Ludmiła Bogusławska
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
automobilistka |
| Małżeństwo |
Michał Bogusławski |
| Dzieci |
Jadwiga, Halina, Jerzy |
Ludmiła Bogusławska (ros. Людмила Александрoвна Сивербрик, Ludmiła Aleksandrowna Siwierbrik; ur. 29 maja?/10 czerwca 1897 w Gatczynie, zm. 26 kwietnia 1968 w Londynie) – polska automobilistka pochodzenia rosyjskiego, zwyciężczyni I Rajdu Pań, pilot i podróżniczka[1], uczestniczka powstania warszawskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się 10 czerwca 1897 Gatczynie w Rosji jako Ludmiła Siwierbrik (Sieverbrück)[2][3]. Była prawnuczką pochodzącego z Rewla (Tallina) Georga von Sieverbrücka, który osiadł w Rosji[4][5]. Późniejszego męża Michała poznała w wieku 19 lat podczas I wojny światowej, gdy ona służyła w przyfrontowych szpitalach jako siostra miłosierdzia, a on służył w armii rosyjskiej, walcząc z Niemcami. Pobrali się rok później, a rok lub dwa później przyjechali do Warszawy ze swoim pierwszym dzieckiem – córką Jadwigą[6]. Wspólnymi siłami założyli polskie przedstawicielstwo Lancii, opon Michelin i narzędzi Black&Decker[7]. W rodzinnym przedsiębiorstwie Ludmiła pracowała co drugi dzień, odpowiadając za prace biurowe[3]. Podczas gdy jej mąż był zapalonym przedsiębiorcą, Ludmiła chciała startować w wyścigach i zdobywać nagrody[7].
W 1924 wzięła udział, jako jedyna kobieta, w 300-kilometrowym rajdzie samochodowym po drogach publicznych. Zajęła piąte miejsce ze średnią prędkością 98 km/h[3]. W roku następnym w III polskim wyścigu samochodowym również osiągnęła przyzwoity wynik[8].
27 czerwca 1926 w Ogólnopolskim Rajdzie Pań – pierwszym w historii motoryzacji wyścigu samochodowym kobiet – Ludmiła Bogusławska za kierownicą Lancii Lambda przejechała linię mety jako pierwsza, pokonując 16 innych zawodniczek[9], m.in. Nadzieję Marchlewską, żonę przedstawiciela Fiata, i Gretę Turnau, towarzyszkę właściciela salonu Citroëna[7]. Trasa biegła z Warszawy przez Zegrze, Serock, Wyszków Ostrów, Zambrów, Łomżę, Ostrołękę, Różan, Pułtusk, Serock, Zegrze, Jabłonną z powrotem do miejsca startu[10], jej długość wynosiła 300 km. Lancia Bogusławskiej osiągnęła średnią prędkość 60 kilometrów na godzinę[11]. Na trasie Bogusławska sama przeganiała zwierzęta z drogi[7]. Za zwycięstwo otrzymała nagrodę Automobilklubu Polski – wielki puchar „kryształowy, oprawny w złoto” oraz złotą plakietę i dyplom[10].
W powstaniu warszawskim była sanitariuszką. Jej złoty medal z pierwszego wygranego rajdu zaginął wówczas bezpowrotnie[7]. Po powstaniu dostała się do niewoli[12]. Przebywała jako pielęgniarka w szpitalu w obozie jenieckim w Zeithain, następnie na robotach przymusowych w fabryce amunicji w Chemnitz, a po zbombardowaniu fabryki przez aliantów – w obozie jenieckim dla kobiet w Oberlangen. Przez rok służyła w 2 Korpusie jako siostra w szpitalu wojskowym. Wróciła do kraju w 1946 roku[13].
Po wojnie Bogusławska była najpierw tłumaczką, potem sekretarką na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Po śmierci męża wyjechała z Polski[7]. Zmarła 26 kwietnia 1968 w Londynie[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Niezwykła kobieta za kierownicą Lancii.Ludmiła Bogusławska – kim była i co osiągnęła?. motomaniacy.tv, 2016-06-28. [dostęp 2021-03-04].
- ↑ a b Ludmila Bogusławska (Sieverbruck). geni.com. [dostęp 2021-03-04].
- ↑ a b c Jerzy Bogusławski: Людмила Сивербрик, моя мама. jerzy-boguslawski.ru. [dostęp 2021-03-05]. (ros.).
- ↑ Помнить героев: Иван Ефимович Сивербрик. Международная Академия Фехтовальных Искусств. [dostęp 2021-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-21)]. (ros.).
- ↑ Захоронение: Сивербрик - фон, Иван Ефимович (Georg von Sieverbruck). Смоленское Лютеранское Кладбище (Неофициальный сайт). [dostęp 2021-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-21)]. (ros.).
- ↑ Jerzy Bogusławski: Истории из моей жизни. Избранное. 2020. ISBN 978-5-4498-6787-2. (ros.).
- ↑ a b c d e f Magdalena Idem: Modna jak Lancia Lambda. dwutygodnik.com. [dostęp 2021-03-04].
- ↑ PROTOKÓŁ KOMISJI SĘDZIÓW lll-go POLSKJEGO WYŚCIGU SAMOCHODOWEGO I MOTOCYKLOWEGO. „Auto”, 1925-05-20. Automobilklub Polski.
- ↑ Lancia i kobiety: historia sukcesu. „Kobiety w Motorsporcie”. nr 9, s. 16. Biuletyn PZM.
- ↑ a b Rajd Pań. „Automobilista Wojskowy”, 1926-07-15. Wojskowy Klub Samochodowy i Motocyklowy.
- ↑ Beata Maciejewska: Muzeum w Topaczu. Tu liczy się nie uroda, ale wiek. wyborcza.pl, 2011-06-26. [dostęp 2021-03-04].
- ↑ Ludmiła Bogusławska. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2021-03-04].
- ↑ Jerzy Bogusławski: Ludmiła - mama. Z życia stulatka. [dostęp 2021-03-04].