Ljubomir Simović

Ljubomir Simović

Ljubomir Simović w 2017
Data i miejsce urodzenia	2 grudnia 1935 Užice
Data i miejsce śmierci	17 kwietnia 2025 Belgrad
Zawód, zajęcie	poeta, dramaturg
Narodowość	serbska

Ljubomir Simović (ur. 2 grudnia 1935 w Užicach, zm. 17 kwietnia 2025 w Belgradzie) – serbski poeta i dramaturg.

Życiorys

W Užicach ukończył szkołę podstawową oraz średnią, a następnie studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu w Belgradzie (Katedra Historii Literatury Jugosłowiańskiej i Języka Serbsko-Chorwackiego). W trakcie studiów był redaktorem naczelnym studenckiego magazynu literackiego „Vidici”. Większość życia zawodowego związał potem z działem kulturalnym Radia Belgrad. 15 grudnia 1988 został wybrany członkiem korespondentem, a 27 października 1994 członkiem zwyczajnym Serbskiej Akademii Nauk i Sztuk. W 2023 był jednym z głównych założycieli inicjatywy Pro Glas, która sprzeciwia się rządom Aleksandra Vučića. Mieszkał w Belgradzie.

Dzieła

Tomiki poezji:

• Slovenske elegije (1958),
• Veseli grobovi (1961),
• Poslednja zemlja (1964),
• Šlemovi (1967),
• Uoči trećih petlova (1972),
• Subota (1976),
• Vidik na dve vode (1980),
• Um za morem (1982),
• Deset obraćanja Bogorodici Trojeručici hilandarskoj (1983),
• Istočnice (1983),
• Gornji grad (1990, dwa wydania),
• Igla i konac (1992),
• Ljuska od jajeta (1998).

Jego wiersze publikowano ponadto w zbiorach:

• Izabrane pesme (1980),
• Hleb i sol (1985, 1987),
• Istočnice i druge pesme (1994),
• Učenje u mraku (1995).

Sztuki teatralne:

• Hasanaginica,
• Čudo u Šarganu,
• Putujuće pozorište Šopalović (pol. Wędrowny teatr Šopalovica),
• Boj na Kosovu.

Sztuki te były wystawiane na scenach serbskich i poza granicami kraju (w Polsce, Czechach, Słowacji, Francji, Szwajcarii, Kanadzie, Belgii i Maroku). Był twórcą słów do pieśni patriotycznej Himna kosovskih junaka.