London Overground
London Overground (LO) – sieć lokalnych połączeń kolejowych na terenie Wielkiego Londynu, zaliczanych do systemu londyńskiej komunikacji miejskiej. Powstała w wyniku przejęcia przez Transport for London, skrzydło administracji samorządowej odpowiedzialne za transport publiczny, linii kolejowych eksploatowanych dotychczas przez prywatną firmę Silverlink Metro, której koncesja na ich wykorzystywanie wygasła. Pierwszym dniem działalności London Overground był 11 listopada 2007. Z czasem jego sieć rozrosła się o kolejne połączenia. Obecnie LO obsługuje sześć linii kolejowych i 83 stacje.
Nazwa i identyfikacja wizualna sieci wyraźnie nawiązuje do londyńskiego metra (London Underground). Jedyną różnicą jest użycie koloru pomarańczowego tam, podczas gdy metro posługuje się czerwonym. Ideą powstania sieci jest stworzenie naziemnego, podmiejskiego przedłużenia dla metra, podobnie jak ma to już miejsce w wielu innych metropoliach. Ma więc to być londyński odpowiednik np. paryskiego RER.
Na zlecenie Transport for London, bieżącą działalnością operacyjną sieci London Overground zarządza prywatna firma London Overground Rail Operations (LORL), w której po 50% udziałów posiadają pochodząca z Hongkongu firma MTR Corporation oraz niemiecki koncern kolejowy Deutsche Bahn (za pośrednictwem swojej spółki DB Regio). Umowa w tej sprawie zaczęła obowiązywać w 2007 roku i jest ważna do 2014, z opcją przedłużenia o kolejne dwa lata.
Tabor[edytuj | edytuj kod]
London Overground korzysta obecnie z następujących typów pociągów (wszystkie to elektryczne zespoły trakcyjne):
- British Rail Class 172 (8 zestawów)
- British Rail Class 378 (57 zestawy)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Transport for London: London Overground [dostęp 24.04.2010]
