
Lubieszewo (powiat drawski)
Artykuł |
53°27′30″N 15°56′44″E |
---|---|
- błąd |
38 m |
WD |
53°27'29"N, 15°56'46"E, 53°27'27.00"N, 15°56'40.70"E |
- błąd |
38 m |
Odległość |
51 m |
wieś | |
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
104 m n.p.m. |
Liczba ludności (2011) |
278[1] |
Strefa numeracyjna |
94 |
Kod pocztowy |
78-520[2] |
Tablice rejestracyjne |
ZDR |
SIMC |
0314342 |
Położenie na mapie gminy Złocieniec ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu drawskiego ![]() | |
![]() |
Lubieszewo (niem. Güntershagen) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Złocieniec.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Lubieszewo, po jej zniesieniu w gromadzie Złocieniec. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 278 mieszkańców.
W skład sołectwa wchodzą osady:
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Wieś leży ok. 10 km na południe od Złocieńca, na północnym brzegu jeziora Lubie, nad rzeką Kamienną.
Historia[edytuj | edytuj kod]
- od VII do XII wieku mały gród strażniczy
- 1320 - książę Warcisław IV przekazał wieś wraz z jeziorem Lubie klasztorowi Augustianek w Pyrzycach
- wieś zmieniała niejednokrotnie właścicieli, między innymi należała do rodu Borków
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Zabytki chronione prawem:[3]
- barokowy kościół pw. św. Kazimierza z 1687, nr rej. 223 z dnia 15 stycznia 1960 r. Kościół filialny, rzymskokatolicki należący do parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Złocieńcu, dekanatu Drawsku Pomorskim, diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, metropolii szczecińsko-kamieńskiej. Zachowane częściowo barokowe wyposażenie wnętrza.
- park pałacowy z pierwszej poł. XIX wieku, nr rej. 1 158 z dnia 23 marca 1982 r., pozostałość po pałacu
Ponadto:
Ten artykuł od 2009-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
W okolicy liczne ruiny przedwojennych młynów wodnych i gospodarstw rolnych.
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Ten artykuł od 2009-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
W centrum wsi znajduje się sklep i czynna w sezonie letnim tawerna.
Do początku lat 90. XX wieku podstawowym miejscem pracy mieszkańców było znajdujące się we wsi Państwowe Gospodarstwo Rolne. Wraz z jego likwidacją duża część mieszkańców straciła pracę i do dziś pozostaje niezatrudniona. Zauważalnym miejscowym problemem jest odpływ młodych ludzi w poszukiwaniu pracy za granicą oraz kłusownictwo. Mimo tego, zauważalny jest również napływ nowych mieszkańców, którzy przenoszą się do Lubieszewa z powodu jego atrakcyjnego położenia.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Ten artykuł od 2009-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Przy ujściu rzeki Kamiennej do jeziora Lubie znajdują się stawy rybne z hodowlą pstrąga - przy stawach smażalnia. Jezioro obfituje w ryby - szczególnie w duże okazy szczupaka.
W przylegającej do wsi zatoce jeziora mieści się mała przystań jachtowa oraz duża piaszczysta plaża wiejska.
Wraz z rozwojem turystyki we wsi powstało również kilka gospodarstw agroturystycznych, ośrodków wypoczynkowych.
Przez wieś przebiegają dwa znakowane szlaki turystyczne:
Wokół jeziora Lubie o długości 50 km, trasa: Lubieszewo - Zatom - Karwice - Mielenko Drawskie - Gudowo - Linowno - Lubieszewo
Góra Lisica o długości 29 km, trasa: Lubieszewo - Stawno - Złocieniec - Darskowo - Rzęśnica - Kosobudy - Linowno - Lubieszewo
Okolica ma bardzo urozmaiconą formę terenu z wieloma polodowcowymi wzniesieniami cechującymi się dużymi różnicami wysokości względnej. W pobliskiej wsi - Starej Studnicy - funkcjonuje nawet wyciąg narciarski
Komunikacja[edytuj | edytuj kod]
Lubieszewo ma połączenia autobusowe z Drawskiem Pomorskim i Złocieńcem
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wieś Lubieszewo w liczbach. polskawliczbach.pl [dostęp 2020-07-05]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 671 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ „Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków”. Szczecin.
- ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 176, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482 .