Lubrzanka (dopływ Czarnej Nidy)
 Lubrzanka koło Mójczy | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Województwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 35,77 km |
| Powierzchnia zlewni |
253 km² |
| Ujście | |
| Recypient | Czarna Nida |
| Miejsce |
na północ od Marzysza |
| Wysokość |
235,3 m n.p.m.[1] |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Lubrzanka (Lubżanka[potrzebny przypis]) – rzeka, prawy dopływ Czarnej Nidy[2] o długości 35,77 km[3] i powierzchni dorzecza 253 km².
Źródła rzeki znajdują się na pograniczu miejscowości Siodła i Jaworze. Rzeka pomiędzy Radostową i południowo-wschodnim grzbietem Klonówki tworzy przełom. Przepływa przez Brzezinki, Mąchocice-Scholasteria, Mąchocice Kapitulne, Bęczków Leszczyny, Cedzynę. W pobliżu Marzysza uchodzi do Czarnej Nidy. Jej lewym dopływem jest Warkocz.
Na Lubrzance znajdują się cztery zbiorniki wodne:
- Niewielki zalew w Mójczy służący celom rekreacyjnym.
- Jezioro Cedzyńskie[4] – między gminą Masłów a gminą Górno w powiecie kieleckim o powierzchni lustra wody 56 ha utworzony w 1971 r. Stanowi początek niebieskiego szlaku turystycznego Wąchock - Cedzyna.
- Zalew w Ciekotach, niewielkie kąpielisko o ubogiej infrastrukturze towarzyszącej.
- Zbiornik retencyjny w Wilkowie oddany do użytku w 2005 r. Zalew ma w zamierzeniu służyć również turystyce.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lubrzanka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-05-12].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 144, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Lubrzanka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-05-12].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 32, ISBN 83-239-9607-5.