Lucretia Longshore Blankenburg
Data i miejsce urodzenia |
8 maja 1845 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
28 marca 1937 |
Zawód, zajęcie | |
Lucretia Mott Longshore Blankenburg (ur. 8 maja 1845 w Lisbon, zm. 28 marca 1937 w Filadelfii)[1][2] – amerykańska sufrażystka, działaczka społeczna, reformatorka i pisarka. W okresie od 1892 do 1908 roku była prezesem Pensylwańskiego Stowarzyszenia Sufrażystek[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Lucretia urodziła się na farmie we wsi Lisbon w stanie Ohio w Stanach Zjednoczonych[potrzebny przypis] jako córka lekarki Hannah E. Longshore oraz nauczyciela Thomasa Ellwooda Longshore'a[3][4]. W 1845 roku, w wieku sześciu miesięcy, Blankenburg, jej rodzice i brat Channing (ur. 1842) zostali przeniesieni do Attleboro w Pensylwanii (obecnie Langhorne w Pensylwanii). Pięć lat później rodzina przeprowadziła się do Filadelfii, aby Hannah mogła uczęszczać do szkoły medycznej[potrzebny przypis].
18 kwietnia 1867 roku poślubiła Rudolpha Blankenburg. Mieli trzy córki, jednak żadna z nich nie przeżyła dzieciństwa. Po ich śmierci postanowili adoptować córkę[5]. Jednak ona również zmarła w 1878 roku z powodu błonicy. Po jej śmierci Lucretia postanowiła w całości poświęcić się działalności charytatywnej[6]. W 1884 roku poznała Susan Anthony, która przez kolejne lata szkoliła ją w wystąpieniach publicznych[7].
W latach 1912–1915 Rudolph pełnił funkcję burmistrza Filadelfii, był także producentem tekstyliów[3]. Lucretia zajmowała się korespondencją męża, wygłaszała również przemówienia w jego imieniu[5].
Lucretia pełniła funkcję wiceprzewodniczącej Stowarzyszenia Edukacji Narodowej oraz prezesa Pensylwańskiego Stowarzyszenia Sufrażystek. W latach 1912–1913 była pierwszą wiceprzewodniczącą Generalnego Związku Kobiet. Pełniła funkcję członka Klubu Nowego Wieku, Gildii Kobiet Pracujących oraz Klubu Obywatelskiego. Aktywnie walczyła o prawa kobiet[7]. Odbyła cztery spotkania w sali Izby Reprezentantów w imieniu praw kobiet, często przemawiając zarówno w Izbie jak i w Senacie[5]. Wiele lat poświęciła na rzecz uchwalenia prawa, które chroniłoby bezdzietną wdowę na równi z bezdzietnim wdowcem – prawo bowiem stanowiło, że bezdzietna wdowa może dziedziczyć połowę majątku osobistego i korzystać z połowy nieruchomości jej zmarłego męża, podczas gdy bezdzietny wdowiec miał prawo do pełnego dziedziczenia[potrzebny przypis].
W wieku 75 lat odbyła samotną podróż samochodową po Stanach Zjednoczonych[6].
Trzy dni przed swoją śmiercią zachorowała na zapalenie płuc. Zmarła 28 marca 1937 roku w swoim mieszkaniu w Filadelfii. Została pochowana na cmentarzu miejskim w Fail Hill[potrzebny przypis].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Find a Grave – Lucretia Longshore Blankenburg [online], 15 marca 2020 (ang.).
- ↑ My Heritage – Lucretia Mott Longshore [online], www.myheritage.pl [dostęp 2020-03-15] .
- ↑ a b c Encyclopedia of Greater Philadelphia – Lucretia Longshore Blankenburg [online], philadelphiaencyclopedia.org [dostęp 2020-03-15] .
- ↑ Blankenburg, Lucretia Longshore (1845-1937), suffragist and reformer - American National Biography, www.anb.org, DOI: 10.1093/anb/9780198606697.001.0001/anb-9780198606697-e-1500880 [dostęp 2020-03-15] (ang.).
- ↑ a b c Lucretia Longshore Blankenburg [online], Google Arts & Culture [dostęp 2020-03-15] (pol.).
- ↑ a b Lucretia Longshore Blankenurg [online], A Little HerStory [dostęp 2020-03-15] (ang.).
- ↑ a b Longshore family papers, 1819-1902 [online], dla.library.upenn.edu [dostęp 2020-03-15] .