Ludomir Tarkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludomir Tarkowski
major major
Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1897
Działoszyce

Data i miejsce śmierci

22 maja 1944
Piedimonte San Germano

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

81 Pułk Piechoty,
Kompania graniczna KOP „Malinów”,
5 Batalion Strzelców Karpackich

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (kampania włoska)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej

Ludomir Mieczysław Tarkowski (ur. 12 sierpnia 1897 w Działoszycach, zm. 22 maja 1944 pod Piedimonte San Germano) – kapitan piechoty Wojska Polskiego II RP, major Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ludomir Tarkowski urodził się 12 sierpnia 1897 w Działoszycach[1].

Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1921[2][3]. W latach 20. był oficerem 81 pułku piechoty w Grodnie[4][5][6]. W 1932 w dyspozycji szefa Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych[7]. W latach 30. został awansowany na stopień kapitana. W 1935 przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[8]. Od stycznia 1938 do czasu mobilizacji w 1939 był dowódcą kompanii granicznej KOP „Malinów” w składzie batalionu KOP „Dederkały”[9][8].

Po wybuchu II wojny światowej 1939 i kampanii wrześniowej został oficerem Polskich Sił Zbrojnych. W stopniu majora pełnił stanowisko zastępcy dowódcy 5 batalionu Strzelców Karpackich[8]. Poległ 22 maja 1944 pod Piedimonte[1][8][10][11]. Został pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym na Monte Cassino (ekshumowany)[1][12].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 257.
  2. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 453.
  3. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 395.
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 358.
  5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 311.
  6. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 95, 253.
  7. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 90, 436.
  8. a b c d Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 754.
  9. Listy płac bg „Dederkały” ↓.
  10. Martin Williams: From Warsaw to Rome: General Anders' Exiled Polish Army in the Second World War. 2017: Barnsley, s. 222. ISBN 978-1-473-89-488-4.
  11. Krzysztof Piotrowski. Bój o Piedimonte San Germano. Cz. III. „Nasz Świat”. Nr 8, s. 10, 16-30 kwietnia 2014. 
  12. Ludomir Tarkowski. polskiecmentarzewewloszech.eu. [dostęp 2018-05-18].
  13. Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-06)].
  14. Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 520.
  15. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]