Lucjan Muszyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lucjan Muszyński
Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1943
Opoczno

Data i miejsce śmierci

5 października 2013
Łódź

Radny Rady Miejskiej w Łodzi
Okres

od 1990
do 2002

Przynależność polityczna

Konfederacja Polski Niepodległej (1990-1994) Łódzkie Porozumienie Obywatelskie (1994-1998) Akcja Wyborcza Solidarność (1998-2002)

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal „Pro Memoria” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Odznaka „Honoris Gratia” Świadek Historii

Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Lucjan Muszyński ps. „Stefan Konarski” (ur. 23 lipca 1943 w Opocznie, zm. 5 października 2013 w Łodzi[1]) – nauczyciel, urzędnik[2], radny Rady Miejskiej w Łodzi (1990–2002), podharcmistrz, piłsudczyk, działacz antykomunistyczny i samorządowy[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył liceum ogólnokształcące w Opocznie, następnie ukończył studia polonistyczne na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Łódzkiego, po których pracował na uczelni jako asystent[1]. W późniejszym okresie uczył języka polskiego w szkole podstawowej nr 188 w Łodzi, był dyrektorem Społecznego Liceum Ogólnokształcącego w Łodzi oraz pracował jako kierownik Referatu Organizacyjnego, a później główny specjalista w Delegaturze Łódź-Śródmieście Urzędu Miasta Łodzi[2].

W 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność” – był jej przewodniczącym w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Łódzkiego (1980-1990). W czasie stanu wojennego oraz po nim prowadził działalność konspiracyjną – zajmował się nielegalnym kolportażem – odbierał paczki z punktu kolportażowego na wydział filologiczny. Brał udział w manifestacjach majowych w latach w 1982–1983. Był radnym Rady Miejskiej w Łodzi – w latach 1990–1994 z KPN, 1994–1998 z ŁPO, w latach 1998–2002 z AWS. W I Kadencji Rady Miejskiej w Łodzi był przewodniczącym Komisji Nauki, Oświaty i Wychowania oraz Komisji ds. Nazewnictwa Ulic. Był zaangażowany w dekomunizację ulic, przyczyniając się do zmian nazw wielu z nich[1].

Muszyński w latach 80. XX w. rozpoczął działalność w harcerstwie, osiągając stopień harcmistrza[1]. Ze względu na swoje dzieci zaangażował się w działalność Ośrodku Szczepów „Za Torem” im. hm. A. Kamińskiego oraz w Kręgu Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego oraz udzielał się w łódzkim Duszpasterstwie Harcerek i  Harcerzy przy kościele jezuitów[3]. Ponadto współredagował periodyk „Czuwajmy” – pisał w nim pod pseudonimem Stefan Konarski. Uczestniczył w harcerskiej Białej Służbie w miejscach wizyt papieża Jana Pawła II[1].

Był także starszym inspektorem Związku Strzeleckiego „Strzelec”, współorganizował święta i rocznice patriotyczne w Łodzi oraz województwie łódzkim. Był pełnomocnikiem prezydenta Łodzi Jerzego Kropiwnickiego ds. Obchodów Świąt i Rocznic Narodowych (2003–2010), a także prezesem Społecznego Komitetu Pamięci Józefa Piłsudskiego[1], dzięki jego zaangażowaniu w 1977 odsłonięto pomnika Józefa Piłsudskiego przed Łódzkim Domem Kultury[2]. Był wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich i ich Rodzin, członkiem Ogólnopolskiego Stowarzyszenia „Rodzina Policyjna 1939”, wiceprzewodniczącym Łódzkiego Komitetu Budowy Pomnika Ofiar Komunizmu, należał do Solidarności (1980–1990)[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Muszyński miał żonę Jadwigę, z którą miał córkę Aleksandrę i syna Andrzeja[2]. Mieszkał przy ul. Rojnej 60 na Teofilowie w Łodzi[3].

Został pochowany został na Cmentarzu w Łodzi-Łagiewnikach przy głównej alei wejściowej od ulicy Okólnej[1].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Z inicjatywy Adama Przepałkowskiego – przewodniczącego Zarządu Głównego Związku Legionistów i ich Rodzin imieniem Lucjana Muszyńskiego Rada Miejska w Łodzi nazwała rondo na Teofilowie przy ul. Rojnej[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j Marek Michalik, Wspomnienie o Lucjanie Muszyńskim [online], 2017.
  2. a b c d ewr, Lucjan Muszyński (1943-2013), „Wieści z Głowna i Strykowa”, bc.wbp.lodz.pl, 27 grudnia 2013 [dostęp 2023-03-23].
  3. a b c Ronda Witolda Pileckiego i Lucjana Muszyńskiego powstaną na Teofilowie [online], Dziennik Łódzki, 1 lipca 2014 [dostęp 2023-03-23] (pol.).