Litsea monopetala

*Litsea monopetala*
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	magnoliopodobne
Rząd	wawrzynowce
Rodzina	wawrzynowate
Rodzaj	Litsea
Gatunek	Litsea monopetala
	Nazwa systematyczna
	Litsea monopetala (Roxb.) Pers.; Syn. Pl. 2: 4 1806
Synonimy
	Litsea polyantha Juss.; Tetranthera macrophylla Roxb.; Tetranthera monopetala Roxb.; Tetranthera villosa Bojer (nom. inval.); Tomex monopetala (Roxb.) Hoffmanns.;
	Litsea polyantha Juss.; Tetranthera macrophylla Roxb.; Tetranthera monopetala Roxb.; Tetranthera villosa Bojer (nom. inval.); Tomex monopetala (Roxb.) Hoffmanns.;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Litsea monopetala H.W.Li – gatunek rośliny z rodziny wawrzynowatych (Lauraceae Juss.). Występuje naturalnie w Pakistanie, Indiach, na Sri Lance, w Nepalu, Mjanmie, Tajlandii, Wietnamie oraz południowych Chinach (w prowincji Guangdong, południowej części Junnanu, południowo-zachodniej części Kuejczou oraz w regionie autonomicznym Kuangsi). Ponadto został naturalizowany na Maskarenach^[5]^[6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Zimozielone drzewo dorastające do 18 m wysokości. Gałęzie są silnie owłosione^[6].
Liście: Naprzemianległe. Mają kształt od owalnego do podłużnie owalnego. Mierzą 8–20 cm długości oraz 4–12 cm szerokości. Są owłosione od spodu. Nasada liścia jest ostrokątna. Blaszka liściowa jest o tępym wierzchołku. Ogonek liściowy jest owłosiony i dorasta do 10–30 mm długości^[6].
Kwiaty: Są niepozorne, jednopłciowe, zebrane po 4–6 w baldachy, rozwijają się w kątach pędów. Okwiat jest zbudowany z 5–6 listków o lancetowatym kształcie i białożółtawej barwie. Kwiaty męskie mają 9 owłosionych pręcików^[6].
Owoce: Mają podłużnie jajowaty kształt, osiągają 7 mm długości i 5 mm szerokości^[6].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Roślina dwupienna. Rośnie w widnych lasach oraz zaroślach. Występuje na wysokości do 1500 m n.p.m. Kwitnie od listopada do czerwca, natomiast owoce dojrzewają od czerwca do lipca^[6].

Kwiatami i owocami tego gatunku żywi się aleksandretta obrożna^[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-01] (ang.).
↑ ^a ^b Litsea monopetala (Roxb.) Pers.. The Plant List. [dostęp 2016-06-06]. (ang.).
↑ Litsea monopetala, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Discover Life: Point Map of Litsea monopetala. Encyclopedia of Life. [dostęp 2016-06-06]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Litsea monopetala. Plantes & botanique. [dostęp 2016-06-06]. (fr.).
↑ Mike Perrin: Parrots of Africa, Madagascar and the Mascarene Islands: Biology, Ecology and Conservation. Wits University Press, 2013, s. 341–345. ISBN 978-1-86814-552-2.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-01] (ang.).

[tpl-3] Litsea monopetala (Roxb.) Pers.. The Plant List. [dostęp 2016-06-06]. (ang.).

[iucn-4] Litsea monopetala, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[eol-5] Discover Life: Point Map of Litsea monopetala. Encyclopedia of Life. [dostęp 2016-06-06]. (ang.).

[peb-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Litsea monopetala. Plantes & botanique. [dostęp 2016-06-06]. (fr.).

[7] Mike Perrin: Parrots of Africa, Madagascar and the Mascarene Islands: Biology, Ecology and Conservation. Wits University Press, 2013, s. 341–345. ISBN 978-1-86814-552-2.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]