Przejdź do zawartości

Lucia Azzolina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lucia Azzolina
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 sierpnia 1982
Syrakuzy

Zawód, zajęcie

polityk, nauczycielka, prawniczka

Alma Mater

Uniwersytet w Katanii, Uniwersytet w Pawii

Stanowisko

minister edukacji (2020–2021)

Lucia Azzolina (ur. 25 sierpnia 1982 w Syrakuzach[1]) – włoska polityk, nauczycielka i prawniczka, działaczka Ruchu Pięciu Gwiazd, posłanka do Izby Deputowanych, w latach 2020–2021 minister edukacji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła Liceo Scientifico Statale „Leonardo Da Vinci” w Floridii, następnie w 2004 studia I stopnia z zakresu filozofii na Uniwersytecie w Katanii. Specjalizowała się później w zakresie historii filozofii, uzyskała też kwalifikacje nauczycielskie. W 2013 została absolwentką prawa na Uniwersytecie w Pawii[2]. Pracowała jako nauczycielka w szkołach średnich w miejscowościach La Spezia i Sarzana, wykładała w instytucie szkolnictwa wyższego w Bielli, praktykowała również jako prawniczka specjalizująca się w prawie oświatowym[2]. W 2018 objęła w jednej ze szkół stanowisko dyrektorskie. Była także działaczką związkową w ramach ANIEF, związku zawodowego zrzeszającego nauczycieli i szkoleniowców[3].

Dołączyła do Ruchu Pięciu Gwiazd. W wyborach w 2018 uzyskała mandat posłanki do Izby Deputowanych XVIII kadencji[1]. We wrześniu 2019 powołana na podsekretarza stanu w ministerstwie edukacji, szkolnictwa wyższego i badań naukowych[2]. W grudniu 2019 premier Giuseppe Conte wysunął jej kandydaturę na nowego ministra edukacji[2]. Urząd ten objęła w styczniu 2020[4], sprawowała go do lutego 2021. W czerwcu 2022 opuściła Ruch Pięciu Gwiazd, współtworząc ruch polityczny Insieme per il Futuro[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Lucia Azzolina na stronie Izby Deputowanych XVIII kadencji. [dostęp 2019-12-28]. (wł.).
  2. a b c d Lucia Azzolina, chi è la nuova ministra della Scuola. ilmessaggero.it, 28 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-28]. (wł.).
  3. Lucia Azzolina, chi è la preside nominata ministra al posto di Fioramonti. corriere.it, 28 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-28]. (wł.).
  4. Giuramento dei ministri Azzolina e Manfredi. quirinale.it, 10 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-10]. (wł.).
  5. L'ex ministra dell'Istruzione: „Stimo Conte, ma è ostaggio dei suoi cinque vicepresidenti”. repubblica.it, 24 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-30]. (wł.).