Louis Dupetit-Thouars (1920)
.jpg) „Louis Dupetit-Thouars” wpływa do portu w Tulonie | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
kwiecień 1917 |
| Wodowanie |
12 maja 1920 |
Zamówiony dla  Forțele Navale Române
| |
 Marine nationale
| |
| Wejście do służby |
1921 |
| Wycofanie ze służby |
9 listopada 1928 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
52,4 m |
| Szerokość |
4,7 m |
| Zanurzenie |
2,7 m |
| Rodzaj kadłuba |
dwukadłubowy |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 1020 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 400 KM 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
powierzchnia: 1850 Mm przy 10 w. |
| Uzbrojenie | |
| 6 torped; 1 działo kal. 47 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe |
4 × 450 mm |
| Załoga |
25 |
Louis Dupetit-Thouars (SC7) – francuski okręt podwodny z okresu międzywojennego, trzecia jednostka typu O’Byrne. Pierwotnie została zamówiona przez Rumuńską Marynarkę Wojenną, jednak została podczas budowy zarekwirowana przez rząd Francji. Okręt został zwodowany 12 maja 1920 roku w stoczni Schneidera w Chalon-sur-Saône, a do służby w Marine nationale wszedł w 1921 roku. Jednostka służyła na Morzu Śródziemnym, a z listy floty została skreślona w listopadzie 1928 roku.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Okręt zamówiony został przed wybuchem I wojny światowej przez Rumuńską Marynarkę Wojenną[1][2]. Jednostkę zaprojektował inż. Maxime Laubeuf[1][3]. W 1917 roku okręt został zarekwirowany przez rząd francuski i ukończony z powiększonym kioskiem oraz mostkiem[3].
„Louis Dupetit-Thouars” zbudowany został w stoczni Schneidera w Chalon-sur-Saône[1][4][a]. Stępkę okrętu położono w kwietniu 1917 roku[2][5], został zwodowany 12 maja 1920 roku[3], a do służby w Marine nationale przyjęto go w 1921 roku[2][5]. Otrzymał nazwę na cześć francuskiego dowódcy okrętu podwodnego „Joule” Louisa Auberta du Petit-Thouarsa, który 1 maja 1915 roku na Morzu Marmara zginął po wejściu okrętu na turecką minę[6]. Jednostka otrzymała numer burtowy SC7[1].
Dane taktyczno–techniczne[edytuj | edytuj kod]
„Louis Dupetit-Thouars” był średniej wielkości okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej[1][5]. Długość całkowita wynosiła 52,4 metra, szerokość 4,7 metra i zanurzenie 2,7 metra[1][2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 342 tony, a w zanurzeniu 513 ton[1][7]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa czterosuwowe silniki wysokoprężne Schneider-Carels o łącznej mocy 1020 koni mechanicznych (KM)[1][3]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne Schneider o łącznej mocy 400 KM[1][3]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 14 węzłów na powierzchni i 8 węzłów w zanurzeniu[1][3]. Zasięg wynosił 1850 Mm przy prędkości 10 węzłów (lub 875 Mm przy 12 węzłach) w położeniu nawodnym oraz 55 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą[1][2].
Okręt wyposażony był w cztery dziobowe wyrzutnie torped kalibru 450 mm, z łącznym zapasem 6 torped[3][b]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło działo pokładowe kal. 47 mm L/50 M1902[3][5].
Załoga okrętu składała się z 2 oficerów oraz 23 podoficerów i marynarzy[2].
Służba[edytuj | edytuj kod]
„Louis Dupetit-Thouars” cały okres swojej służby spędził na Morzu Śródziemnym[3]. Jednostkę skreślono z listy floty 9 listopada 1928 roku[1][3].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 212.
- ↑ a b c d e f Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 162.
- ↑ a b c d e f g h i j k Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 89.
- ↑ John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 198.
- ↑ Andrzej Perepeczko: Od Napoleona do de Gaulle’a. Flota francuska w latach 1789-1942. Oświęcim: 2014, s. 184.
- ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 537.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: O`BYRNE submarines (1921). Navypedia. [dostęp 2017-03-03]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
- John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
- Andrzej Perepeczko: Od Napoleona do de Gaulle’a. Flota francuska w latach 1789-1942. Oświęcim: Napoleon V, 2014. ISBN 978-83-7889-372-1.
