Lotnictwo bombowe
Lotnictwo bombowe - rodzaj lotnictwa wojskowego, stanowiący główną lotniczą siłę uderzeniową. Przeznaczone do niszczenia z powietrza obiektów naziemnych i morskich bombami i rakietami. Zadania wykonuje samodzielnie oraz we współdziałaniu z innymi rodzajami lotnictwa, jednostkami rakietowymi i ogólnowojskowymi związkami taktycznymi i operacyjnymi[1]
Ze względu na charakter wykonywanych zadań dzieli się na taktyczne i dalekiego zasięgu[2]. Taktyczne lotnictwo bombowe współdziała z wojskami frontu, a dalekiego zasięgu przeznaczone jest do zwalczania obiektów o znaczeniu strategicznym, położonych na głębokim zapleczu nieprzyjaciela. Zorganizowane jest w dywizje, brygady, korpusy, a niekiedy armie.
Głównym zadaniem lotnictwa bombowego jest[2]:
- niszczenie i obezwładnienie nieprzyjaciela
- zwalczanie ośrodków broni jądrowej i wyrzutni pocisków rakietowych
- niszczenie lotnictwa nieprzyjaciela na lotniskach
- zwalczanie i niszczenie jego ośrodków gospodarczych i politycznych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jacek Solarz: Doktryny militarne XX wieku. s. 508.
- ↑ a b Laprus (red.) 1979 ↓, s. 194.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
- Jacek Solarz: Doktryny militarne XX wieku. Kraków: Avalon, 2009. ISBN 978-83-60448-78-6.