Loudon Wainwright III
Imię i nazwisko |
Loudon Snowden Wainwright III |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
5 września 1946 |
Pochodzenie |
Bedford, Stany Zjednoczone |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
muzyk, aktor, komik |
Aktywność |
1967– |
Wydawnictwo |
Atlantic, Columbia, Legacy, Arista, Radar, Rounder, Charisma, Demon, Verve, Rykodisc, Sanctuary Records, Concord |
Powiązania |
Kate & Anna McGarrigle, Richard Thompson, Spinal Tap, The Roches, Rufus Wainwright, Martha Wainwright, Lucy Wainwright Roche, Joe Henry |
Strona internetowa |
Loudon Snowden Wainwright III (ur. 5 września 1946[1] w Chapel Hill) – amerykański autor piosenek, wokalista folkowy, aktor i komik. Jest ojcem muzyków, Rufusa Wainwrighta, Marthy Wainwright i Lucy Wainwright Roche. Jego żoną była piosenkarka folkowa Kate McGarrigle[2].
Wainwright rozpoczął w karierę latach 70. Jego piosenki mają charakter humorystyczny, ale i jednocześnie szczery[3].
Dzięki charakterystycznemu, wysokiemu głosowi i jego ekspresji wokalnej, które wypełniły jego debiutancki, eponimiczny album studyjny, Loudon Wainwright III (1970), odniósł sukces. Podobny charakter miały jego kilka kolejnych płyt[4]. Muzyk doceniany jest za refleksyjne i nieraz dowcipne piosenki, m.in.: „School Days”, „Central Square Song”, „Black Uncle Remus”, „Uptown” i „Glad to See You’ve Got Religion”[5].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wainwright urodził się w 1946 roku w Chapel Hill w Karolinie Północnej jako syn dziennikarza amerykańskiego czasopisma „Life”. Wychowywał się w mieście Bedford, w hrabstwie Westchester, na północ od Nowego Jorku. Od początku lat 60. muzykował w college’u i klubach folkowych. Jako początkujący piosenkarz i autor tekstów niektórzy okrzyknęli go nowym Bobem Dylanem[5]. W 1967 roku trafił do San Francisco[6]. Do aktywniejszej działalności muzycznej zachęcony został przez znajomego piosenkarza, George’a Gerdesa. W międzyczasie, za posiadanie marihuany, Wainwright trafił do więzienia w Oklahomie. Po wyjściu zza krat podpisał umowę z wytwórnią muzyczną Atlantic Records[4][5].
Do 2020 roku Wainwright wydał 26 albumów studyjnych[3].
Albumy
[edytuj | edytuj kod]Studyjne
[edytuj | edytuj kod]Źródło:[3]
- 1970: Loudon Wainwright III
- 1971: Album II
- 1972: Album III
- 1973: Attempted Mustache
- 1975: Unrequited
- 1976: T Shirt
- 1978: Final Exam
- 1983: Fame and Wealth
- 1985: I’m Alright
- 1986: More Love Songs
- 1989: Therapy
- 1992: History
- 1995: Grown Man
- 1997: Little Ship
- 1999: Social Studies
- 2001: Last Man on Earth
- 2005: Here Come the Choppers
- 2007: Strange Weirdos
- 2008: Recovery
- 2009: High Wide & Handsome: The Charlie Poole Project
- 2010: 10 Songs for the New Depression
- 2012: Older Than My Old Man Now
- 2014: Haven’t Got the Blues (Yet)
Koncertowe[edytuj | edytuj kod]Źródło:[4]
|
Kompilacyjne[edytuj | edytuj kod]Źródło:[4]
|
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]Źródło:[9]
- 1974–1975: M*A*S*H (TV) – kapitan Calvin Spalding, śpiewający chirurg
- 1989: Szalony Megs – Ferretti
- 2000: 28 dni – gitarzysta
- 2001: Studenciaki (TV) – Hal Karp
- 2003: Duża ryba – Beamen
- 2004: Aviator – muzyk w Cocoanut Grove
- 2005: 40-letni prawiczek – ksiądz
- 2005: Elizabethtown – wujek Dale
- 2006: Radosne Purim – nominowany, Ben Connelly
- 2007: Wpadka – dr Howard
- 2009: Załoga G (animowany) – dziadek Goodman
- 2009: Parks and Recreation (TV) – Barry (odc. 1)
- 2012: Impersonalni (TV) – pan Frey
- 2012: Sleepwalk with Me – wujek Max
- 2018: Mozaika – Casey Delacroix / Dennis Klein
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Songs written by Loudon Wainwright III | SecondHandSongs. secondhandsongs.com. [dostęp 2020-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-29)]. (ang.).
- ↑ Terry Gross: Loudon Wainwright III Opens Up About The 'Exes & Excess' That Inform His Music | NPR.org. npr.org, 2017-09-06. [dostęp 2020-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-29)]. (ang.).
- ↑ a b c Loudon Wainwright III | Album Discography. allmusic.com. [dostęp 2020-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-29)]. (ang.).
- ↑ a b c d Colin Larkin: The Encyclopedia of Popular Music. Omnibus Press, 2011, s. 2003–2005. ISBN 978-0-85712-595-8.
- ↑ a b c aada: Loudon Wainwright III biography – The Great Rock Bible. thegreatrockbible.com, 2019-06. [dostęp 2020-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-29)]. (ang.).
- ↑ Grace Lichtenstein: They Won’t Boo Loudon Any Longer. nytimes.com, 1974-02-03. [dostęp 2020-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-29)]. (ang.).
- ↑ Huw Thomas: BBC Radio 2 Folk Awards: Cat Stevens, Loudon Wainwright honours. bbc.co.uk, 2015-04-22. [dostęp 2020-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-29)]. (ang.).
- ↑ David Browne: Review: Loudon Wainwright III Delivers a Warts and All Autobiography on ‘Years in the Making’. rollingstone.com, 2018-09-17. [dostęp 2020-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-18)]. (ang.).
- ↑ Loudon Wainwright III. filmweb.pl. [dostęp 2020-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-29)].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- oficjalna strona (ang.)
- Loudon Wainwright III w bazie Filmweb
- Loudon Wainwright III w bazie IMDb (ang.)