Lucyfer z Cagliari
biskup | |
Miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
ok. 370 |
Czczony przez | |
Wspomnienie | |
Szczególne miejsca kultu |
Lucyfer z Cagliari, również Lucyferiusz z Calaris, wł. Lucifero Calaritano (zm. 370 lub 371) – biskup Cagliari na Sardynii od ok. 353 roku, przeciwnik arianizmu, wokół którego powstał heterodoksyjny ruch lucyferian, święty Kościoła katolickiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Na synodzie w Mediolanie w 355 roku przeciwstawił się jako legat papieża Liberiusza cesarzowi rzymskiemu Konstancjuszowi II (zwolennikowi arian) i bronił stanowczo biskupa Atanazego, za co został skazany na wygnanie. Przebywał najpierw w Palestynie, a następnie w Tebach. Pisał stamtąd pamflety skierowane przeciw cesarzowi.
W 361 roku kolejny cesarz Rzymu, Julian Apostata, odwołał banicję, a Lucyfer udał się do Antiochii. W 362 roku, podczas synodu w Aleksandrii, przyłączył się do zwolenników Paulina, którego wyświęcił samowolnie na biskupa Antiochii, co spowodowało schizmę zwolenników Melecjusza. Działania Lucyfera zostały potępione m.in. przez Euzebiusza z Vercelli. Być może został nawet ekskomunikowany, co sugerują prace Ambrożego, Augustyna z Hippony i Hieronima ze Strydonu (autora polemiki z Lucyferem Altercatio Luciferiani et orthodoxi). Lucyfer opuścił w końcu Syrię i powrócił w 362 roku na Sardynię, gdzie zgromadził licznych zwolenników zwanych lucyferianami (nie mylić z lucyferianami, czcicielami Lucyfera, wodza zbuntowanych aniołów). Zmarł ok. 370 roku.
Dzieła
[edytuj | edytuj kod]W czasie wygnania, Lucyfer napisał pięć pism, skierowanych do cesarza Konstancjusza II:
- Nie obcować z heretykami (De non conveniendo cum haereticis),
- Królowie – zaprzańcy (De regibus apostaticis),
- Obrona św. Atanazego (Pro sancto Athanasio),
- Nie przebaczać grzesznikom (De non parcendo in Deum deliquentibus),
- Umierać za Syna Bożego (Moriendum esse pro Dei filio).
Zachowane prace Lucyfera dotyczą krytyki arian i walki z herezją (De non conveniendo cum haereticis, De regibus apostaticis oraz De S. Athanasio), są też cennym świadectwem ówczesnej wersji łacińskiego przekładu Biblii, na którą się chętnie powoływał.
W pismach tych Lucyferiusz ostro krytykuje cesarza za sprzyjanie arianom. Wzywa go do pokuty i powrotu do prawdziwego Kościoła. Od imienia Lucyferiusza, radykalni zwolennicy wiary nicejskiej zwani byli lucyferianami[1].
Kult
[edytuj | edytuj kod]Lucyfer z Cagliari był czczony w swej diecezji, jednak nie wszedł do Martyrologium Rzymskiego, ani też nie stał się obiektem powszechnego kultu w Kościele. Imię, jakie nosił, nie miało wówczas (w IV wieku) negatywnych konotacji, pochodzi ono od słów „niosący światłość”, „promienny” „świetlny”.
Jego wspomnienie liturgiczne na Sardynii obchodzone jest 20 maja[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lucyferiusz z Calaris (+ 370). mikolaj-bydgoszcz.home.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-25)]. – Patrologia, Od Soboru Nicejskiego (325) do Soboru Chalcedońskiego (451) (autor: ks. Franciszek Drączkowski).
- ↑ San Lucifero di Cagliari (m. ca. 370) e luciferiani (wł.)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Cross, F. L. ed. The Oxford Dictionary of the Christian Church. New York: Oxford UP, 1978.
- Englebert, Omer. The Lives of the Saints. Christopher and Anne Fremantle, trans. New York: Barnes & Noble Books, 1994. Nihil obstat, Imprimatur 1951.
- Lucyfer z Caglari. DEON.pl z inicjatywy SJ i Wydawnictwa WAM. [dostęp 2012-02-18].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Lucyfer, biskup z Calaris. bautz.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-08)]. na Kirchenlexikon (niem.)
- Lucifer of Cagliari na Catholic Encyclopedia (ang.)
- ISNI: 0000000080161760
- VIAF: 64799542
- LCCN: n81053347
- GND: 118574760
- BnF: 12171407t
- SUDOC: 030260132
- SBN: CFIV131084
- NLA: 50043231
- NKC: kup19980000059126
- BNE: XX1216908
- NTA: 069387028
- BIBSYS: 95002794
- CiNii: DA0311048X
- PLWABN: 9810589740805606, 9810572822005606
- NUKAT: n2007142231
- J9U: 987007298488805171
- CONOR: 220555875
- ΕΒΕ: 163314