Lodowiec Scotta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lodowiec Scotta
Scott Glacier
Ilustracja
Lodowiec Scotta na mapie United States Antarctic Resource Center (1966)
Terytorium

 Antarktyka

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, w centrum znajduje się punkt z opisem „Lodowiec Scotta”
Ziemia85°45′S 153°00′E/-85,750000 153,000000

Lodowiec Scotta (ang. Scott Glacier)[1]lodowiec w Górach Transantarktycznych w Antarktydzie Wschodniej.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwany na cześć badacza Antarktydy Roberta Falcona Scotta (1868–1912), kierownika Brytyjskiej Narodowej Ekspedycji Antarktycznej w latach 1901–1904 oraz wyprawy na biegun południowyBrytyjskiej Ekspedycji Antarktycznej w latach 1910–1913[2].

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Lodowiec Scotta w Górach Transantarktycznych w Antarktydzie Wschodniej. Spływa z Płaskowyżu Polarnego w pobliżu D'Angelo Bluff i Mount Howe ku północy do Lodowca Szelfowego Rossa pokrywającego południowe Morze Rossa[2]. Przepływa między Nilsen Plateau a Watson Escarpment i uchodzi do Lodowca Szelfowego Rossa na zachód od Tapley Mountains[2]. Mierzy około 193 km długości[2]. Jego dwoma głównymi lodowcami dopływowymiBartlett Glacier i Albanus Glacier[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Lodowiec Scotta został odkryty w grudniu 1929 roku przez geologów pod przewodnictwem Laurence’a McKinley’a Goulda (1896–1995) podczas pierwszej ekspedycji antarktycznej Richarda Byrda (1888–1957) w latach 1929–1930[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]