Ludomir Dramiński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ludomir Ignacy Dramiński (ur. 16 października 1893 w Czerniewie, zm. 24 grudnia 1944 w KL Flossenbürg) – podporucznik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, inżynier.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 16 października 1893 w Czerniewie, w ówczesnym powiecie płockim guberni płockiej, w rodzinie Ludwika Bartłomieja[1] (ur. 1855) i Stefanii Aleksandry z domu Bóbr (1873–1941)[2]. Był bratem Romualda Marcelego (1896–1991), podporucznika taborów Wojska Polskiego[3], 28 grudnia 1933 odznaczonego Krzyżem Niepodległości z Mieczami[4], zamiast uprzednio (13 kwietnia 1931) nadanego Krzyża Niepodległości[5], pracownika kontraktowego Konsulatu RP w Harbinie, Władysława Stanisława (1898–1964), 16 marca 1933 odznaczonego Krzyżem Niepodległości[6], Ludwika (1899–1952), podporucznika kawalerii Wojska Polskiego[7], 27 czerwca 1938 odznaczonego Krzyżem Niepodległości[8] i Marii (ur. 1903)[2].

19 stycznia 1921 jako podoficer byłej Polskiej Organizacji Wojskowej został mianowany z dniem 1 listopada 1920 podporucznikiem piechoty. Służył wówczas w Dowództwie Kwatery Naczelnego Wodza[9]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Adiutanturze Generalnej Naczelnego Wodza, a jego oddziałem macierzystym był 30 Pułk Piechoty[10].

8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1161. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[11][12]. Posiadał przydział w rezerwie do 30 pp w Warszawie[13][14][15]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Toruń. Posiadał przydział w rezerwie do 63 Pułku Piechoty w Toruniu[16].

W czasie powstania warszawskiego został wysiedlony ze stolicy i osadzony w obozie przejściowym w Pruszkowie[17]. 12 sierpnia przybył do obozu kancentracyjnego Auschwitz[18]. 11 września został przeniesiony do obozu koncentracyjnego Flossenbürg, gdzie zmarł 24 lub 26 grudnia 1944[17][19]. Jego symboliczny grób znajduje się w grobie rodziny Olszewskich na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[20].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-19]..
  2. ↑ a b Dramiński ↓.
  3. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 187, 710.
  4. ↑ M.P. z 1934 r. nr 23, poz. 35.
  5. ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137.
  6. ↑ M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81.
  7. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 125, 600.
  8. ↑ M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1921, s. 217.
  10. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 109, 603.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 560.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 497.
  13. ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 54.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 214.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 198.
  16. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 34, 524.
  17. ↑ a b Straty ↓.
  18. ↑ Auschwitz ↓, numer więźniarski „192592”.
  19. ↑ Auschwitz ↓, tu 24 grudnia 1944.
  20. ↑ Cmentarz Stare Powązki: STEFANIA OLSZEWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-08-19].
  21. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludomir_Dramiński&oldid=65930725”