Lotniskowce typu Lexington
USS „Lexington” (CV-2) i USS „Saratoga” (CV-3) | |
Kraj budowy | |
---|---|
Użytkownicy | |
Stocznia | |
Zbudowane okręty |
2 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
36 000 ts |
Długość |
270,7 m |
Szerokość |
32,31 m |
Zanurzenie |
7,39 m |
Napęd |
turboelektryczny, 184 000 shp |
Prędkość |
33,25 węzła |
Zasięg |
9500 Mm przy 15 w. |
Lotniskowce typu Lexington – typ amerykańskich lotniskowców z okresu II wojny światowej, zbudowanych na bazie kadłubów krążowników liniowych typu Lexington w latach 20. Wprowadzono do służby 2 okręty tego typu: „Lexington” (CV-2) i „Saratoga” (CV-3). Były to pierwsze duże lotniskowce US Navy.
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Okręty te były oryginalnie budowane jako krążowniki liniowe typu Lexington, jednakże z uwagi na fakt że Traktat Waszyngtoński z roku 1922 uniemożliwiał ich ukończenie, a jednocześnie zezwalał Stanom Zjednoczonym na przebudowę, dwa z nich przerobiono na bardzo duże lotniskowce. Duży hangar o długości 134 metrów i szerokości ponad 20 metrów, został zbudowany na szczycie oryginalnego kadłuba, od góry zaś zwieńczony był pełnowymiarowym pokładem startowym.
Okręty te miały napęd turboelektryczny: ich turbiny parowe napędzały generatory, które wytwarzały prąd, a ten był następnie kierowany do silników elektrycznych, które napędzały śruby okrętów.