Lucas Di Grassi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lucas Di Grassi
Ilustracja
Lucas Di Grassi (2018)
Państwo

 Brazylia

Data i miejsce urodzenia

11 sierpnia 1984
São Paulo

Sukcesy

2002: Brazylijska Formuła Renault (wicemistrz)
2003: Południowoamerykańska Formuła 3 (wicemistrz)
2005: Formuła 3 Euro Series (3. miejsce)
2005: Grand Prix Makau (zwycięzca)
2007: GP2 (wicemistrz)
2014: 24h Le Mans (drugie miejsce)
2016/2017: Formuła E (mistrz)

Strona internetowa

Lucas Di Grassi (ur. 11 sierpnia 1984 w São Paulo) – brazylijski kierowca wyścigowy. Mistrz Formuły E.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Początki kariery[edytuj | edytuj kod]

Swoją karierę rozpoczął w 2002 roku w brazylijskiej edycji Formuły Renault, zajmując tam 2. miejsce. Rok później startował już w południowoamerykańskiej Formule 3 w zespole Avallone Motorsport. Także tam zajął drugie miejsce, wygrywając 3 z 12 wyścigów. W tym samym sezonie wystartował także w czterech wyścigach Formuły 3 Euro Series, nie odnosząc jednak tam sukcesów, zajmując w klasyfikacji końcowej 21. miejsce. Kolejny sezon to starty w kolejnej edycji F3, tym razem Brytyjskiej. W klasyfikacji generalnej zajął 8. miejsce, wygrywając 2 z 24 wyścigów. Sezon 2005 to kolejna próba sił w europejskim cyklu. Tym razem Brazylijczyk zajął 3. miejsce na koniec sezonu, jednakże z dużą stratą do dominującego duetu ASM Formule 3.

GP2[edytuj | edytuj kod]

Lucas Di Grassi w Campos Grand Prix w GP2

W roku 2006 zadebiutował w przedsionku Formuły 1GP2. Pierwszy sezon startów nie był jednak udany dla Brazylijczyka, który w klasyfikacji generalnej zajął odległą 17. lokatę. Zdecydowanie inaczej ułożył się drugi rok startów, kiedy to reprezentował już mistrzowski team ART Grand Prix. Zdobył wówczas tytuł wicemistrzowski, przegrywając nieznacznie walkę z Timo Glockiem. W roku 2008 Lucas dzielił starty w GP2 z obowiązkami kierowcy testowego Renault F1 i pomimo opuszczenia trzech pierwszych rund sezonu zdołał zająć 3. miejsce w mistrzostwach, ze stratą jednego punktu do drugiego miejsca w klasyfikacji generalnej. W sezonie 2009 reprezentował barwy hiszpańskiej ekipy Racing Engineering, a więc zespołu, w którym jeździł ubiegłoroczny triumfator - Giorgio Pantano. Mimo dużych nadziei rok ten nie należał do najlepszych i di Grassi ponownie musiał zadowolić się 3. pozycją w końcowej klasyfikacji. Głównym tego powodem była słabsza forma bolidu oraz wiele nie zawinionych kolizji.

Formuła 1[edytuj | edytuj kod]

Lucas Di Grassi podczas testów w Jerez

15 grudnia 2009 potwierdzona została umowa di Grassiego z zespołem Virgin Racing na starty w Formule 1 w Sezonie 2010. Lucas Di Grassi pierwsze kilometry za kółkiem bolidu VR-01 zrobił podczas drugiej tury testów zimowych. Zajmował ostatnie pozycje z czasami gorszymi o około 8 sekund od czasu najlepszego kierowcy. Bolid był awaryjny. W kwalifikacjach do inauguracyjnego Grand Prix Bahrajnu, di Grassi zajął 22 miejsce startowe, wyścig zakończył na pierwszym okrążeniu przez awarię układu hydraulicznego. W kwalifikacjach do Grand Prix Australii był ponownie 22 a wyścig ukończył na 26 okrążeniu ponownie przez awarię układu hydraulicznego. W kwalifikacjach do Grand Prix Malezji Lucas Di Grassi był ostatni. Ukończył wyścig na czternastym miejscu przez wyprzedzenie duetu z zespołu Hispania Racing F1 Team, Heikkiego Kovalainena oraz Jarno Trullego borykającemu się z problemami technicznymi. To osiągnięcie było wielkim zaskoczeniem ponieważ po Grand Prix Australii wyszło na jaw, że Nick Wirth skonstruował za mały zbiornik paliwa w bolidzie co powodowało nie dojeżdżanie do mety przez brak paliwa. W kwalifikacjach do Grand Prix Chin zakwalifikował się na 22 pozycję, wyścigu nie ukończył przez awarię sprzęgła. W kwalifikacjach do Grand Prix Hiszpanii ponownie zakwalifikował się na 22 pozycję, wyścig ukończył na 19 miejscu. W Grand Prix Monako di Grassi uzyskał jak dotychczas najlepszą pozycję w kwalifikacjach, którą udało mu się powtórzyć w Grand Prix Europy, było to 21 miejsce. Wyścigu nie ukończył przez problemy z kołem, którego nie dało się odkręcić podczas Pit Stopu. W Grand Prix Turcji oraz Grand Prix Kanady w kwalifikacjach uzyskał 23 miejsce a wyścigi ukończył na 19 pozycji. W Grand Prix Europy w wyścigu dojechał na 17 miejscu. W Kwalifikacjach do Grand Prix Wielkiej Brytanii był 22, lecz podczas wyścigu już na 9 okrążeniu wyeliminowała go usterka układu hydraulicznego. Do Grand Prix Niemiec startował z 23 pozycji, ale podczas niedzielnego wyścigu musiał wycofać się z walki na 50 okrążeniu z powodu awarii bolidu.

Po Formule 1[edytuj | edytuj kod]

Po roku przerwy, w 2012 roku di Grassi dołączył do stawki FIA World Endurance Championship w klasie LMP1, gdzie jego najważniejszym osiągnięciem jest druga pozycja w 24-godzinnym wyścigu Le Mans w 2014 roku. Poza tym Brazylijczyk startował również w City of Dreams Macau GT Cup, V8 Supercars, 24h Nürburgring, American Le Mans Series i Stock Car Brasil.

Formuła E[edytuj | edytuj kod]

Di Grassi podczas ePrix Berlinu 2017

W sezonie 2014/2015 di Grassi dołączył do stawki nowo powstałej Formuły E (do zespołu Audi Sport ABT[1], później zespół ten był znany jako ABT Schaeffler Audi Sport[2]). Po zaciętej walce o mistrzostwo ostatecznie zajął trzecią pozycję. W sezonach 2015/2016[2], 2016/2017[3], 2017/2018[4], 2018/2019[5], 2019/2020[6] i 2020/2021[7] pozostał w tej ekipie. W sezonie 2016/2017 wygrał klasyfikację kierowców (zdobył wtedy 181 punktów)[8].

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Formuła 1[edytuj | edytuj kod]

Sezon Zespół Samochód Pozycje startowe / w wyścigach
Silnik 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
2010 Bahrajn Australia Malezja Hiszpania Monako Turcja Kanada Unia Europejska Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Singapur Japonia Korea Południowa Brazylia
Wielka Brytania Virgin Racing Wielka Brytania Virgin
VR-01
22 22 24 22 22 21 23 23 21 22 24 22 22 21 20 21 22 21 22
Wielka Brytania Cosworth
CA 2010
989NU 989NU 14 989NU 19 989NU 19 19 17 989NU 989NU 18 17 20 15 992NW 989NU 990NS 18

GP2[edytuj | edytuj kod]

Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2006 Durango Hiszpania
VAL
Hiszpania
VAL
San Marino
SMR
San Marino
SMR
Niemcy
NÜR
Niemcy
NÜR
Hiszpania
ESP
Hiszpania
ESP
Monako
MON
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Francja
FRA
Francja
FRA
Niemcy
HOC
Niemcy
HOC
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Turcja
TUR
Turcja
TUR
Włochy
ITA
Włochy
ITA
8 17
17 16 NU NU 18 13 12 9 11 NU NW 7 6 NU NU 13 NU 5 9 10 14
2007 ART Grand Prix Bahrajn
BHR
Bahrajn
BHR
Hiszpania
ESP
Hiszpania
ESP
Monako
MON
Francja
FRA
Francja
FRA
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Niemcy
DEU
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Turcja
TUR
Turcja
TUR
Włochy
ITA
Włochy
ITA
Belgia
BEL
Belgia
BEL
Hiszpania
VAL
Hiszpania
VAL
77 2
5 NU 3 3 5 2 4 4 4 2 6 4 4 1 11 13 4 3 3 NU 13
2008 Campos Grand Prix Hiszpania
ESP
Hiszpania
ESP
Turcja
TUR
Turcja
TUR
Monako
MON
Monako
MON
Francja
FRA
Francja
FRA
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Niemcy
DEU
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Hiszpania
VAL
Hiszpania
VAL
Belgia
BEL
Belgia
BEL
Włochy
ITA
Włochy
ITA
63 3
2 4 2 2 5 NU 1 10 4 1 20 5 1 11
2009 Fat Burner Racing Engineering Hiszpania
ESP
Hiszpania
ESP
Monako
MON
Monako
MON
Turcja
TUR
Turcja
TUR
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Niemcy
DEU
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Hiszpania
VAL
Hiszpania
VAL
Belgia
BEL
Belgia
BEL
Włochy
ITA
Włochy
ITA
Portugalia
POR
Portugalia
POR
63 3
NU 10 4 4 8 1 2 19 7 NU 2 3 19 NU 3 NU 3 2 3 15

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Formula E - ABT Sportsline unveils Formula E driver line-up with Lucas Di Grassi & Daniel Abt [online], web.archive.org, 21 lutego 2014 [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-21].
  2. a b Formula E championship leader Lucas Di Grassi extends Abt deal [online], autosport.com [dostęp 2021-04-14] (ang.).
  3. Abt retains drivers for season three [online], FIA Formula E [dostęp 2021-04-14] (ang.).
  4. Audi unveils e-tron FE04 [online], FIA Formula E [dostęp 2021-04-14] (ang.).
  5. Di Grassi's Audi Formula E deal runs to 2020 [online], motorsport.com [dostęp 2021-04-14] (ang.).
  6. Audi utrzymuje skład w Formule E [online], pl.motorsport.com [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-25] (pol.).
  7. Di Grassi i Rast kierowcami Audi [online], pl.motorsport.com [dostęp 2021-04-14] (pol.).
  8. Driver Standings [online], FIA Formula E [dostęp 2021-04-14] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]