Ludomir Stasiak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ludomir Stasiak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 października 1919
Góry

Data śmierci

5 października 2001

Sekretarz Rady Państwa
Okres

od 27 czerwca 1969
do 2 kwietnia 1980

Przynależność polityczna

Zjednoczone Stronnictwo Ludowe

Poprzednik

Julian Horodecki

Następca

Edward Duda

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Partyzancki Srebrny Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej Wielki Oficer Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „40. rocznicy Wyzwolenia Czechosłowacji przez Armię Radziecką”
Nagrobek Ludomira Stasiaka

Ludomir Stasiak, ps. Cezary (ur. 3 października 1919 w Górach, zm. 5 października 2001) – polski ekonomista i działacz ruchu ludowego. Poseł na Sejm PRL I, II, III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji, sekretarz Rady Państwa (1969–1980).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny chłopskiej, syn Stanisława i Róży[1]. W 1955 ukończył Instytut Kształcenia Kadr Naukowych w Warszawie. Był wieloletnim działaczem partii ludowych, należał do Stronnictwa Ludowego i Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, a także do władz partyjnych, w latach 1944–1945 członek Zarządu Głównego SL, w latach 1945–1949 członek Rady Naczelnej SL, w latach 1949–1980 członek Naczelnego Komitetu (początkowo Naczelnego Komitetu Wykonawczego) ZSL, w latach 1950–1973 członek prezydium NKW ZSL, w latach 1950–1954 i 1956–1969 sekretarz NKW i NK ZSL, a w latach 1962–1964 wiceprzewodniczący Sekretariatu NK ZSL.

Podczas wojny był w ruchu oporu (Bataliony Chłopskie), po wyzwoleniu działał w wiejskich organizacjach młodzieżowych, był m.in. sekretarzem i skarbnikiem zarządu głównego Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici” i sekretarzem Zarządu Głównego Związku Młodzieży Polskiej. W 1947 wiceprezes Komitetu Demokratyzacji „Wici”.

W latach 1969–1980 sekretarz Rady Państwa. Był posłem na Sejm PRL I, II, III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji (1952–1985), w latach 1980–1985 przewodniczył Komisji Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska (w 1984 „gospodarkę terenową” zastąpiono w nazwie komisji „gospodarką przestrzenną”).

W latach 1958–1981 członek Prezydium i sekretarz Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W latach 1979–1990 członek prezydium Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera C37-9-3)[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Informacje w BIP IPN
  2. Wyszukiwarka grobów w Warszawie
  3. M.P. z 1955 r. nr 52, poz. 561
  4. M.P. z 1947 r. nr 22, poz. 48
  5. M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 411
  6. Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1974, s. 1
  7. Nadzwyczajna sesja Sejmu [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
  8. Ordem do Infante D. Henrique, Ordens Honoríficas Portuguesas, 1976.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Leksykon Historii Polski, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1995
  • A. Mazur, Order Krzyża Grunwaldu, Wydawnictwo MON, Warszawa 1988
  • T. Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991
  • VI Kongres ZBoWiD Warszawa 7–8 maja 1979, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1979
  • VII Kongres ZBoWiD, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1985
  • „Za Wolność i Lud”, nr 21 (1118), s. 5