Ludmiła Diemidiuk
| Data i miejsce urodzenia |
4 marca 1936 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
językoznawczyni |
| Narodowość |
rosyjska |
Ludmiła Nikołajewna Diemidiuk (ros. Людмила Николаевна Демидюк; ur. 4 marca 1936 w Moskwie[1]) – rosyjska językoznawczyni. Zajmuje się językiem malajskim (malezyjskim i indonezyjskim), indonezyjską normą literacką, a także jej interakcją z dialektem dżakarckim[1].
W 1964 r. ukończyła studia w Instytucie Języków Orientalnych Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego[1]. W 1970 r. uzyskała stopień kandydata nauk filologicznych, a w 1976 została docentem[1].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
- Uczebnik indoniezijskogo jazyka. W 2-ch cz. (współautorstwo; cz. 1 – 1975, cz. 2 – 1985)
- Uczebnik indoniezijskogo jazyka. Naczalnyj kurs (współautorstwo, 2013)
- Russko-indoniezijskij słowarʹ. Około 25 tys. słow (współautorstwo, 2004)
- Bolszoj russko-indoniezijskij słowarʹ (współautorstwo, 2016).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Демидюк Людмила Николаевна. Летопись Московского университета. [dostęp 2019-12-09]. (ros.).