw [188]
166 Seth Rollins 2 19 sierpnia 2018 119 119 Brooklyn, Nowy Jork SummerSlam [189]
167 Dean Ambrose 3 16 grudnia 2018 29 28 San Jose, Kalifornia TLC [190]
168 Bobby Lashley 1 14 stycznia 2019 34 33 Memphis, Tennessee Raw Był to Triple Threat match, w którym uczestniczył również Seth Rollins. [191]
169 Finn Balor 1 17 lutego 2019 22 21 Houston, Teksas Elimination Chamber Był to 2 on 1 Handicap match, w którym po stronie mistrza był Lio Rush. [192]
170 Bobby Lashley 2 11 marca 2019 27 27 Pittsburgh, PA Raw [193]
171 Finn Balor 2 7 kwietnia 2019 98 97 East Rutherford, NJ WrestleMania 35 [194]
172 Shinsuke Nakamura 1 14 lipca 2019 201 201 Filadelfia Extreme Rules [195]
173 Braun Strowman 1 31 stycznia 2020 37 36 Tulsa SmackDown [196]
174 Sami Zayn 1 8 marca 2020 65 65 Filadelfia Elimination Chamber To był 3 na 1 handicap match, w którym Zayn był w drużynie z Cesaro i Shinsuke Nakamura [197]
– Wakat – 12 maja 2020 – – – Backstage WWE pozbawiło Zayna tytułu, po tym jak nie zjawiał się,w obawie przed COVID-19. Po powrocie w sierpniu 2020 nadal uznawał siebie za mistrza i chodził z pasem tytułowym, czego WWE nie uznawało [198]
175 AJ Styles 1 8 czerwca 2020 74 71 Orlando SmackDown Pokonał Daniela Bryana w finale turnieju o wolne mistrzostwo. WWE rozpoznaje początek panowania jako 12 czerwca 2020, a zakończenie panowania jako 22 sierpnia 2020 i błędnie rozpoznaje długość panowania jako 71 dni [199]
176 Jeff Hardy 5 21 sierpnia 2020 37 36 Orlando SmackDown [200]
177 Sami Zayn 2 27 września 2020 86 89 Orlando Clash of Champions To był triple theart ladder match, również z udziałem AJ Stylesa [201]
178 Big E 2 22 grudnia 2020 76+ 73+ St. Petersburg SmackDown Wyemitowano 25 grudnia 2020 [6]

Łączna ilość posiadań[edytuj | edytuj kod]

Rekordowy dziewięciokrotny posiadacz tytułu Chris Jericho.
Pięciokrotny mistrz Wade Barrett / Bad News Barrett z pasem mistrzowskim.

Na stan z 8 marzec 2021

† Oznacza obecnego mistrza
Lp. Mistrz Połączone
Panowania Dni Dni rozpoznawane
1 Pedro Morales 2 619 618
2 The Miz 8 597 592
3 Don Muraco 2 541 539
4 The Honky Tonk Man 1 454 453
5 Tito Santana 2 443 441
6 Razor Ramon 4 437 434
7 The Ultimate Warrior 2 434 430
8 Randy Savage 1 414 413
9 Mr. Perfect 2 406 404
9 Shawn Michaels 3 406 403
11 Wade Barrett/Bad News Barrett 5 397 390
12 Dolph Ziggler 6 372 363
13 Jeff Hardy 5 367 359
14 Shelton Benjamin 3 354 352
15 Rocky Maivia/The Rock 2 339 337
16 Chris Jericho 9 318 311
17 Jeff Jarrett 6 298 284
18 Bret Hart 2 290 288
19 Greg Valentine 1 285 284
20 Kofi Kingston 4 266 272
21 Cody Rhodes 2 257 254
22 Dean Ambrose 3 245 242
23 Big E Langston/Big E † 1 243+ 239+
24 Pat Patterson 1 233 232
25 Ken Patera 1 231 230
26 Rob Van Dam 6 211 224
27 Randy Orton 1 210 209
28 Johnny Nitro/John Morrison 3 209 206
29 Shinsuke Nakamura 1 201
30 Hunter Hearst Helmsley/Triple H 5 196 200
31 Christian 4 192
32 Seth Rollins 2 190
33 Edge 5 171 167
34 Goldust 3 168 158
35 Santino Marella 2 162 160
36 Drew McIntyre 1 161 160
37 Curtis Axel 1 155
38 Ric Flair 1 155 153
39 Sami Zayn 2 151 154
40 Rick Rude 1 148 147
41 Chris Benoit 4 142 159
42 Diesel 1 138 137
43 Kevin Owens 2 132 131
44 Owen Hart 2 132 130
45 Rey Mysterio 2 128 129
46 William Regal 2 126 124
47 Ken Shamrock 1 125 124
48 Finn Bálor 2 120 119
49 Umaga 2 117 119
50 Eddie Guerrero 2 114 116
51 Ryback 1 112 111
52 Carlito 1 90
53 The Texas Tornado 1 84
54 Val Venis 2 83 79
55 Roddy Piper 1 77
56 AJ Styles 1 74 71
57 Stone Cold Steve Austin 2 65 93
57 Ricky Steamboat 1 65
59 Chyna 2 64
60 Roman Reigns 1 63 62
61 Bobby Lashley 2 61 60
62 The British Bulldog 1 59
63 Kane 2 57 59
64 Ezekiel Jackson 1 51 54
65 Ahmed Johnson 1 50 58
66 CM Punk 1 49
67 Daniel Bryan 1 43
67 The Godfather 1 43
69 Braun Strowman 1 37 36
70 Kurt Angle 1 35
71 Booker T 1 34
72 Big Show 1 28 27
72 Marc Mero 1 28
74 Albert 1 27 25
74 John "Bradshaw" Layfield 1 27
74 Lance Storm 1 27
74 Luke Harper 1 27 26
78 D'Lo Brown 1 26 27
79 Marty Jannetty 1 20
80 Billy Gunn 1 19 17
81 Rikishi 1 14
81 Road Dogg 1 14
83 Test 1 13
84 The Mountie 1 2
85 Zack Ryder 1 1
86 Dean Douglas 1 <1

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b IC Title origin. WWE. [dostęp 2014-05-12].
  2. ↑ a b Pat Patterson's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  3. ↑ Pat Patterson. W: Slam! Wrestling [on-line]. Canadian Online Explorer. [dostęp 2009-06-12].
  4. ↑ Andy McNamara: Intercontinental title DVD a decent collection. W: Slam! Wrestling [on-line]. Canadian Online Explorer, 2008-11-25. [dostęp 2009-06-12].
  5. ↑ World Wrestling Federation Entertainment Drops The „F” To Emphasize the „E” for Entertainment. WWE, 2002-05-06. [dostęp 2016-04-27].
  6. ↑ a b SmackDown results, Dec. 25, 2020: Big E captures the Intercontinental Championship, WWE [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  7. ↑ a b WWE Intercontinental Title. Wrestling-titles.com. [dostęp 2009-06-12].
  8. ↑ Intercontinental Championship, WWE [dostęp 2020-11-10] (ang.).
  9. ↑ a b WWE Intercontinental Championship history. WWE. [dostęp 2008-12-26].
  10. ↑ Ken Patera's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  11. ↑ Pedro Morales' first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  12. ↑ Don Muraco's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  13. ↑ Pedro Morales' second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  14. ↑ Don Muraco's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  15. ↑ Tito Santana's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  16. ↑ Greg Valentine's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  17. ↑ Tito Santana's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  18. ↑ Randy Savage's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  19. ↑ Ricky Steamboat's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  20. ↑ a b c WWF Superstars results. W: Wrestling Information Archive [on-line]. [dostęp 2007-04-16].
  21. ↑ The Honky Tonk Man’s first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  22. ↑ The Ultimate Warrior's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  23. ↑ Rick Rude's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  24. ↑ a b The Ultimate Warrior's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  25. ↑ Mr. Perfect's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  26. ↑ Texas Tornado's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  27. ↑ Mr. Perfect's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  28. ↑ Bret Hart's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  29. ↑ The Mountie's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  30. ↑ Intercontinental Championship - Roddy Piper. WWE. [dostęp 2013-02-16].
  31. ↑ Intercontinental Championship - Bret Hart. WWE. [dostęp 2013-02-16].
  32. ↑ The British Bulldog's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  33. ↑ Saturday Night's Main Event results. W: Wrestling Supercards and Tournaments [on-line]. [dostęp 2007-04-16].
  34. ↑ Shawn Michaels' first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  35. ↑ Marty Jannetty's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  36. ↑ Shawn Michaels' second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  37. ↑ a b Razor Ramon's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  38. ↑ WWF Monday Night RAW results, 1993. W: Wrestling Information Archive [on-line]. [dostęp 2007-04-16].
  39. ↑ Diesel's first reign. WWE. [dostęp 2007-04-16].
  40. ↑ Razor Ramon's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  41. ↑ Jeff Jarrett's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  42. ↑ Hardcore Holly.
  43. ↑ a b Jeff Jarrett's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  44. ↑ Razor Ramon's third reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  45. ↑ Jeff Jarrett's third reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  46. ↑ Shawn Michaels' third reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  47. ↑ Dean Douglas' first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  48. ↑ Razor Ramon's fourth reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  49. ↑ a b Goldust's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  50. ↑ a b c WWF Monday Night RAW results, 1996. Wrestling Information Archive. [dostęp 2007-04-16].
  51. ↑ a b Goldust's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  52. ↑ a b Ahmed Johnson's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  53. ↑ Marc Mero's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  54. ↑ Triple H’s first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  55. ↑ The Rock's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  56. ↑ Owen Hart's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  57. ↑ a b Steve Austin's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  58. ↑ World Wrestling Entertainment Intercontinental Championship history. CompleteWWE.com. [dostęp 2007-08-04].
  59. ↑ Owen Hart's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  60. ↑ Bad Blood results. W: Wrestling Supercards and Tournaments [on-line]. [dostęp 2007-04-16].
  61. ↑ Steve Austin's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  62. ↑ The Rock's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  63. ↑ a b Triple H’s second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  64. ↑ Ken Shamrock's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  65. ↑ WWF Raw is War results, 1998. W: Wrestling Information Archive [on-line]. [dostęp 2007-04-16].
  66. ↑ Val Venis' first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  67. ↑ Miscellaneous 1990s PPV results. W: Wrestling Supercards and Tournaments [on-line]. [dostęp 2007-04-16].
  68. ↑ Road Dogg's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  69. ↑ Goldust's third reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  70. ↑ The Godfather's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  71. ↑ Jeff Jarrett's fourth reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  72. ↑ Edge's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  73. ↑ Jeff Jarrett's fifth reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  74. ↑ D'Lo Brown's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  75. ↑ Jeff Jarrett's sixth reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  76. ↑ Chyna's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  77. ↑ No Mercy official results. WWE. [dostęp 2007-04-16].
  78. ↑ Chris Jericho's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  79. ↑ a b Chris Jericho's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  80. ↑ Kurt Angle's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  81. ↑ Chris Benoit's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2016-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2001-01-22)].
  82. ↑ Chris Jericho's third reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  83. ↑ Chris Benoit's second reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2016-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-17)].
  84. ↑ Rikishi's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  85. ↑ Val Venis' second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  86. ↑ Chyna's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  87. ↑ Eddie Guerrero's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  88. ↑ Billy Gunn's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  89. ↑ Chris Benoit's third reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2016-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-28)].
  90. ↑ Chris Jericho's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  91. ↑ Triple H’s third reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  92. ↑ Jeff Hardy's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  93. ↑ Triple H’s fourth reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  94. ↑ Kane's first reign. WWE.com. [dostęp 2007-04-16].
  95. ↑ Judgment Day official results. WWE.com. [dostęp 2007-04-16].
  96. ↑ Albert's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  97. ↑ Lance Storm's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  98. ↑ Edge's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  99. ↑ Christian's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  100. ↑ Edge's third reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  101. ↑ Test's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  102. ↑ Edge's fourth reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  103. ↑ William Regal's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  104. ↑ Rob Van Dam's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  105. ↑ Eddie's reign WWE. W: CompleteWWE.com [on-line]. [dostęp 2007-08-04].
  106. ↑ Eddie Guerrero's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  107. ↑ Rob Van Dam's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  108. ↑ Chris Benoit's fourth reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2016-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-03)].
  109. ↑ a b Michael McAvennie, WWE The Yearbook: 2003 Edition, Pocket Books, 2003.
  110. ↑ Rob Van Dam's third reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  111. ↑ Chris Jericho's fifth reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  112. ↑ Kane's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  113. ↑ a b Triple H’s fifth reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  114. ↑ Christian's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  115. ↑ Booker T's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  116. ↑ Christian's third reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  117. ↑ Rob Van Dam's fourth reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  118. ↑ Chris Jericho's sixth reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  119. ↑ Rob Van Dam's fifth reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  120. ↑ Randy Orton's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  121. ↑ a b Edge's fifth reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  122. ↑ Chris Jericho's seventh reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  123. ↑ Shelton Benjamin's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  124. ↑ Carlito's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  125. ↑ Ric Flair's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  126. ↑ Shelton Benjamin's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  127. ↑ Rob Van Dam's sixth reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  128. ↑ Shelton Benjamin's third reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  129. ↑ Johnny Nitro's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  130. ↑ Jeff Hardy's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  131. ↑ Johnny Nitro's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  132. ↑ Jeff Hardy's third reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  133. ↑ Umaga's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  134. ↑ Santino Marella's first reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  135. ↑ Umaga's second reign. WWE. [dostęp 2016-04-27].
  136. ↑ Jeff Hardy's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-09-03].
  137. ↑ Chris Jericho's eighth reign. WWE. [dostęp 2008-03-11].
  138. ↑ Kofi Kingston's first reign. WWE. [dostęp 2008-06-29].
  139. ↑ Santino Marella's second reign. WWE. [dostęp 2008-08-18].
  140. ↑ William Regal's second reign. WWE. [dostęp 2008-12-26].
  141. ↑ CM Punk's first reign. WWE. [dostęp 2009-01-19].
  142. ↑ JBL's first reign. WWE. [dostęp 2009-03-09].
  143. ↑ Mysterio's first reign. WWE. [dostęp 2009-04-15].
  144. ↑ Chris Jericho's ninth reign. WWE. [dostęp 2009-06-07].
  145. ↑ Rey Mysterio's second reign. WWE. [dostęp 2009-06-28].
  146. ↑ John Morrison's third reign. WWE. [dostęp 2009-09-04].
  147. ↑ Drew McIntyre's first reign. WWE. [dostęp 2009-12-14].
  148. ↑ Kofi Kingston's second reign. WWE. [dostęp 2010-09-20].
  149. ↑ Dolph Ziggler's first reign. WWE. [dostęp 2010-09-20].
  150. ↑ Kofi Kingston's third reign. WWE. [dostęp 2011-03-14].
  151. ↑ Benjamin Tucker: WWE News: Smackdown spoilers 3/25 - Quick Smackdown results for Friday's show including a significant development. Pro Wrestling Torch, 2011-03-22. [dostęp 2011-03-23].
  152. ↑ Ezekiel Jackson's first reign. WWE. [dostęp 2011-06-20].
  153. ↑ Cody Rhodes's first reign. WWE. [dostęp 2011-08-12].
  154. ↑ Big Show's first reign. WWE. [dostęp 2012-04-01].
  155. ↑ Michael Burdick: Intercontinental Champion Big Show vs. Cody Rhodes. WWE, 2012-04-23.
  156. ↑ Alex Giannini: Christian def. Intercontinental Champion Cody Rhodes. W: WWE [on-line]. 2012-05-20. [dostęp 2012-05-21].
  157. ↑ The Miz's first reign. WWE. [dostęp 2012-07-23].
  158. ↑ Kofi Kingston's fourth reign. WWE. [dostęp 2013-01-09].
  159. ↑ Wade Barrett's second reign. WWE. [dostęp 2013-01-09].
  160. ↑ The Miz's second reign. WWE. [dostęp 2013-04-08].
  161. ↑ Wade Barrett's third reign. WWE. [dostęp 2013-04-07].
  162. ↑ Curtis Axel's first reign. WWE. [dostęp 2013-07-04].
  163. ↑ Big E Langston's first reign. WWE. [dostęp 2013-11-18].
  164. ↑ Bad News Barrett's fourth reign. WWE. [dostęp 2014-05-29].
  165. ↑ Adam Martin: Bad News Barrett update, Intercontinental title vacated. WrestleView, 2014-06-30. [dostęp 2014-08-03].
  166. ↑ The Miz's third reign. WWE. [dostęp 2014-07-20].
  167. ↑ Dolph Ziggler's second reign. WWE. [dostęp 2014-08-17].
  168. ↑ The Miz's fourth reign. WWE. [dostęp 2014-09-21].
  169. ↑ Dolph Ziggler's third reign. WWE. [dostęp 2014-09-22].
  170. ↑ James Caldwell: Caldwell's WWE Raw results 11/17: Complete „virtual-time” coverage of live Raw - final Survivor Series hype, main event Contract Signing, new IC champion, more. W: Pro Wrestling Torch [on-line]. 2014-11-17. [dostęp 2014-11-18].
  171. ↑ Dolph Ziggler's fourth reign. WWE. [dostęp 2014-12-14].
  172. ↑ Bad News Barrett's fifth reign. WWE. [dostęp 2015-01-05].
  173. ↑ Daniel Bryan's first reign. WWE. [dostęp 2015-03-29].
  174. ↑ Anthony Benigno: Daniel Bryan relinquished the Intercontinental Championship. WWE, 2015-05-11. [dostęp 2015-05-12].
  175. ↑ Ryback's first reign. WWE. [dostęp 2015-05-31].
  176. ↑ Kevin Owens' first reign. WWE. [dostęp 2015-09-20].
  177. ↑ Dean Ambrose's first reign. WWE. [dostęp 2015-12-13].
  178. ↑ Kevin Owens' second reign. WWE. [dostęp 2016-02-15].
  179. ↑ Zack Ryder def. Kevin Owens, Sami Zayn, Dolph Ziggler, Stardust, The Miz and Sin Cara to become the new Intercontinental Champion. [dostęp 2016-04-04].
  180. ↑ James Caldwell: 4/4 WWE Raw Results – CALDWELL’S Complete Report on post-WM32. Pro Wrestling Torch. [dostęp 2016-04-04].
  181. ↑ Dolph Ziggler def. Intercontinental Champion The Miz (Title vs. Career Match). [dostęp 2016-10-11].
  182. ↑ SmackDown Live: Nov. 15, 2016. wwe.com. [dostęp 2016-11-15].
  183. ↑ Greg Parks: 1/3 WWE Smackdown LIVE – Parks’s Ongoing, Real-Time Report, including Miz vs. Ambrose for the I.C. Title (ang.).
  184. ↑ Jason Powell: 6/4 Powell’s WWE Extreme Rules Live Review: Finn Balor vs. Samoa Joe vs. Bray Wyatt vs. Roman Reigns vs. Seth Rollins in a five-way to become No. 1 contender to the WWE Universal Championship, The Hardys vs. Sheamus and Cesaro in a cage match for the Raw Tag Titles. W: Pro Wreslting Dot Net [on-line]. [dostęp June 4, 2017].
  185. ↑ Jason Powell: 11/20 Powell’s WWE Raw Live TV Review: Former champion returns and brings friends, Survivor Series fallout, Samoa Joe vs. Finn Balor. W: Pro Wreslting Dot Net [on-line]. [dostęp November 20, 2017].
  186. ↑ Jason Powell: 1/22 WWE Raw Live TV Review: 25th Anniversary edition featuring Steve Austin, Undertaker, Chris Jericho, Trish Stratus, and other legends, two venues, Roman Reigns vs. The Miz for the Intercontinental Title, Royal Rumble go-home show. W: Pro Wreslting Dot Net [on-line]. [dostęp January 22, 2018].
  187. ↑ Full WrestleMania 34 results, WWE [dostęp 2020-11-10] (ang.).
  188. ↑ Raw results, June 18, 2018: Finn Bàlor teams with “Mr. Monster in the Bank” against common foes in raucous main event, WWE [dostęp 2020-11-10] (ang.).
  189. ↑ WWE SummerSlam 2018 results, WWE [dostęp 2020-11-10] (ang.).
  190. ↑ Full WWE TLC 2018 results, WWE [dostęp 2020-11-10] (ang.).
  191. ↑ WWE Raw results, Jan. 14, 2019: Finn Bálor soars into Universal Title Match against Brock Lesnar at WWE Royal Rumble, WWE [dostęp 2020-11-10] (ang.).
  192. ↑ Shows, WWE [dostęp 2020-11-10] (ang.).
  193. ↑ Raw results for March 11, 2019: McIntyre makes WrestleMania statement by dismantling Ambrose in Falls Count Anywhere main event, WWE [dostęp 2020-11-10] (ang.).
  194. ↑ Full WrestleMania 35 results, WWE [dostęp 2020-11-10] (ang.).
  195. ↑ WWE Extreme Rules 2019 results, WWE [dostęp 2020-11-10] (ang.).
  196. ↑ WWE Super SmackDown results, Jan. 31, 2020: King Corbin literally eats it in the main event of Super SmackDown, WWE [dostęp 2020-11-10] (ang.).
  197. ↑ WWE Elimination Chamber 2020 results, WWE [dostęp 2020-11-10] (ang.).
  198. ↑ Srinthan Hampi, WWE Announces Sad News For Sami Zayn Fans, EssentiallySports, 13 maja 2020 [dostęp 2020-11-10] (ang.).
  199. ↑ Friday Night SmackDown results, June 12, 2020: AJ Styles outlasts Daniel Bryan in epic Intercontinental Championship battle, WWE [dostęp 2020-11-10] (ang.).
  200. ↑ Friday Night SmackDown results, August 21, 2020: “The Fiend” Bray Wyatt rises from the ashes ahead of SummerSlam, WWE [dostęp 2020-11-10] (ang.).
  201. ↑ WWE Clash of Champions results: Sept. 27, 2020, WWE [dostęp 2020-11-10] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lista_posiadaczy_WWE_Intercontinental_Championship&oldid=62483336”